حقوق بشر

من یکی از هم‌بندیان چپ او هستم. با وجودِ مرزبندیِ قاطع و روشن و تضادهای ایدئولوژیک و طبقاتیِ موجود، بنا بر تصمیم جمع (بعد از ورود وی به بند و اجبار بر هم‌زیستی) با او که به هیئتِ یک هم‌بندی درآمد، مدارا شد؛ در جایی که دیگر جایِ شعار نیست. جایی که همه عریانیم در برابر هم و تنی واحد هستیم در برابرِ زندان‌بان، مگر آنکه به واسطه‌ی عقب‌گرد از مواضع، وصله‌ای ناجور شویم بر این تنِ واحد.

نهادهای حقوق بشری امضاءکنندەی متن حاضر بر این باورند که روند دادرسی قضایی در ایران روندی کاملا ناعادلانه و تبعیض‌آمیز است. ما ضمن تاکید بر لغو فوری حکم اعدام پخشان عزیزی و دیگر محکومین به اعدام، خواهان افزایش فشارها بر دستگاە قضایی ایران از سوی افکار عمومی، فعالین مدنی داخل و خارج کشور و نهادها و سازمان‌های بین‌المللی فعال در عرصەی حقوق بشر هستیم.

این حکومت چه درکی از رنجِ جان‌کاه مردمِ بی‌پناه تحت ستم دارد. چه می‌فهمد که مردم به چه سختی در شرایط فقر، تورم، بی‌کاری و هزار و یک دردِ بی‌درمانِ حاصل از سیاست‌های سراپا فسادآلود و تبعیض آمیز حکومت، فرزندانشان را بزرگ می‌کنند که جوانی رعنا و رشید و امیدی برای آینده‌ی خانواده شوند و چه راحت به دستِ مأمورانِ حکومت در شکنجه‌گاه‌ها، بر سر طناب‌های دار یا کف خیابان‌های شهر، جانِ عزیزشان را می‌ستانند؟

حیات‌مان، زندگی‌مان، نفس‌ کشیدن‌مان در این در این دیوارهایی که جای مشت‌های هزاران مبارز روی آن حک گردیده، برای آن است. هر موضعی که می‌گیریم، هر رفتاری که پیشه می‌کنیم، هر کنشی که نشان می‌دهیم، در چارچوب این یکی بودن و وحدتی است که پیرامون این عشق‌مان به «زندگی آزاد» شکل می‌گیرد.

زیستن در قرن بیست‌ویکم در خاورمیانه‌ای که نیروهای هژمونیک جهانی و دولت‌-ملت‌های دیکتاتور منطقه سعی در غصب ارزش‌ها و فرهنگ‌ها داشته و خواهان بازسازی هژمونی خویش بر آن هستند، به معنای زیستن در جغرافیایی است که به خاک و خون کشیده شده و شاهد هرروزه‌ی نسل‌کشی، همگون‌سازی و ادغام و الحاق اجباری است.

این زن ۳۱ ساله «در پی شلیک به کمرش در حین رانندگی توان راه رفتن را از دست داده است .بر اساس گزارشات منتشره ، پزشکان بعد از حدود ده روز موفق شدند گلوله را از کمر آرزو بدری خارج کنند اما ریه و نخاع او «آسیب جدی» دیده است

در بیانیه خانواده خانم محمدی که روز پنج‌شنبه، ۱۸ مرداد، منتشر شد، آمده است: «اعتراضِ زندانیان به اعدامِ رضا رسایی منجر به حمله‌ نیروهای امنیت زندان و نهادهای امنیتی مستقر در اوین و حضورِ گسترد‌ه نیروهای یگان نظامی زندان می‌شود.» این بیانیه می‌افزاید: «در این حین دستور ضرب‌وشتم و حمله به زنان داده می‌شود و تعدادی از زنان که در صفِ مقابلِ نیروهای امنیتی ایستاده بودند، به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرند. درگیری تا جایی پیش می‌رود که تعدادی از زندانیان آسیب جسمی می‌بینند و تعدادی نیز دچار حمله‌ی عصبی می‌شوند.»

سحرگاه امروز سه شنبه شانزدهم مردادماه، رضا رسایی، از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، در زندان دیزل آباد کرمانشاه اعدام شد.رضا (غلامرضا) رسایی، ۳۴ ساله، پیرو آیین یارسان و شهروند اهل شهرستان صحنه، اواسط مهرماه سال گذشته توسط شعبه دوم دادگاه کیفری یک کرمانشاه، از بابت اتهام مباشرت در قتل عمد نادر بیرامی، رئیس اطلاعات سپاه پاسداران شهرستان صحنه به اعدام محکوم شده بود. حکم صادره در تاریخ پانزدهم مهرماه ۱۴۰۲ به وکلای مدافع او ابلاغ شد.

ما زندانیان زندان قزلحصار هم به حمایت از زندانیان سیاسی بند زنان اوین، با اعتراض آنان هم‌نوا می‌شویم و ضمن محکوم کردن نقض حق حیات مردم ایران توسط ماشین اعدام، توجه همه نهادهای بین‌المللی حقوق بشر را به موج اعدام‌های به راه افتاده جدید جلب می‌کنیم و تاکید می‌کنیم که مقاومت و اعتراض در برابر سرکوب و اعدام، "عادی و غیرعادی" ، "سیاسی و غیرسیاسی" نمی‌شناسد و تعطیل‌بردار نیست.

جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در زمینه نقض حقوق بشر در ایران، رفتار جمهوری اسلامی با زندانیان و مخالفان سیاسی و همچنین اقلیت بهائی در ایران در دهه ۱۳۶۰ را «جنایت علیه بشریت» و «نسل‌کشی» خواند و خواستار تحقیقات بین‌المللی در این زمینه شد. جاوید رحمان در گزارش خود تأکید کرده که «رژیم ایران و رهبران آن نباید از عواقب جنایات علیه بشریت و نسل کشی خود بگریزند.»

زندانیان کارزار علیه اعدام که هر سه‌شنبه‌ برای مقابله با حکم اعدام و جلب توجه افکار عمومی داخلی و بین‌المللی به مساله "مجازات غیرانسانی اعدام" دست‌ به اعتصاب غذا می‌زنند، امروز سه‌شنبه ۲۶ تیرماه در بیست‌وپنجمین هفته این کارزار در ۱۱ زندان دست به اعتصاب غذا زدند.

پرونده این افراد که با ۹ تن دیگر از فعالین حقوق زنان در گیلان به نام های فروغ سمیع نیا، سارا جهانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه سیاه، نگین رضایی، آزاده چاوشیان، متین یزدانی، هومن طاهری و جلوه جواهری مشترک است، اواخر خردادماه سال جاری به شعبه اجرای احکام دادسرای رشت ارجاع داده شده بود.

ما قویا از آزادی دو شهروند سوئد یوهان فلودروس و سعید عزیزی از دستگاه مخوف حکومت ایران خوشحالیم ولی معتقدیم برای آزادی آنها و سایر بیگناهان دربند حکومت ایران می باید از روش های دیگری بهره گرفت.

چشم براه روزی هستم که اوین دیگر زندان نباشد و من به دیدن سلول شماره ۵ بند ۲۰۹ اوین بروم. ببینم اثری از جهانگیر روی دیوارش هست؟ شاید چیزی جایی پنهان کرده باشد؟ شاید جایی اسم ما را نوشته باشد؟ شاید یادداشتی به یادگار برای ما گذاشته باشد؟

سکوت ما در برابر این ستم مضاعف بر گروهی از جامعه که حتا زیستن‌شان نیز به عنوان شهروندان بهایی جرم‌انگاری شده است، این جنایت را برای رژیم کم‌هزینه کرده است و راه را برای تکرار و تشدید آن هموار می‌نماید. تضاد در دیدگاه سیاسی یا باورهامان مانعی نبوده، نیست و نخواهد بود بر حمایت از “حق”. همان‌گونه که با تضادهای سیاسی و عقیدتی در برابر سرکوب ایستاده‌ایم و کف خیابان‌های ایران را به عرصه‌ای برای مطالبه “حق” بدل کرده‌ایم، حال نیز در کنارشان هستیم.

رضا شفاخواه وکیل و مسوول کمیته حقوق کودک گروه حقوق بشر اسکودا سخنران دیگر این نشست بود و دولت را متولی اصلی و تنها مسوول امور اجتماعی در کشور دانست و گفت: کار کودک با حجم بالایی انجام می‌شود و اگرچه نهاد‌ها و سازمان‌های مدنی در این زمینه فعال هستند، تا زمانی که مشکلات این بچه‌ها به‌طور عمده حل نشود، به جایی نمی‌رسد و حل نمی‌شود.
این فعال حقوق کودک، آمار کودکان کار در کشور را نزدیک به ۳میلیون نفر عنوان کرد و گفت: یکی از کار‌های مفید، تصویب قوانین حمایتی در زمینه حمایت از کودکانی است که در وضعیت خاص قرار دارند.

شما به‌عنوان یک مقام حقوق بشری لازم است آگاه باشید که ابراهیم رئیسی سال ۱۳۵۹ و در ۲۰ سالگی به عنوان دادستان کل کرج منصوب شد. در تابستان ۱۳۶۷ عضو هیئت مرگ بوده و در کشتار حدود ۵۰۰۰ زندانی نقش کلیدی داشته است و باید به عنوان یکی از ناقضان حقوق بشر و جنایت علیه بشریت، محاکمه می‌شد. نام ابراهیم رئیسی در هیئت مرگ در دادگاه حمید نوری به عنوان مقام بالادستی ذکر شده و شهادت‌های شاهدان در این پرونده مبنی بر دست داشتن ابراهیم رئیسی درجنایت علیه بشریت در کشتار ۶۷ موجود است.

ما، خانواده‌های قربانیان در «دادخواهان ایران»، از سازمان ملل متحد می‌خواهیم که مراسم بزرگداشت رئیسی را بلافاصله لغو کند و در عوض، جامعه بین‌المللی باید بر حمایت از قربانیان و خانواده‌هایشان در مسیردستیابی به عدالت و همچنین پاسخگو کردن رژیم ایران برای جنایتش متمرکز کند

بی تردید ما مردم سربلند ایران نیک آگاه و شاهدیم که رئیسی چه در دهه شصت به عنوان یکی از اعضای "هیئت مرگ" که خاوران ها خلق کرد و چه در سال‌های اخیر که با انتخاباتی حداقلی رئیس دولت جمهوری اسلامی نامیده شد و سرکوب و کشتار معترضان را در خیزش ها و جنبش باشکوه مهسا رقم زد، در جایگاه جنایتکار تاریخ سرزمین ما نشسته است.

پیام آمران و حاکمان حکم توماج دقیق به ما رسیده! زنهار که سزای سکوت امروز ما، حکم فردای تک‌ تک ماست که هر صدایی را خفه خواهند کرد. غافل از آن که پایان این تباهی مطلقه با قدرت بی انتهای مقاومت مردم در همین خیابان‌های اشغال شده‌ خواهد بود

همچنین در واکنش به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، یه وان ری، نماینده پارلمان آلمان و کفیل سیاسی صالحی، اعلام کرد از شنیدن این خبر «شوکه و عصبانی» شده است.
او در پیامی ویدئویی گفت صدور حکم اعدام برای این خواننده حتی بر اساس «رویه‌های ایران» نیز منطقی نیست و افزود: «چطور ممکن است اتهاماتی که سال گذشته توماج به خاطر آن‌ها شش سال زندان دریافت کرد، آنچنان بزرگ شده که چنین حکم سنگینی را دریافت کند.» این عضو پارلمان آلمان در بخش دیگری از این ویدئو به ...

همه این تغییرات محصول شش سال تلاش مداوم زندانیان محیط زیستی در بند ۴ بود .در این سالها مسئولیت کتابخانه و بخش فرهنگی بند با آنها بود .همه این امکانات را ذره ذره ، با پیگیری و جمع آوری کمک های مالی از خود زندانیان فراهم کردند و با صبر و حوصله و پشتکار ، زندانبان را قانع کردند ، حالا که امکاناتی فراهم نمی کند ، اجازه ورود این امکانات به زندان را بدهد .حاصل کار این دوستان شگفت انگیز بود .

در این بیانیه آمده است: «اگر هزینه این اعدام‌ها را برای جمهوری‌اسلامی بالا نبریم، بیم آن می‌رود که در ماه‌های آینده صدها نفر به اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اعدام شوند. ما از تمام نهاد‌ها و فعالان حقوق‌بشری و کنشگران سیاسی می‌خواهیم تا در یک کارزار جهانی ویژه برای توقف اعدام‌های مرتبط به جرائم مواد مخدر شرکت کنند.»

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه این عمل غیرقانونی، بی شرمانه و غیرانسانی مسئولان زندان را به شدت محکوم می‌نماید و از قوه قضائیه و مسئولان زندان می‌خواهد هر چه سریعتر با اعزام داود رضوی به بیمارستان موافقت کنند. سندیکا همچنین خواهان آزادی بی قید و شرط اعضای زندانی خود داود رضوی، رضا شهابی، حسن سعیدی و سایر فعالین کارگری، معلمی، دانشجویی و ‌مدنی میباشد.

این مرگ به هر شکل و تحت هر شرایطی که رقم خورده باشد، مسئولیت آن با حکومت است. همچون مرگ هزاران نفری که تحت سیطره‌ی حکومت‌ها، طی دهه‌ها دیکتاتوریِ فاشیستی سر به دار، سر به نیست و مفقود شده‌اند. همچون بسیارانی که چشم‌های‌شان را از دست داده‌اند یا به طریقی دچار نقص عضو شدند. همچون بسیاری از فرزندان‌مان که برای امنیت بیشتر یا رسیدن به رویاهای‌شان وادار به ترک وطن شدند. و بسیارانی که سالها در اسارت مانده‌اند و چراغ خانه‌های‌شان خاموش شد.

صبح روز ۲۵ مردادماه ۱۴۰۲، این فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی‌ با یورش ماموران امنیتی به منازل خود در شهرهای رشت، انزلی، لاهیجان و فومن بازداشت شدند. پس از گذران قریب به دوماه، همگی این فعالین در فواصل زمانی متفاوت، با تودیع قرار وثیقه به‌صورت موقت از زندان لاکان رشت آزاد شدند

گزارش های اخیر نشان دهنده تشدید نگران کننده اقدامات مقامات ایرانی از جمله تخریب گورهای شهروندان بهایی و حفر تعداد زیادی گور جدید در گورستان “خاوران” را نشان می دهد. این هتک حرمت به گورهای جمعی و فردی واقع در “خاوران” برای خانواده های قربانیانی که خواهان احترام به کرامت انسانی عزیزان خود هستند، بسیار ناراحت کننده است.

انجمن ایرانی دفاع از حقوق بشر در اسپانیا ، موفقیت در پشت کردن همگانی و یکپارچه اکثریت قاطع مردم در داخل و خارج کشور به نمایش انتخابات فرمایشی در ایران را به همه ملت ایران شادباش و تهنیت میگوید.

عدالت انتقالی (Transitional justice) چیست؟ به چه کار‌‌ می‌آید؟ دادگاه‌های رسیدگی به جرایم علیه بشریت یا کمیسیون‌های پیگیری این امور کدام است؟ ارکان‌‌اش چیست؟ و قرار است چه کند برای دادخواهان؟

ما نهادها و کلکتیوهای چپ، دمکرات، فمینیست و کوئیر امضا کننده‌ی این فراخوان، در روز ۳ فوریه ۲۰۲۴ (۱۴ بهمن ۱۴۰۲)، هم‌زمان و همبسته با همدیگر در شهرها و کشورهای مختلف جهان گردهم می‌آییم تا صدای زندانیان و خانواده‌های‌ آن‌ها و مردم ستمدیده‌ی ایران را به گوش جهانیان برسانیم و فریادمان علیه زندان، شکنجه و اعدام را هرچه رساتر کنیم.

حکم اعدام چهار زندانی کرد، امروز صبح در زندان گوهردشت به اجرا گذاشته شد. خبرگزاری قوه قضائیه جمهوری اسلامی اعلام کرد که محمد فرامرزی، محسن مظلوم، وفا آذربار و پژمان فاتحی سحرگاه دوشنبه ۹ بهمن اعدام شده‌اند. رژیم آدمکش جمهوری اسلامی مدعی است که این چهار تن سال گذشته با همکاری اسرائیل قصد بمب‌گذاری در اصفهان را داشتند، در حالی که آن‌ها قبل از این حادثه و در تاریخ ۱ تیر ۱۴۰۲ در یکی از روستاهای اطراف ارومیه توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شده بودند.

امروز یک شنبه برابر با هشتم بهمن ماه ۱۴۰۲ پس از ۱۹ ماه بی خبری به خانواده ی چهار زندانی سیاسی کُرد اجازه ی ملاقات دادند و مادران و پدران نگران دادخواه و پریشان فرزندان خود را زنده دیدند. خبر نخست امیدوار کننده بود دیدند و فهمیدند که فرزندانشان پس از گذشت بیش از یک سال و نیم از ناپدیدسازی قهری زنده اند خبر دوم دردناک و فاجعه بار است به آنها گفته اند که این اولین و آخرین ملاقات و دیدار آنها خواهد بود.

با تمام قلبم با شما هستم. گر چه این سوی دیوارم، اما تپش قلبتان را میشنوم. گرمای تنتان را در این سوز بی رحم حس می کنم. چشمانم به این تپه هاست، اما صدای جریان خون جوانانمان را که از دیروز تا فردا زیر آن جاری است، میشنوم. بیقرارم.

شب تا صبح نمتوانیم بخوابیم از کابوس اعدام، گلرخ با چشم‌های مضطرب به صفحه تلویزیون نگاه می‌کند، زیر‌نویس شبکه خبر امروز خبر قتل چه کسی را منتشر می‌کند، نرگس و دست‌های مضطرب هم بندهایم، مهوش و چشم‌های اشک آلود خواهرانم، محبوبه با گریه کنار سپیده، و بعد بانگ مرگ بر خامنه‌ای از هواخوری زندان سکوت مرگبار این دهشت بی‌کران را می‌شکند.

خانواده‌های دو تن از این زندانیان در گفتگو با هرانا تأیید کردند که امروز ملاقاتی با فرزندان خود در زندان اوین داشته‌اند و به آن‌ها گفته شده که این ملاقات، آخرین ملاقات خواهد بود. این انتقال در حالی صورت می‌گیرد که در روزهای اخیر، یک کارزار بین‌المللی در اعتراض به حکم اعدام و به ویژه برای نجات جان این چهار زندانی به راه افتاده است.