دیدگاه‌ها

این که چرا مصطفی چنین قضاوتی عرضه کرده بر من روشن نیست. اما مطمئنم که این نگاه گذراست. شاید یک دلیل آن ناشی از دلبستگی ما به نام فدایی و تعذب از دیدن نام ۱۹ بهمن و ۷ اکتبر در کنار هم بوده باشد. دلیل دیگر شاید تنفر از استبداد دینی و هم‌خونی آن با اخوان المسلمین باشد. به هر حال متاسف شدم از این که این دلبستگی ها و تنفرها ذهن ما را از قضاوت منصفانه در جنگ اسرائیل علیه غزه محروم کند.

سوالی که برای من مطرح می باشد این است، آیا واقعا نظام سلطنتی انگلیسی آمریکایی پهلوی قابل اصلاح بوده، بر بنیان های ارزشی انقلاب مشروطه بوده، و با همان استدلال، جمهوری اسلامی ایران غیر قابل اصلاح می باشد. آنچه که مسّلم می باشد، باید استراتژی سیاسی داخلی همه رهروان آرمان خواهی سوسیالیستی ایران عبود از ارزشمداری دین مداری در حاکمیت قدرتمداری سیاسی در ایران بوده، و با همان استدلال حذف نهاد ولایت فقیه از قدرتمداری سیاسی در ایران می باشد.

نخست، وقتی بطورکلی اصول را از چگونگی پیشبرد و تحقق آن جدا می کند، آن‌را به یک مفهوم انتزاعی بی‌یال و دم اشکمی تبدیل می کند که در آن اقدام اسرائیل به لحاظ اصولی موجه تلقی می شود. دوم، وقتی از مشروط بودن آن «اصل» به چند اصل دیگر در پیشبرد‌ش سخن می گوید، خود ناقض اصل نخستین می شود. یعنی وقتی از مشروط شدن اصل واکنش «دفاع از خود» به اصولی چون اصل تناسب مجازات، اصل عدم‌آسیب رساندن به غیرنظامیان و گشودن مسیر صلح سخن می گوید.

اینک در این دانشکده و موسسه تحقیقات نه از جامعه شناسان اندیشمند خبری هست و نه از تحقیقات اجتماعی اثری، بیسوادان و لمپن‌هایی مانند جمشیدی‌ها و حدادیان‌ها وفرصت طلبانی مانند حداد عادل برجایگاه بزرگانی مانند صدیقی وآریانپورنشسته‌اند و به‌جای آثار دکتر صدیقی، آریانپور واحمد اشرف کتاب‌های مطهری، مفتح تدریس می‌شود. اما با وجود فضای ضد علمی که دراین دانشکده وجود دارد و در تصرف ارتجاع مذهبی قرار دارد، دانشجویان اندیشمندی تحصیل می‌کنند که در عرصه‌های پژوهشی آثار ارزنده‌ای خلق کرده اند که متاسفانه بعضی از این آثار اجازه انتشار ندارند.

گرچه امروزه تلاش های دیپلماتیک جهانی جهت خاموش کردن این آتش خانمانسوز در نوار غزه با شدت تمام از طریق اردوگاه صلح جهانی ادامه دارد، کشورهای خاورمیانه ، کشورهای عضو اتحادیه بریکس و جهان روز به روز به میزان بیشتری به دادخواهی ملت فلسطین بلند شده و خواهان راه حل تشکیل کشور مستقل فلسطینی در کنار کشور اسرائیل می باشند، روند جاری اتفاقات در آینده میان مدت و بلند مدت در بدترین حالت آن میتواند برای ایران خطرات جدی به همراه داشته باشد.

سوال اصلی و آنهم بر اساس منافع و مصالح ملی مان این خواهد بود که تا چه اندازه و با کدام اهداف جمهوری اسلامی در این جنگ مداخله کرده و خواهد کرد؛ و اگر محدوده جنگ فراتر از جنگ بین حماس و اسرائیل رفته و به ایران هم سرایت کند، یا اینکه جمهوری اسلامی به جنگ مستقیم بپردازد، آنگاه نتایج احتمالی اش برای ایران، جمهوری اسلامی و اپوزیسیون چه خواهد بود؟ هر نیروی سیاسی اپوزیسیون باید برای این سوالات پاسخ داشته تا در مواجهه با روندهای احتمالی آینده انگشت به دهان نگیرد.

امروزه لباس روحانیت ، نماد حکومت اسلامی است. همانگونه که تبعیضاتی که در مورد زنان برقرار است از قوانین مسلم اسلامی است و هرگونه برخوردی هم چون عمامه پرانی و به آویزان کردن روسری برچوب ، نه به معنای مخالفت با دین بلکه به معنای مخالفت با حکومت دینی است. تاریخ به روشنی نشان می دهد که حکومت دینی تنها با سرنگونی از قدرت کنار گذاشته خواهد شد. چرا این حکومت خود را ملزم به اجرای قوانین الهی می داند و راهی جز این برایش متصور نیست.

حقیقت این است که سرزمینهای اشغالی زیر کنترل و گشت شبانه روزی ارتش اسرائیل است و کار سربازان این ارتش این است که زندگی را روز بروز بر فلسطینیان هرچه طاقت فرساتر کنند. فلسطینیها عملا باید درخانه های خود زندانی باشند , برای هرجابجایی در سرزمین آباء و اجدادی خود باید از صف های طولانی کنترل سربازان نه فقط یکبار بل چند باررد شوند, ارتش اسرائیل به بهانه های مختلف, با زور فلسطینیان را ازخانه, محله, منطقه و سرزمین خود بیرون می کند و آنجارا به مهاجران غربی و بیشتر آمریکایی می دهد که بصرف یهودی بودن آنجا را متعلق به پدران خود در پنج هزارسال پیش می دانند.

سخن اصلی سر این است، که امروزه بین نیروهای به اصطلاح چپ امروزی نوعی مد و فشن شده است که بگویند، آنها دیگر احزاب "ایدئولوژیک" نیستند، بلکه احزاب سیاسی – برنامه ای می باشند. با توجه به اینکه ترغیب و تشویق به خلع سلاح ایدئولوژیک احزاب سوسیالیستی از "ایدئولوژی سوسیالیسم" تحت پوشش مد روز و فشن پسند سیاسی روز، بیشتر کار اطاق های فکری قدرتمداری های امپریالیستی میباشد، تا اینکه نتیجه دست آورد این دوستان مان بوده باشد، باید دید اطاق های فکری قدرتمداری های کلان سرمایه داری با این پروژه هایشان چه اهدافی را تعقیب می نمایند.

باور کردنی نیست. هر روز صبح که از خواب بر میخیزم از خانه خارج می شوم حالت اصحاب کهف را دارم. در فاصله یک روز همه چیز تغیر کرده قیمت ها بالا رفته و مردم حال وروزشان نسبت به روز قبل بدتر شده. پولت دیگر ارزش روز قبلش را ندارد. مردم تحملشان کمتر وصدای فریادشان بر سر یک دیگر بالا تر رفته است .هر روز فاصله بیشتری از هم می گیرند. هر کس تلاش می کند یک جوری جل و پلاس خودش را از داخل این سیلی که دارد همه چیز را ویران می کند! بیرون بکشد.کشوردرحال پاشیدن کامل است.

در محکمه افکارعمومی نسبت به این جنایت، وجدان جامعه قبل از هرکس و تا اطلاع ثانوی انگشت اتهام خود را به‌سوی جنایتکاراصلی (حتی اگر بدلیل عامل اشاعه عدم امنیت در جامعه باشد) نشانه گرفته است مگر آن‌که در یک دادگاه عادلانه خلاف آن اثبات گردد. و از همین رو اجازه نخواهد داد که رژیم با نمایشات مسخره و معطوف به تبرئه خود و نیز سوء استفاده از بحران فلسطین و یا دستاویزهای دیگر، دستان خونین خویش را پنهان نماید.

مردی علیل، مستبد وجانی در یک سرزمین باستانی تکیه زده بر عرصه قدرت ،انباشته از کینه ونفرت که هیچ ابری را بر بالای سر خود تحمل نمی کند.در نفرت دائمی ازتحصیل کردگان ،روشنفکران وهنرمندانی که حاضر به تن دادن، به زندگی در سایه مردی کم مایه ،سفله پرور،خود شیفته ومستبدی چون او نمی باشند .مغرور از سرکوب جنبش مهسا ، گردن فرازی معترضان را با گردن زدن ،کارد آجین کردن ،شکنجه کردن وزندانی نمودن پاسخ می دهد.

شرایط روی زمین در وضعیت قتل عام فلسطینی ها در غزه، سکوت تایید آمیز اردوگاه امپریالیستی غربی، استراتژی صهیونیستی اخراج دو و نیم میلیون فلسطینی ساکن نواز غزه به صحرای سینا در مصر، هم به نعل و هم به میخ کوبیدن های اردوگاه چپ ایرانی، دیپلماسی فعال اردوگاه "بریکس"، سیال بوده و هر روز در حال عوض شدن می باشد. صحبت خویش را با شعری از محمود درویش، شاعر متعهد فلسطینی به پایان می رسانم.

هر عمل جنایت آمیزی، هر اقدام "جنایت علیه بشریت " که از سوی حکومت اسرائیل علیه مردم فلسطین که خانه و کاشانه و خاک و سرزمین و همه چیزشان سلب شده و به طور مدام تحقیر و سرکوب می شوند، روی دهد، آمریکا، اروپا و رژیم ضدبشر جمهوری اسلامی مسئول اند

من نیز به عنوان یک مبارز پیرگشته در غربت، شادمان از این پیروزی با افتخار خواهم نوشت: "او همشهری من است. کسی که شهرم،کشورم در برابر شهامت و پایداری او سر تعظیم فرود می آورد". من بر ورودی شهرم می نویسیم: "به شهر زنجان، زادگاه نرگس محمدی، خوش آمدید!"

نئوکانها چه کسانی هستند؟ آنها چه می گویند؟ آیا نظرات آنها طی دهه های اخیر تغییر کرده است؟ تاثیرات سیاستهای آنها را بر سرنوشت کشورهای مستعمره سابق، از جمله ایران چگونه می توان شاهد بود؟ آیا آنها هنوز در این عرصه ها نقش آفرینی می کنند؟ ...

چنین ملتی را، چنین زنان و مردان آزاده ای را نمی توان در هم شکست، نمی توان به بند کشید! نمی توان کشت! چرا که آنها منادی کلامی هستند که هزاران جان عاشق، هزاران جوان برای طنین انداز شدن آن جان باختند.

جمعه‌ی خونین زاهدان میهنان بلوچ کشور در تداوم خود، نقظه‌ی شگفت انگیزی در روند گسترش دهنده‌ی انقلاب ژینایی است که همه‌ی ایرانیان را مرهون خود نموده است.

 آنها مسلما از خود سئوال می کنند، تا کی این تحقیر و تبدیل شدن به چماق حکومت و سپر بلای آنها شدن ادامه خواهد یافت؟ چه وقت از دست این نابکاران خلاص خواهند شد؟

جمعه خونین زاهدان را از منظر "هم‌بافت عینی" و قرینه تاریخی باید با آنچه که قاجار با بلوچ و بلوچستان کرد مورد مقایسه یا انطباق تطبیقی قرار داد تا عمق فاجعه هولناک در دایره فهم مخاطب قرار گیرد

مفهوم شکست و پیروزی ربط به ‌این دارد که جنبش‌ها چه تصور و انگیزه و اهداف مشخصی پیشاروی خود داشتند و دیگران چه انتظاری از آن‌ها داشتند که دراین فاصله‌ی زمانی برآورده نشده است.

شنیدن صدایتان را در فریاد های اعتراضی مردم حتی اگر در بند باشید، تاثیرگذار می دانم. تاثیرگذار در میان کسانی که الهام بخش شان هستید، "به خصوص زنان و دختران" کسانی که از حضور شما در کنار خود قدرت و توان می یابند. این بسیار مهمتر از چالش نابرابر با حکومت است.

بیائید دست در دست هم جنبش مهسا را به جنبش همگانی و یکپارچه در حمایت از جوانان و نوجوانان این سرزمین بدل کنیم. این مهم ترین وظیفه ما در برابر تاریخ و نسل جوان است

سالگرد مهسا، سالگرد دورانی یک سال سراسر قهرمانی، مبارزه برای آزادی و گرامیداشت یاد صدها جوان و نوجوان کشته شده به دست جمهوری اسلامی نیست. سالگرد جنبش مهسا سالگرد ده ها و صدها و هزاران زن مبارزی است که از نخستین روزهای انقلاب ارتجاعی خمینی در برابر احکام و تفکر ضد زن او و حجاب اجباری به پاخواستند،..

چنین کنشی در عین حال هم به عنوان نتیجه و هم تداوم خیزش "زن، زندگی، آزادی" است به شکلی دیگر و در بستری دیگر که این چنین رژیم درمانده و غرق در بحران و پیشامدرن و انگلواره در کالبد جهان امروز را به خشم آورده و دستخوش رفتارهای شیزوفرنیک کرده است.

حزب  اما  حتی  اگر  الگوی  جامعه  سالم  و  فرد  سالم  را  نیز  به دست  بدهد،  به  هدف  نمی رسد، بر  او  است  که  آینده  را  در  آرمانها  و  آن  آرمانها  را  در  وجود  خویش  حال  و  تحقق  یافتنی  کند.

سیل این انقلاب مسیر "ترس مردم از رژیم و قداره کشانش را به ترس رژیم و دژخیمانش از مردم و به ویژه زنان غیور" کشور بر گردانده است و اینک می رود تا بساطشان را با احضار گردان دوم و اصلی اش که همانا "همبستگی ملی احزاب و سازمانهای جدی و مبارز دو استبدادند در هم پیچد"

حرکت احزاب، گروه ها و شخصیتهای اپوزیسیون سیاسی دموکراسی خواه در داخل و خارج از کشور در صورتی تاثیرگذار می شود، که آنها، بر هدف اصلی همگانی در مقطع کنونی آگاهانه متمرکز شوند. آن هدف چیزی نیست جز ایجاد وفاق ملی کنشگران فردی و جمعی گذار از جمهوری اسلامی به دموکراسی. وفاق ملی کنشگران فردی و جمعی در داخل و خارج کشور، برای ایجاد سازمان رهبری متمرکز، متکثر و معتبر جنبش در عرصه اصلی مبارزه و بیشتر کردن و چربیدن نیروی جنبش بر زور رژیم ویرانگر کشور!

در شرایطی این دو نهاد موازی که هر دو آنها توسط نهاد ولایت فقیه تعیین، کنترل و هدایت می گردند، به حیات خویش ادامه می دهند، که ثروت های غارت شده توسط الیگارشی نوین شکل گرفته بخشی در داخل به صورت های نه چندان مولد حفظ شده، و بخش قابل توجهی نیز همراه با کوچ آقازاده ها به کشورهای امپریالیستی کوچ می نمایند.
از یک طرف همین آقازاده های کوچ داده شده به کشورهای غربی توسط مکتب های اقتصادی مانند مکتب شیکاگوی میلتون فریدمن ها و توسط مکتب های سیاسی "انستیتوی چتم"، "انستیتوی بروکلین"...

این اعترافات برای خط بطلان کشیدن به دوره باصطلاح طلائی امام نیز مفید بوده و در جهت تقویت سرنگونی کلیت رژیم و مقابله با خطر بازسازی نظام توسط این گونه دست اندرکاران منتقد نیز بشمار می رود. گرچه این گونه افراد ممکن است برای حفظ ایمنی خود از جانب حاکمیت در افشای اطلاعات داشته خود امساک ورزند و یا حتی به درجاتی برای عادی سازی جنایت موردسوء استفاده هم قرارگیرند، اما در کلیت خود این مانع از تاکتیک فشار افکارعمومی برای برون افکنی همه اسرار و تبدیل کردن چنین اعترافاتی بسود تقویت صفوف جنبش و تضعیف حاکمان نیست.

متاسفانه در شرایطی شاهد این برخوردهای غیردمکراتیک بودیم که جامعه دچار انقلابی شده بود، انقلابی که امپریالیستها را مجبور ساخت در گوادلوپ شاه را برداشته و دار و دسته خمینی را جایگزین آن کنند، که خود حاوی یادمانده‌های دیگری است.

جریان سلطنت طلب با تمام امکانات خود تلاش میکند تا جنبش عظیم زن زندگی آزادی را بنفع خود مصادره کند، اما جوانان وزنان پیشتاز جامعه ما که علیه استبداد بپا خاسته اند بە همراە فعالین سیاسی خارج از کشور که برای آزادی، دموکراسی و عدالت مبارزه میکنند از چنان آگاهی سیاسی برخوردارند که اجازه نخواهند داد بار دیگر استبداد بر سرزمین مان تسلط یابد

باید این مسئله بیشتر و بیشتر برای سلطنت طلبان و رهبران آن و به خصوص خود شخص شاهزاده روشن شود که اولا ایشان و خانواده ایشان مسئول تمام این حرکات و این آشوب‌ها و این آب به آسیاب رژیم کثیف اسلامی ریختن ها هستند و ثانیا باید قاطعانه برای ایشان روشن شود که مردم ما و اپوزیسیون و احزاب اجازه این دریدگی ها و گستاخی ها را به آنها نخواهند داد و از طریق قانونی و روش‌های مشخص به آن جواب داده خواهد شد. نباید گذاشت این کارها و این رفتار عادی شود‌

در دموکراسی ها، تشکیلات سیاسی که در نظام عمل می کنند و به تناوب، حائز اکثریت می شوند و حکومت را تصدی می کنند از تشکیلاتی که تغییر نظام اجتماعی را هدف خویش می کنند سوا هستند. در این دموکراسی ها نیز، وجود آلترناتیو ضرور است زیرا نبودش، هم دموکراسی را با خطر انحطاط و انحلال روبرو می کند و هم جامعه را گرفتار خطرهای بزرگ می کند. بدینقرار، هرجامعه ای نیاز به کادرهای حقوندی دارد که الگو و جهت یاب "تغییر کردن" باشد.

در مورد باصطلاح کلیدواژه «منافع ملی» برای توجیه این غش کردن تمام عیار به سراپرده ناتانیاهو هم، باید گفت که اولا منافع ملی هیچ کشوری نمی تواند و نباید متضمن تضییع حق ملی هیچ طرف دیگری، و در اینجا فلسطیینی‌ها، بشود. ثانیا واژه منافع ملی کلیدجادویی نیست که دست یک شخص یا جریان باشد و در پشت آن سنگر بگیرد و خود را نماینده و سخن‌گوی آن جابزند. دقیقا حکومت اسلامی هم، مثل بسیاری حکومت‌های ارتجاعی و مستبد، تحت همین عنوان منافع ملی، سیاست‌های فوق ارتجاعی خود را پیش برده و می‌برد.