دیدگاه‌ها

 ﺷﮑﻰ ﻧﯿﺴﺖ ﮐه اﻧﻘﻼب، ﻣﺎ و ﺗﻮده ھﺎى ﻣﺮدم را ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺧﻮاھﺪ داد. وﻟﻰ ﻣﺴﺄﻟه اى ﮐه اﮐﻨﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺰب رزﻣﻨﺪه ﺳﯿﺎﺳﻰ ﻗﺮار دارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐه آﯾﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاھﯿﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰى ﺑه اﻧﻘﻼب ﺑﯿﺎﻣﻮزﯾﻢ؟ آﯾﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاھﯿﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺻﺤّﺖ آﻣﻮزش ﺳﻮﺳﯿﺎل دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺧﻮد و از ارﺗﺒﺎط ﺧﻮد ﺑﺎ ﯾﮕﺎﻧه طﺒﻘه ﺗﺎ ﺑه آﺧﺮ اﻧﻘﻼﺑﻰ ﯾﻌﻨﻰ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﯾﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ، ﺗﺎ ﻣُﮭﺮ و ﻧﺸﺎن ﭘﺮوﻟﺘﺮى ﺑه اﻧﻘﻼب ﺑﺰﻧﯿﻢ، و اﻧﻘﻼب را ﻧه در ﮔﻔﺘﺎر ﺑﻠﮑه در ﮐﺮدار ﺑه ﭘﯿﺮوزى ﻗﻄﻌﻰ و واﻗﻌﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ و ﻧﺎ اﺳﺘﻮارى، ﻧﯿﻤه ﮐﺎرى و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺑﻮرژوازى دﻣﮑﺮات را ﻓﻠﺞ ﮔﺬارﯾﻢ؟

انقلاب  فراگیر ترین و عمیق ترین تحولی است که در جامعه روی می‌دهد، که تمام ساختارها ی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و حقوقی و اهداف وعملکرد آنان‌را دگرگون می‌کند. وظایف و نقش های تازه‌ای را برای آنان می‌آفریند ،علل و عوامل انقلاب بستگی به نحوه اداره جامعه و مناسبات حاکمیت با مردم ، شیوه توزیع ثروت و امکانات موجود در جامعه و امکان شرکت مردم در سرنوشت سیاسی جامعه می‌باشد.

 برای آنکه جامعه ‌ای روی به انقلاب بیاورد و یا با بخش سازمان یافته خود که در انقلاب شرکت می ‌کند، موافقت کند، اصولی می ‌باید هدف و روش بگردند که ترجمان حقوق و کرامت انسان و حقوق شهروندی و حقوق ملی او و حقوق او بعنوان عضو جامعه جهانی و حقوق طبیعت باشند. بنابراین، انقلاب در کشوری روی می ‌دهد که مردم آن در بند رابطه مسلط – زیر سلطه هستند. از این‌رو، استقلال و آزادی و دیگر حقوق انسان و حقوق شهروندی و حقوق ملی و حقوق جهانی، و حقوق طبیعت، بنابراین، کرامت انسان، هدف می ‌شوند. هرگاه عدالت اجتماعی میزان بگردد و این هدف‌ ها روش نیز بشوند، جریان انقلاب، جریان رشد انسان و آبادانی طبیعت می ‌گردد.

از بسیاری نظرات، در برابر مقولاتی بسیار متفاوت با آن مسائلی هستیم که سوسیال دمکرات‌های پسا جنگ جهانی دغدغه آن‌ها را داشته اند؛ سرمایه، بین‌المللی شده است، ضریب رشد در کشورهای کاپیتالیستی پیشرفته آرام گرفته است، اتوماتیسم، صنایع کلیدی را که کارگران در آن‌ها تمرکز قدرت داشته‌اند را مورد تهدید قرار داده است. معنی همه این ها این است که مانندگذشتگان فرصت زمانی سی سال برای تبدیل به واقعیت اصلاحات در اختیار نداریم؛ آن گونه که سوسیال دمکرات های پسا جنگ جهانی در اختیار داشتند.

مقایسه واقعی این دو دولت، این پرسش را پیش رو می ‌نهد: از نظر داخلی، کدامیک از دو دولت توان زندگی بیشتر می ‌داشتند؟ این امر که «نیروی کار» عظیمی در روسیه در انتظار کار بودند و دولت به آنها کار می‌ داد و این امر که هنوز صنعت رشد بایسته را نجسته بود، ذهن را به این پاسخ راهبر می ‌شود که دولت استالین دیر پاتر می ‌بود. اما توجه به این امر که این دولت تک پایه بود و کارگر، در برابر دولت خدا صولت، خود را ناتوانی محض می ‌یافت، ذهن را به این واقعیت راهبر می ‌شود که دولت استالین، شکننده ‌تر بود. با توجه به این امر است که واقع بین‌ترها، مرتب این واقعیت را خاطر نشان می ‌‌کنند که هرگاه غرب، در روسیه، جنگ بر ضد دولت نوپا را به راه نمی ‌انداخت، بسا این دولت ماهیت توتالیتر نمی ‌جست.

در بررسی وقایع رخ داده در صحنه جنگ، تقدم همواره با داوری بر سر چیستی دستورات صادره از سوی فرمانده است و نه حول چگونگی رفتار مجری اوامر. آری اپراتور شریک جنایت بوده است ولی سر قاتلان، همانا آمران‌اند و بس. این فرماندهان سپاه هستند که مشی نظام را در هوا و زمین و در اقتصاد و سیاست پیش می‌برند. سیاستی که، اساساً در ستاد فکر این نظام - بارگاه ولایت فقیه – ساخته و پرورده می‌شود و برای عملیاتی شدن آمادگی می‌گیرد.

سقوط پرشتاب به اندرون این سیاهچاله تاسف بار است آنهم در روزهایی که امثال بکتاش آبتین ها توسط همکاران "اکبر خوشکوشک" کشته میشوند, عده ای ذوق زده, از دیپلمات اسبق رژیم جمهوری اسلامی گرفته تا دیگران, حضور این شکنجه گر و قاتل بدنام در کلاب هاوس و همنشینی با وی را رویدادی میمون و مبارک معرفی می کنند؛ و برخی از او حتی مجددا دعوت به گفتگو دو طرفه می کنند و به لطائف الحیل و با فریبندگی اشتیاق هم صحبتی با یک قاتل را اینگونه توجیه می کنند که هدف به چالش کشیدن قاتل است و لاغیر!

در این سال ها « دئیست» های ترکیه خود را سازمان داده اند. در سال ۲۰۱۸ «انجمن دئیست ها» از «اتحادیه آتئیست ها» انشعاب کر د. موسس این انجمن آقای «اوزجان پالی» که صاحب یک موسسه نظافتی در استابول است، می باشد. او چون به وجود یک خالق معتقد بود، دیگر ماندن در «انجمن آتئیست» را برای خود جایز نمی دانست و بنابراین از آن انجمن بیرون آمد و اقدام به راه اندازی " انجمن دئیست ها" کرد. بر دیوار دفتر کوچکش در محله ای در قسمت آسیایی استانبول، در طبقه اول، در یک خیابان لائیک و تجاری، بر روی دیوار در کنار عکس آتاتورک عکسهایی از افلاطون، ولتر، انیشتن...

حاکمان که بی شک از مساله روزمره جامعه خبر داشتند، با بروز اعتراضات سعی کردند، همه مشکلات موجود را به دولت محول کنند، دولت استعفا داد، توکایف امور را کاملا بدست گرفت. همزمان نظربایف که شورای امنیت قزاقستان را جهت ماندن در صحنه سیاست و اداره امور کشور از پشت پرده تاسیس کرده بود، از سمت خود استعفا داد. توکایف که قرار بود در سایه نظربایف بماند، مردشماره یک سیاست این کشور شد. بدین سان دوران قدر و قدرت نظربایف در یک حرکت مردمی به سررسید.

فرهنگ خرده بورژوازی نادیده گرفتن منافع دیگران و همه چیز برای خود است. او در صورت ورشکستگی گرچه براحتی در استخدام کارخانه ای بعنوان کارگر ساده در میاید، اما دائما در تلاش است، به جایگاه نخست خود برگردد، از ان نیز به سکویی بالاتر، همین خصلت وی را از کارگر جدا میکند، به سرمایه دار بودن سوق می دهد.

وقتى بنام دينى كه تبعيض ها را الغاء كرد تا انسان بتواند رشد كند، براى يك تن، به اين توجيه كه روحانى است و در اين جهان، از دانش اداره كشور هيچ نمى ‏داند، تبعيض مطلق قائل مى ‏شوند و حتى دانشمندترها مى ‏بايد تحت حكم او باشند، غير ممكن است هرمى از انواع تبعيض ها شكل نگيرد. ولايت مطلقه فقيه رأس اين هرم است. اين هرم قدرت زندان جامعه جوان امروز ايران و ضد رشد و ويرانگر نيروهاى محركه است.

تیم مذاکره کننده تا کنون “پیش نویس توافق احیای برجام” را به عنوان مبنای مذاکره در دور جدید نپذیرفته است. علی ‌خامنه‌ای در آخرین دیدار با دولت روحانی از مفاد “پیش نوییس توافق احیای برجام” به تندی انتقاد کرد و گفت که خط قرمزهای تعیین شده او رعایت نشده‌است. اگر در آن دوره بدرجه ای رویکرد دیپلماسی پیش برنده مذاکرات بود، این دور حاکمیت یکپارچه میدان و دیپلماسی را در هم آمیخته و تیمی را روانه وین کرده است که تمامأ برنامه علی خامنه ای و سپاه را می خواهد پیش ببرند.

سیاست اقتصادی متفاوت از سیاست های دولت های دست راستی گذشته که منجر به افزایش فاصله طبقاتی، گسترش فقر و عدم دسترسی میلیون ها شهروند به رفاه اجتماعی. سیاست های رفاهی و مبارزه با فقر حکومت های چپ، از یک سو و دفاع آنها از دمکراسی و باقی ماندن در چنین سیستم و ساختار سیاسی در سوی دیگر، یکی از دلایل مهم استقرار و نهادینه کردن دمکراسی در این کشورها ست. تا جائی که جناح های راست جوامع نام برده، در صورت باخت در انتخابات آزاد، ترس از کوبایی شدن را نداشته و شکست خود را می پذیرند.

"چپ های دمکراتیک" با شفافیت کامل مخالف هرگونه گذار انقلابی یا براندازانه، چه خشونت آمیز و چه خشونت پرهیز هستند و بر این باورند که اگر ملتی قادر است انقلاب بکند و حکومتی را سرنگون کند، حتما بسادگی بیشتری و هزینه کمتری قادر خواهند شد که حکومت های غیر دمکراتیک و حتی خودکامه خود را مجبور به قبول ماده ۲۱ اعلامیه حقوق بشر بکنند

تبلیغات ادواری له و یا علیه شرکت های تولید کننده ی واکسن، سطح اعتماد شهروندان را نسبت به واکسینه شدن در برابر هیولای بیماری فروکاست. گزارشات ضد و نقیض و مصلحت آمیز سازمان بهداشت جهانی به این بی اعتمادی دامن زد. نیروهای راست افراطی نیز با بهره برداری از اوضاع، مقاصد سیاسی خود را پیش بردند. آن ها با اشاعه ی تئوری توطئه و اندیشه های غیر علمی برتردید اجتماعی افزودند و در فاجعه ی کشتار کرونا سهیم شدند.

بی تردید بهره گیری از فرصت های موجود در وضعیت و فشار برای بسط آزادی و دموکراسی برای پیشروی امری نادرست نیست و بخشی از ملرومات نبرد و کنشگری بشمار می رود، اما شرط آن ایستادن جامعه تحت سلطه و استثمار روی پای خود و در زمین خود و مواجهه با وضعیت از آن منظراست نه در هم آمیزی با آن. سوای واقعیات فوق آقای خیابانی به نوعی بین دمکراسی و قدرت رابطه اینهمانی برقرار می کند. در حالی که بین آن ها رابطه نا اینهمانی و تضادپایدار و تاریخی وجود دارد که تقویت یکی مستلزم زوال دیگری است.

 ضربه قطعی به امپریالیسم ممکن نیست فرود آید مگر در کشورهای غارت شده و نه در غرب. چنین است که در این کشورها ملیت و سوسیالیسم بر هم منطبق می­شود و این ضربه ­ی قطعی برای نهضت محرومان سراسر جهان معتبر است. پس همیشه و در هر مورد پرولتاریای صنعتی غرب را پیشرو انقلاب جهانی دانستن استنتاجی­ست نادرست و مهمتر از آن شانه خالی کردن ازبار وظایف است.

هر عمل هستى سوز، ضد رشد است. مى‏ توان گفت: انسانى كه كار مى ‏كند، نيروى كار خويش را از دست مى ‏دهد. تن او فرسوده مى ‏شود. بنابراين، تحصيل علم نيز، با تخريب تن و نيرو آغاز مى ‏شود. اين سخن ظاهر فريب است كه جامعه ‏ها را به پرستش اسطوره رشد در آورده ‏است. از راه فايده تكرار، يادآور مى ‏شوم كه نيرو بى‌كار نمى‏ ماند. نيروئى كه در ساختن بكار نمى‏ رود، در ويرانگرى بكار مى ‏رود.

پیوندخیابان و کار ( و جنبش های خیابانی و مطالباتی) که تجربه خیزش اصفهان نمونه برجسته ای از آن است. سوای ویژگی های منحصر به فردخود در اساس به عنوان الگوئی موفق و الهام بخش از مسیر و اهمیت پیوندبین دوشاخه اصلی مبارزاتی یعنی جنبش های خیابانی و مطالباتی در سطح استانی که تکرار و تکثیر آن ها، چه در قالب استانی و در راستای بر پاکردن کانون های خیزش متعدد در مناطق مختلف، و چه ایجادبستری عینی برای زیرساخت های یک خیزش سراسری در تحقق پیوند این دو شاخه اصلی.

بازگشت به برجام در شرایط کنونی که رژیم در حوزه داشته های هسته ای بسیارجلوتر رفته است، در واقع مذاکره حول بازگشت به آن برای رژیم به معنای یک بازی از پیش باخته و نوعی عقب نشینی و خلع سلاح شدن خواهد بود که حناح حاکم و تندرو حاضر نیست حداقل به این سادگی ها و بدون گرفتن امتیازاتی زیربارچنین «خفتی» برود.

دمکراسی در شرق، سرزمین پیدایش انواع مذاهب، سخنی است سنگین. تصور اینکه یک مسلمان زیر سایه دمکراسی بنشیند، امریست سخت. مسلمان شخصیتی ایست، بشدت در اسارت زنجیر خرافات، احادیث و داستانهای دینی تخیلی. طبیعتا دمکراسی در این احادیث و توهمات خرافاتی وی نمی کنجد، او نیز برپایه باور خود از ان گریزان است. دقیقا همین امر نقطه عطف ناکارامدی پدر و پسرپهلوی در راستای حل این معضل گردید.

ادامه وضعیت غیرعادی و اضطراری به عنوان مهمترین ویژگی جهان پساکرونا!. حتی اگر فرض کنیم که پاندومی کرونا تا حدمعین و بطورنسبی کنترل شده باشد که هنوز قطعیت ندارد، اما این نه فقط به معنی بازگشت جهان و نظام حاکم به وضعیت عادی نیست بلکه بدلیل انباشتگی زنجیره واربحران های گوناگون و حل نشده، آن را باید به معنای گشوده شدن جعبه پاندورای بحران ها دانست که به سبب تراکم و حل نشدگی به موقع و مداوما به تعویق افتاده سربازکرده اند و با خصلت ساختاری و سراسری ناشی از جهانی شدن سرمایه داری، جهان را در معرض یک وضعیت اضطراریِ زمان بندی شده قرارداده اند.

به قصد برانگیختن ایرانیان به برخوداری از حقوق و تن ندادن به جزئی از حقوق، این واقعیت را به آنها خاطر نشان می کنم: شما مردم از جامعه مدنی بسیار شنیده اید. اما لازم است بدانید این جامعه را دولت بوجود نمی آورد بلکه این ملت است که با عمل به حقوق و تصدی امور خویش، قلمرو دولت را محدود و توان سرکوب را از آن می ستاند. یک جامعه مدنی کامل جامعه ایست که امکانات لازم را برای برخوداری اعضای خود از حقوق خویش ایجاد می کند. بنا بر این، در خانه، در مدرسه، در دانشگاه، در بازار، در محله، در روستا، (سندیکاه ها و اتحادیه ها و ...) حتی در سازمان های اداری، می توان دست بکار بنای جامعه مدنی و بنا بر این، خشونت زدائی شد.

نقطه عزیمت پژوهش‌های ما به جای تاکید بر نقش تفاوت‌های فرهنگی در بررسی مشکلات مهاجرتباران و همپیوستگی، تمرکز بر روابط اتنیکی همچون رابطه نابرابر قدرت و موقعیت طبقاتی پائین و تبعیض‌های ساختاری است که حاشیه نشینی بسیاری از مهاجران را در بر داشته است. از نظر ما قومیت نه برپایه ویژگی‌ها بلکه همچون نوعی از رابطه قدرت شکل گرفته و بیشتر مفهومی سوبژکتیو و نوعی از ساختمان بندی اجتماعی است که جز زبان مشترک (آنهم نه همیشه) بیشتر بر پایه حس تعلق و برداشت مشترک از تاریخ و فرهنگ استوار است تا یک عینیت اجتماعی.

 فاجعه آبان نه داستان کشتار فیزیکی فرزندان این سرزمین بلکه فاجعه عظیم در هم ریختگی روحی یک نسل است! یک ملت است. جامعه ایران طی چهل سال حکومت رعب و وحشت، حکومت قتل های زنجیزه ای، سرکوب‌های سازمان یافته، اعدام ها بی وقفه، انبوه زندانیان، گسترش خشونت نهادینه شده در جامعه با اطمینان می نویسم نهادینه شده. چرا که وضعیت روحی مردم به درجه ای از ناامیدی، بی چشم اندازی، تحمل انواع فشار های اخلاقی از دروغ گرفته تا دزدی، فساد اخلاقی تجاوز، زورگوئی، میدان داری کثیفترین عناصراجتماعی...

در پی اعمال فشار، بلاروس امکاناتی جهت رفتن به اروپا از کشور های خاور میانه را فراهم ساخت که سیل مهاجر به کشور آغاز شد. اینک جمعیتی بسیار زیاد در منطقه میان دو مرز لهستان و بلاروس که در شرایطی سخت قرار گرفته اند، هر روز نیز بیشتر می گردد. لهستان نیز با آوردن ارتش به نوار مرزی مانع رسیدن مهاجران به المان (که مقصد اکثریت آنهاست) شده، وضعیت می‌رود به سمتی که فاجعه بیافریند. با گذر از میان جنگل و باتلاق های میانه راه مهاجرین متحمل دشواری‌های بسیار می گردند.

درخور یادآوری است که حقوق انسان ذاتی حیات او هستند و با حقوق بشری که بخشی از آن حقوق موضوعه است، متفاوت هستند. مخالفت با ولایت فقیه مخالفت با قدرتمداری خمینی و اختیار مطلق او بر کشور بود. مخالفت با انتصاب‌ ها بخاطر نقض قانون اساسی توسط خمینی و مخالفت با مجلس بخاطر تقلب در انتخابات و مخالفت با قوه قضائی بخاطر تبدیل کردنش به وسیله سرکوب بود. احکام «حکام شرع» ناقض «اسلام فقاهتی» نیز بودند و جز اعمال خشونت کور نبودند. اما ملی‌گرائی و جانبداری از مصدق ایستادگی بر دو حق استقلال و آزادی هر شهروند و جمهور شهروندان بود.

آن آرمان شهری به کار الگو شدن می ‌آید، که هم در بی‌نهایت قرار بگیرد و هم بنای آن ‌را انسان ‌ها هم اکنون و همین جا آغاز کنند و با نشاندن تنظیم رابطه با حق برجای تنظیم رابطه با قدرت و با نشاندن ترکیب علم و فن و دیگر نیروهای محرکه با حق، برجای ترکیب نیروهای محرکه با قدرت، این مهم را تصدی کنند. هرگاه چنین کنند، در می ‌یابند که چنین تصدی ‌ای نیازمند بیان استقلال و آزادی بمثابه اندیشه راهنما است.

یک روز ترس از سوریه ای شدن و در این مقاله اخیر خلع قدرت که معلوم نیست چه عواقبی خواهد داشت؛ اظهار نظر هائی که وادارم می سازد اعتراض کنم. چرا اگر چنین نکنم در حق خود ظلم کرده ام . ظلم از این رو که بیشرمانه نتیجه عمل کرد چهل ساله رژیم در کشاندن مردم به دلسردی ،نهیلیسم، عصبیت و نهایت اعتراض را که از طرف آقای زید آبادی بپای نویسندگان خارج از کشور نهاده شده پذیرفته ام . اتهام سنگین تشویق جوانان به مهاجرت و بیزاری از وطن را؛ واقعا قباحت دارد اتهام به کسانی که تمام جوانی وزندگی خود را در پای عشق به میهن ومردم آن نهاده اند.

آینده قابل زندگی امکان پذیر است. ما مجبور نیستیم درون چارچوب نظامی زندگی کنیم که در آن قوانین مالیاتی تغییر کرده تا میلیارد‌ها مالیات کم تری را نسبت به دیگر شاغلان بپردازند. ما مجبور نیستیم درون شکلی از سرمایه داری دولتی زندگی کنیم که در آن ۹۰ درصد به نفع چند درصد دیگر غارت شده باشند. روش‌هایی برای اصلاح نظام موجود اساسا در چارچوب نهاد‌های موجود وجود دارند. این نهاد‌ها باید دچار تغییر شوند، اما این کار باید در یک بازه زمانی طولانی مدت رخ دهد.

تنها صنعت نیست که خصلت ملی را از دست داده است؛ در جریان عظیم ریشه کن شدن فرهنگ و به تبع آن اقتصاد، این خصلت را از دست می دهند. کشاورزی که پایه خیالی و در قسمتی واقعی جامعه های جدید شمرده می شد، دارد ناپدید می شود. آنچه از آن مانده بیش از پیش «بدون زمین» عمل می کند و بدینسان آخرین پیوندهای سمبلیک با سرزمین را از دست می دهد.

بی تردید نقد و مبارزه و نفی و پژمرده ساختن نفوذدین اهمیت زیادی در آزادشدن انرژی سازنده و مثبت بشر دارد و از همین زاوبه هم تلاش های آرامش دوستدار به سهم خویش اهمیت خود را دارد. اما نمی توان صرفا از درون آن و با تکیه به انتقاداز خودآن به نابودیش همت گماشت. نقدآسمان بدون نقدرمین و رفع وارونگی از این طریق ناممکن است. چنان که به گفته مارکس نقددین مقدمه نقدهای دیگراست.

در حالی که کشورهای جهان برای برآوردنِ استانداردهای اتحادیه جهانی ارتباطات دوربرد (ITU) و ارتقای پدیده‌های نوین ارتباطی و اطلاعاتی (ICT)در رقابت هستند محدودسازیِ پهنای باند و رصد مخالفان و منتقدان در فضای مجازی و ممانعت از «گردش آزادانه‌ی اطلاعات» همواره در صدر پروژه‌های راهبردی وزارت ارتباطات قرار دارد که هماهنگی تنگاتنگی با وزارت اطلاعات و پلیس « فتا» دارد. از تابستان سال جاری نیز رژیم با طرح موسوم به « صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی » به‌دنبال تشدید هرچه بیش‌ترِ محدودیتهایی جدی برای دسترسی به شبکه‌ها و پیام‌رسان‌هایی محبوبی همچون اینستاگرام و واتس‌اپ است.

بر این باورم که تحلیل وی از ساحت خیابان و صورت بندی گفتمانی که به قول خودوی از منظرجنبش معطوف به رهائی مطرح می شود، از یکسو به دلیل بناشدنش بر یک سری برداشت های انتزاعی و فراتاریخی به ویژه همان مقولات سه گانه ای که برشمرده است و به عنوان عناصریک رویکردرهائی بخش چالش برانگیزاست و از سوی دیگر تحلیلی است نقطه ای و تقلیل گرا از کلیت وضعیت پیچیده سیاسی کشور به «خیابان» در حالی که بخش بزرگی از جامعه در اشکال دیگری درحال کنشگری است

مطالعه گزارش سیاسی به کنگره‌ی دوم حزب چپ (ارزیابی از اوضاع سیاسی کشور و چشم اندازها) نشانگر این است که تا آنجا که به تبیین، توصیف وتشریح شرایط و رویدادها در ایران بر می گردد، در مجموع گزارشی منسجم و گویا ازشرایط پیچیده در ایران است. اما شفاف سازی اهداف دربرنامه سیاسی، در مجموع کلی و فاقد تفکر و گزینش راهبردی است؛