دیدگاه‌ها

مردم ایران با لشگرکشی خیابانی بیگانه نیستند بارها انرا تجربه کرده اند.جمهوری اسلامی هربارکه از حل بحرانها به شیوه معمولی به بن بست می رسد به این روش متوسل می شود .برای جمهوری اسلامی این راهی است برای موجه کردن سرکوبها وپاک کردن صورت مسئله. این شیوه سه اصل اساسی و دائمی دارد

زمان آن فرا رسیده تمام اهرمهای سیاسی را در جهان بکار گرفت و از ادامه کشتار مردم فلسطین توسط رژیم آپارتاید ممانعت به عمل آورد و خروج نیروهای نظامی اسراییل را از غزه فراهم کرد. از سوی دیگر همزمان یک مسئله بسیار اساسی را باید در محور هرگونه فعالیت سیاسی قرار داد و آن تلاش برای برقرای صلح در خاورمیانه است. برای نائل شدن به چنین خواسته مهمی تناسب نیروها در مقیاس جهانی و منطقه ای بسیار مهم است.

بهمین صورت، تنش آفرینی های ماجراجویانه و پر ضرر و زیان برای کشور و منطقه از سوی جمهوری اسلامی، اقدام به حمله به خاک کشور ایران از طرف اسرائیل و جنگ افروزی نتانیاهو را توجیه نمی کند.اینجا نیز "این به آن در" نمی شود. تشویق اسرائیل برای حمله به کشورمان و ایجاد جنگ منطقه ای، نقض مخالفت با تجاوز و دستبرد خارجی به کشور و نقض صلح بوده اند، نقض دو اصل بنیادی توسط مدعیان مخالفت با جمهوری اسلامی. توسط مدعیانی نمایشی که با نقض بنیاد و اخلاق، حد فهم و دانش سیاسی خود و برعکس تشخیص سود و منفعت مادی خود را مشخص می سازند.

آقای خامنەای و رژیم او بە بهانە مبارزه با بی حجابی می خواهد توجە روز افزون مردم را از بحران های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بە سمت دیگری هدایت کند و باتشدید فضای اختناق، شرایط مساعدی برای حفظ موجودیت نظام استبدادی ایجاد کند.او بدرستی میداند دولت دست نشانده اش قادر به مهار رشد روزافزون نرخ تورم و صعود بی وقفه قیمت‌ها که منجر به فقر فزاینده در بین اقشار و طبقات فرودست شده است، نیست.

اینکه در روزهای آینده کدام واکنش از سوی ارتش اسرائیل دیده شود در اصل ماجرا تفاوتی نخواهد داشت. گسترش دامنه جنگ در منطقه و کشورمان تنها و تنها قربانیان بیشتری خواهد گرفت و مردم را بیشتر در اعماق فقر, بیکاری و مصیبت های ناشی از جنگ فرو خواهد برد. آندسته از اپوزیسیون و بویژه سلطنت طلبان که چشم براه حملات نظامی دول خارجی به جمهوری اسلامی بودند و هستند تا از این نمد کلاهی برای خود بدوزند قطعا میدانند که دمکراسی وارداتی نیست و طرفین جنایتکار این جنگ احتمالی فجایعی بیشتر وهزینه های هنگفتی را به مردم تحمیل خواهند کرد.

اسرائیل یعنی امریکا! و در موا ردی حتی بیشتر از امریکا.
همه دنیا می دانند که در شرایط کنونی اقدام نظامی یک کشور خارجی علیه اسرائیل چه بسا برای ناتان یاهو (و حکومت اسرائیل ) "مائده آسمانی" باشد که فشار افکار عمومی مردم جهان علیه اسرائیل راکاسته و اسرائیل نسل کشی علیه فلسطینیان در رفح را به اجرا در آورد (شاید هم در سکوت رسانه های "جامعه جهانی") و باز یکبار دیگر "..حفظ نظام برتر از همه چی" بلای نابودگری علیه مردم فلسطین گردد

اما درخاتمه،‌ با همه پیچ‌و خم‌های اوضاع و حدس و گمان‌ها پیرامون پیامدهای اوضاع جدید، یک چیز روشن است: اکنون دیگر حتی ادامه همان سیاست تاکنونی حمایت فعال از جنگ غیرمستقیم بادولت اسرائیل و بطورضمنی با دولت‌آمریکا، که از قضا حکومت می‌ کوشد که از طریق فشاربرآن دولت اسرائیل را مهارکند، بطورگریز ناپذیر با ریسک ها و هزینه‌ها و تهدیدات بیشتری همره خواهد بود. حرکت بر سطح لغزنده جنگ نیابتی به سمت جنگ مستقیم، خواه با تن دادن به آن که جنبه خودکشی دارد

در چنین شرایطی که بحران ساختاری رژیم بیش از هر زمانی تشدید شده و رژیم مشروعیت سیاسی را دربین نزدیکان خود از دست داده، مبانی تئوریکی آن نیز در معرض فروپاشی قرار گرفته است.
در سالهای اخیر رویکرد نظریِ برخی اسلام شناسان درمخالفت با اسلام ولایت فقیه، بیش از هر زمانی آشکار شده است. خانم صدیقه وسمقی در زمره آن دسته اسلام شناسان است که در سالهای گذشته بنیان رژیم را نقد و به چالش کشیده است.

عدم کارآمدی و فسادرژیم در این حوزه حد و حصر ندارد و با توجه به‌گرایش درون‌ماندگار«بحران آفرینی‌وبحران‌زی» بودنش هیچ افقی برای برون رفت از آن متصور نیست. مبارزه علیه آپارتایدجنسی/جنسیتی درهم تنیده با انواع دیگرستم ها و تبعیضات اقتصادی و سیاسی و اتنیکی و مذهبی مسیرپیشروی جنبش‌ها و همبستگی‌آن‌ها را نشانه‌گذاری می‌کند.

سنگ بنای دوران پساخامنه‌ای با همه تهدیدات و مخاطرات بی ثبات کننده‌اش، مشخصا در انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی این دوره بنا نهاده می‌شود. آن چه‌که در استراتژی خامنه‌ای گام اول نامیده می‌شود و خود شامل ۵ مرحله بوده است، در یک راه‌پیمائی طولانی به‌ویژه در چهارسال اخیر تا آن‌جا که به‌ساختارقدرت مربوط می‌شود، بخش غیرانتخابی، یعنی قدرت واقعی و موسوم به هسته سخت قدرت و «دولت پنهان» توانست در یک راه‌پیمائی پر پیچ وخم، بخش‌های «انتخابی» یعنی دولت و مجلس را هم به کنترل مستقیم خود درآورد. از همین رو می‌توان گفت که دوگانگی...

رژیم استبدادی ولایت فقیه در دوره های گذشته انواع تقلبها را انجام میداد تا حضور دروغین مردم را در پای صندوقهای رای از طریق رسانه های حکومتی به نمایش بگذارد. اما در این دوره به شگرد تازه ای دست زده است که بی گمان نشان از استیصال و فروپاشی درونی آن است. پر واضح است آنها با در اختیار داشتن شماره ملی بسیاری از مردم اقدام کرده و به کاندیدهای حکومتی و وابسته رای دادند تا از این طریق اختلاف اکثریت تحریمیون را با اقلیت بسیار محدود رای دهندگان کاهش دهند.

به جای حذف گروه یا فرد فعال، با آن‌ها رقابت کنید؛ به جای تخریب دیگران، دیدگاه خود را اشاعه دهید؛ به جای گذشته‌ی رقبا، اکنونِ آن‌ها را قضاوت کنید؛ به جای طرد، بحث کنید.

«انتخابات» ۱۱ اسفند امسال بنا به‌دلایلی برای رژیم اهمیت تعیین کننده دارد و بهمین دلیل‌هم بی سابقه ترین خالص سازی کل حیات خود را برای آن صورت داده است. در حقیقت انتخابات در پیش رو اساسا درمیان یک طیف از اصول گرایان تندرو و کاملا وفادار و و به‌مراتب ارتجاعی‌تر صورت می‌گیرد که در آن حتی اصول گرایان اندکی منتقد هم حذف شده اند.

جمهوری اسلامی, میهن ما ایران را بخشی از متصرفات "اسلام" و خودرا وارث مهاجمان به ایران در "صدر اسلام", می داند که مهمترین وظیفه اش سرکوب و کشتار ایرانیان است تا آنان را مطیع "اسلام ناب " گرداند.امروز اصلی ترین دشمن ایران و ایرانیان, همانا "جمهوری اسلامی" است.جمهوری اسلامی حمله ۷ اکتبر را هجوم اسلام به "کفر" می داند و در پی آن خود نیز کشتار ایرانیان را در پیش گرفته است. "قاضی شرع اسلام" اعلام کرده است که اعدام نکردن جوان ایرانی "محمد قبادلو" خلاف "مبانی اسلام" است.

این روزها هم بحران اقتصادی عمیق و کلان دنیای امپریالیستی، اتکاء عمیق آن به صنایع نفتی نظامی، شکست در جنگ های خاورمیانه ای، اکرائین و جنگ غزه از یک طرف و سرشیب سقوط آنها در رقابت های اقتصادی با اردوگاه جدید کشورهای غیر متعهد قبلی که در اتحادیه بریکس و پیمان شانگهای و غیره خود را به نمایش می گذارد، موجب گردیده است که تا سیاستهای دیوانه وار فاشیستی کشورهای استعمارگر سابق و امپریالیستی را فراگیرد.

در نگاه من، با توجه به‌شناخت این دو رژیم اسلامی و دینی که برای نجات رژیم هایشان، حتا " تعطیلی نماز وروزه"را نیز فتوا می‌دهند، هیچ بعید نیست که در توافقی بسیار سرّی، برای متوقف کردن خیزش‌های انقلابی هر دو بخش بلوچستان، دست به چنین بلوا و آشوب آفرینی منطقه‌ای زده باشند.

راه حل اساسی این است که باید اراده مردم اسرائیل، مردم منطقه و مردم جهان کاری بکنند تا این جنگ بخوابد و بیشتر از این به مردم فلسطین ضربه نزند و نتواند به منطقه و جهان سرایت کند. باید مردم اسرائیل و مردم منطقه و جهان به صحنه بیایند و با تظاهرات بیشتر و گسترده تر برای پایان جنگ و دفاع از صلح بسیج شوند.

قتل عام روزمره غزه در شرایطی ادامه دارد که تمامی رهبران سیاسی و قدرتمداران حاکمه کشورهای استعمارگر و امپریالیستی سابق و به اصطلاح دموکراتیک امروز، به بهانه اینکه "اسرائیل حق دفاع از خود را دارد"، این نسل کشی روزمره را در قالب دفاع از خود به افکار عمومی جهانیان می فروشند. ماهیت نژادپرستانه، آپارتایدی و ضد بشری و فاشیستی قدرتمدارانی که حقوق بشر را برای خود، و نسل کشی و جنایت و کودتا و جنگ را برای مردم کشورهای مستعمره سابق به ارمغان می آورند، باید تا به حال برای نیروهایی مانند اپوزیسیون ایرانی شناخته شده باشد.

مکانی که دارای چگالی بیشتری است ماده بیشتری را بسوی خود می‌کشد و در ادامه می‌تواند شروع به فروریزی و کوچکتر شدن کند و تبدیل به ستاره یا سیاه‌چاله‌ شود. در چنان ‌حالتی سرعت چرخیدن آن مانند یک اسکیت‌باز که بازوهایش را جمع می‌کند بیشتر می‌شود. به این ترتیب و در واقع هر یک از آن مکان‌ها داستان خود را دارد."۳

هر کسی‌ را که به مصالح کشور علاقه‌ دارد به این نتیجه خواهد رساند که شرایط شوروی را ارجح بداند؛ زیرا اولاً دولت شوروی نمی‌تواند (و به‌حق هم نمی‌تواند) موافق باشد که در مناطق مرزی وی انحصارات امپریالیستی پایگاه‌هایی داشته باشند و ثانیاً این عمل را مادۀ ۱۳ قرارداد ۱۹۲۱ منع کرده است. در این قرارداد حکومت شوروی لغو امتیازنامۀ را به این کرده است که استخراج نفت در این منطقه به هیچ دولت ثالثی داده نشود و این قرارداد در جهت تأمین استقلال سیاسی و اقتصادی ایران بوده است.

تحلیل اعتصاب کارگران گروه ملی فولاد اهواز نمونه قابل توجه ای است برای دیگر بخش های اقتصادی کشور. تفاوت این اعتصاب با دیگر اعتصاب های مشابه که در یک واحد مشخص هستند این است که کارگران ارتباط اشان با هم بسیار نزدیک است، از آگاهی طبقاتی خوبی برخوردار هستند و توانسته اند معتمدین (نمایندگان) بی نام خوبی از دل این مبارزات تولید کنند.

چپ لیبرال ایرانی با توجه با کارنامه سیاسی و توسل به استراتژی سیاسی گذار به دموکراسی آمریکایی خویش، نه تنها تا به امروز ثابت کرده است که شایستگی هدایت گذار از ولایت فقیه به یک حکومت ملی مستقل آزاده و ضد تبعیض را ندارد، بلکه روز به روز شاهد آن میباشیم که در خطر این می باشد تا از طریق بسط پیوندهای خویش با نهادها و سازمان های استعمار ساخته، از مسیر ملّی مردمی خویش فاصله گرفته و در دام و تله های استعمارگران بیافتد.

بیانیه به درستی از اشتباهات رهبران برجسته فرقه در اکتفا به حمایت شوروی سخن می‌گوید. سوال این است که آیا فرقه تا زمانی که از این حمایت محروم شد اجازه دریافت حمایت از دیگر نیروهای سیاسی ایران را داشت؟ آیا این باقروف نبود که حتا با ملاقات پیشه‌وری با کامبخش مخالفت کرد؟

چرا نباید خمیرمایه تفکر و رفتار های ضد حقوق بشری حماس را محکوم نکرد . کسانی که امروز کشتار غیرنظامیان بی دفاع را محکوم نمی کنند هیچ بعید نیست فردا دست‌شان به خون انسان های غیر نظامی آلوده نشود . چپ ها نمی توانند این مرز های اخلاقی را کنار بگذارند در غیر این صورت چه تفاوت اساسی با طرفداران نظام جمهوری اسلامی و یا با یاسمن پهلوی می توانیم داشته باشیم .

این که چرا مصطفی چنین قضاوتی عرضه کرده بر من روشن نیست. اما مطمئنم که این نگاه گذراست. شاید یک دلیل آن ناشی از دلبستگی ما به نام فدایی و تعذب از دیدن نام ۱۹ بهمن و ۷ اکتبر در کنار هم بوده باشد. دلیل دیگر شاید تنفر از استبداد دینی و هم‌خونی آن با اخوان المسلمین باشد. به هر حال متاسف شدم از این که این دلبستگی ها و تنفرها ذهن ما را از قضاوت منصفانه در جنگ اسرائیل علیه غزه محروم کند.

سوالی که برای من مطرح می باشد این است، آیا واقعا نظام سلطنتی انگلیسی آمریکایی پهلوی قابل اصلاح بوده، بر بنیان های ارزشی انقلاب مشروطه بوده، و با همان استدلال، جمهوری اسلامی ایران غیر قابل اصلاح می باشد. آنچه که مسّلم می باشد، باید استراتژی سیاسی داخلی همه رهروان آرمان خواهی سوسیالیستی ایران عبود از ارزشمداری دین مداری در حاکمیت قدرتمداری سیاسی در ایران بوده، و با همان استدلال حذف نهاد ولایت فقیه از قدرتمداری سیاسی در ایران می باشد.

نخست، وقتی بطورکلی اصول را از چگونگی پیشبرد و تحقق آن جدا می کند، آن‌را به یک مفهوم انتزاعی بی‌یال و دم اشکمی تبدیل می کند که در آن اقدام اسرائیل به لحاظ اصولی موجه تلقی می شود. دوم، وقتی از مشروط بودن آن «اصل» به چند اصل دیگر در پیشبرد‌ش سخن می گوید، خود ناقض اصل نخستین می شود. یعنی وقتی از مشروط شدن اصل واکنش «دفاع از خود» به اصولی چون اصل تناسب مجازات، اصل عدم‌آسیب رساندن به غیرنظامیان و گشودن مسیر صلح سخن می گوید.

اینک در این دانشکده و موسسه تحقیقات نه از جامعه شناسان اندیشمند خبری هست و نه از تحقیقات اجتماعی اثری، بیسوادان و لمپن‌هایی مانند جمشیدی‌ها و حدادیان‌ها وفرصت طلبانی مانند حداد عادل برجایگاه بزرگانی مانند صدیقی وآریانپورنشسته‌اند و به‌جای آثار دکتر صدیقی، آریانپور واحمد اشرف کتاب‌های مطهری، مفتح تدریس می‌شود. اما با وجود فضای ضد علمی که دراین دانشکده وجود دارد و در تصرف ارتجاع مذهبی قرار دارد، دانشجویان اندیشمندی تحصیل می‌کنند که در عرصه‌های پژوهشی آثار ارزنده‌ای خلق کرده اند که متاسفانه بعضی از این آثار اجازه انتشار ندارند.

گرچه امروزه تلاش های دیپلماتیک جهانی جهت خاموش کردن این آتش خانمانسوز در نوار غزه با شدت تمام از طریق اردوگاه صلح جهانی ادامه دارد، کشورهای خاورمیانه ، کشورهای عضو اتحادیه بریکس و جهان روز به روز به میزان بیشتری به دادخواهی ملت فلسطین بلند شده و خواهان راه حل تشکیل کشور مستقل فلسطینی در کنار کشور اسرائیل می باشند، روند جاری اتفاقات در آینده میان مدت و بلند مدت در بدترین حالت آن میتواند برای ایران خطرات جدی به همراه داشته باشد.

سوال اصلی و آنهم بر اساس منافع و مصالح ملی مان این خواهد بود که تا چه اندازه و با کدام اهداف جمهوری اسلامی در این جنگ مداخله کرده و خواهد کرد؛ و اگر محدوده جنگ فراتر از جنگ بین حماس و اسرائیل رفته و به ایران هم سرایت کند، یا اینکه جمهوری اسلامی به جنگ مستقیم بپردازد، آنگاه نتایج احتمالی اش برای ایران، جمهوری اسلامی و اپوزیسیون چه خواهد بود؟ هر نیروی سیاسی اپوزیسیون باید برای این سوالات پاسخ داشته تا در مواجهه با روندهای احتمالی آینده انگشت به دهان نگیرد.

امروزه لباس روحانیت ، نماد حکومت اسلامی است. همانگونه که تبعیضاتی که در مورد زنان برقرار است از قوانین مسلم اسلامی است و هرگونه برخوردی هم چون عمامه پرانی و به آویزان کردن روسری برچوب ، نه به معنای مخالفت با دین بلکه به معنای مخالفت با حکومت دینی است. تاریخ به روشنی نشان می دهد که حکومت دینی تنها با سرنگونی از قدرت کنار گذاشته خواهد شد. چرا این حکومت خود را ملزم به اجرای قوانین الهی می داند و راهی جز این برایش متصور نیست.

حقیقت این است که سرزمینهای اشغالی زیر کنترل و گشت شبانه روزی ارتش اسرائیل است و کار سربازان این ارتش این است که زندگی را روز بروز بر فلسطینیان هرچه طاقت فرساتر کنند. فلسطینیها عملا باید درخانه های خود زندانی باشند , برای هرجابجایی در سرزمین آباء و اجدادی خود باید از صف های طولانی کنترل سربازان نه فقط یکبار بل چند باررد شوند, ارتش اسرائیل به بهانه های مختلف, با زور فلسطینیان را ازخانه, محله, منطقه و سرزمین خود بیرون می کند و آنجارا به مهاجران غربی و بیشتر آمریکایی می دهد که بصرف یهودی بودن آنجا را متعلق به پدران خود در پنج هزارسال پیش می دانند.

سخن اصلی سر این است، که امروزه بین نیروهای به اصطلاح چپ امروزی نوعی مد و فشن شده است که بگویند، آنها دیگر احزاب "ایدئولوژیک" نیستند، بلکه احزاب سیاسی – برنامه ای می باشند. با توجه به اینکه ترغیب و تشویق به خلع سلاح ایدئولوژیک احزاب سوسیالیستی از "ایدئولوژی سوسیالیسم" تحت پوشش مد روز و فشن پسند سیاسی روز، بیشتر کار اطاق های فکری قدرتمداری های امپریالیستی میباشد، تا اینکه نتیجه دست آورد این دوستان مان بوده باشد، باید دید اطاق های فکری قدرتمداری های کلان سرمایه داری با این پروژه هایشان چه اهدافی را تعقیب می نمایند.

باور کردنی نیست. هر روز صبح که از خواب بر میخیزم از خانه خارج می شوم حالت اصحاب کهف را دارم. در فاصله یک روز همه چیز تغیر کرده قیمت ها بالا رفته و مردم حال وروزشان نسبت به روز قبل بدتر شده. پولت دیگر ارزش روز قبلش را ندارد. مردم تحملشان کمتر وصدای فریادشان بر سر یک دیگر بالا تر رفته است .هر روز فاصله بیشتری از هم می گیرند. هر کس تلاش می کند یک جوری جل و پلاس خودش را از داخل این سیلی که دارد همه چیز را ویران می کند! بیرون بکشد.کشوردرحال پاشیدن کامل است.

در محکمه افکارعمومی نسبت به این جنایت، وجدان جامعه قبل از هرکس و تا اطلاع ثانوی انگشت اتهام خود را به‌سوی جنایتکاراصلی (حتی اگر بدلیل عامل اشاعه عدم امنیت در جامعه باشد) نشانه گرفته است مگر آن‌که در یک دادگاه عادلانه خلاف آن اثبات گردد. و از همین رو اجازه نخواهد داد که رژیم با نمایشات مسخره و معطوف به تبرئه خود و نیز سوء استفاده از بحران فلسطین و یا دستاویزهای دیگر، دستان خونین خویش را پنهان نماید.