دیدگاه‌ها

بر آمد مجدد طالبان نه ناشی از قدرت آن ها بلکه ناشی از کشمکش رهبران فعلی بر سر قدرت است که منافع خود را بر منافع مردم ارجح می دانند. از اتلاف وقت برای رسیدن به یک اجماع ، یافتن یک زبان مشترک جهت یک وحدت ملی، دلسرد کردن مردم ، ضعیف کردن،گرفتن آخرین رمق اقتصادی،اشاعه فساد ودزدی، نهایت سلب اعتماد و امید مردم ،به چنین حکومت گران بدون عرق ملی است که طالبان قدرت می گیرند.

حزب چپ ... بایستی تمایز بین طرح و برنامه را مورد خوانش مجدد قرار دهد تا حدود و ثغور طرح و برنامه را مشخص کند. معتقدم که حد و مرزِ برنامه و طرح توسط حزب چپ... مشخص نیست و مخدوش می نماید. آموزه های علوم اجتماعی حکم می کنند که طرح در واقع تعریف و شرحی بسیار عمومی تر، کلی تر، ساده تر و بدون تفصیل از یک برنامه است، و متقابلا برنامه بسیار بیش از طرح به تفصیل روش و جزئیات آن می پردازد. یعنی طرح، هر روش مورد استفاده برای رسیدن به یک هدف خاص می‌باشد

تاریخ این سرزمین آکنده از زندان است ،شکنجه واعدام! اما هرگز چنین سبعیتی در تمامی طول ای تاریخ دیده نشده .هرگز جوانان این سرزمین چنین کشتار نگردیدند و حافظه تاریخ مادرانی چنین سوگوار، بهت زده، دردمند، گسترده در سراسر کشور را به یاد نمی آورد! هنوز این ملت ابعاد فاجعه ای که بر فرزندان این آب وخاک رفت بر جان خود احساس نمی کنند وخبر از گورستانهای دسته جمعی گمنام، از گورستان خاوران ندارند.

روشن است که طرفداران این فکر که دولت فرآورده قرارداد است، می‌دانند که چنین قراردادی واقعیت تاریخی ندارد و جز یک فرض منطقی، بعنوان پایه بنای نظریه آنها، نیست. باوجود این، مبنای این نظرها این‌است که، در آغاز، انسانها آزاد می زیسته‌اند. امری که به لحاظ تاریخی صحیح است. بنا بر این، دولت را اراده آزاد انسانها ایجاد کرده‌است. اما این نتیجه‌گیری، بدون تردید، صحیح نیست.

آنچه را که خامنه ای در پیام خود آمادگی برای یک جهش بزرگ در همه عرصه ها به مدد یک مدیریت جهادی و خستگی ناپذیر می داند، جز فرود و اصابت تف سربالا به صورت خود حضرت آقا و نظامش نیست. چرا که در حقیقت بیرون از دنیای مالیخولیائی و‌آ غشته به جنون قدرت و توهم تولیدقدرت که خامنه ای بدنبال سراب آن می دود، آن چه که جریان دارد چیزی جز محاصره شدن به وسیله بحران های سترگ و رسیدن پارادایم اسلام سیاسی ( از جمله قرائت اسلام ولایتی) به آخرخط یعنی تهی شدن کامل ظرفیت های موهوم و ناکجاآبادش، و...

من بارها گفته ام و حالا تکرار می کنم، که مقاومت علیه طالب ها از سوی دیگر اقوام ، به سادگی و بدون حمایت خارجی به وجود آمده نمی تواند زیرا طالبان همچون یک ماشین جنگی به شدت آزموده و با تجارب چند ساله نبرد چریکی هم یک گروه به شدت مذهبی ـ قومی با گرایش های خشن فاشیستی ـ دیکتاتوری اند و هم آموختند که چگونه با هماهنگی با سایر گروه های جهادی آسیای میانه ایجاد نمایند.

کوبایی‌ها باید کمربندها را محکم کنند. بعد، نارضایی از انقلاب که در مدار«رویای امریکایی» جاذبه دارد، اعتراض های یکشنبه 11 جولای را باکمک «همبستگی» سی آی ا، ترویج کرد که رئیس آن‌ نگران نتایج انتخابات در پرو و شیلی است به تازگی تور قاره ای داشته است.

 امروز صدا و سیمای جمهوری اسلامی اعترافات حبیب فرج ‌الله چعب از جنبش نضال که در ترکیه ربوده شده بود را پخش می کند و با حمله به رسانه های برونمرزی مدعی می شود که هدف "چیزی جز ایجاد آشوب و تجزیه ایران نیست" (دقیقه ١ ویدئو). این ویدئو تبلیغاتی در اکثر رسانه های جمهوری اسلامی منتشر شده است. البته دُم خروس این اعتراف یا قسم اجباری حضرت عباس از زیر عبای آخوندی و اسکناس یوروئی پیداست. زیرا در همین برنامه، جمهوری اسلامی مدعی می شود: "سرویس اطلاعات عربستان برای راه اندازی شبکه اینترنشنال۳٠ میلیون یورو هزینه کرده است.

این سیاست دوگانه حزب کمونیست، خوش آیند بسیاری از مردم روسیه نیست، از طرفی نیز نامزدی دائمی زیوگانف و تکرار شعارهای ۲۹ سال پیش با وجود توپ خانه تبلیغاتی رژیم حاکم علیه ۷۰ سال سوسیالیسم شوروی بسیار خسته کننده است. با توجه به اینکه شرایط نو، رویکردهای نوین تری را می طلبد!. این در همان سال خای نخست فروریزی مانده است.

حال از دید ساده ریاضی بنگریم. کم یا بیش از ۲۰۰ شهرستان از زیر سلطه کابل خارج شده اند. در آن مناطق نه قوای حفظ نظم عامه، نه نهاد های خدماتی و نه هم قوای مسلح وجود ندارند. تمام تشکیلات نظامی از هم پاشیده و اسلحه آنها یا به دست باند ها و دلال های قاچاق اسلحه و مواد مخدره افتاده است و یا هم به دست طالبان. مگر ممکن است در شش ماه آینده با این سیستم فاسد، این قوای مسلح ناکارآ ـ به استثنای کماندو های و گروه های ویژه صفر دار ـ بر آنهمه اراضی بزرگ افغانستان مسلط شد و طالبان را از آنجا ها به دور راند؟ ـ این ادعا ها قریبی بیش نیستند.

در کل به سه نوع توازن منافع در عرصه جهانی، منطقه یی و داخلی نیاز است. بدون رسیدن به این سه نوع تعادل، کشور شتابان به سوی تباهی، بربادی و ویرانی خواهد شتافت و به لبه پرتگاه نابودی خواهد لغزید. خطر تبدیل شدن افغانستان به یک سیاهچاله سهمگین ژئوپلتیکی بسیار بالا است. سیاهچاله یی که همه چیز را در پیرامون خود خواهد فرو برد.

به راستی «صلح» چگونه به دست می‌آید؟ بر سر چه موضوعاتی باید توافق صورت بگیرد تا نتیجه آن قطع جنگ و صلح پایدار باشد؟ توافق بر سر آتش‌بس و آزادی زندانیان طالب؟ توافق در جهت کنار رفتن رئیس‌جمهور غنی و ایجاد دولت توافقی جدید؛ آنگونه که طالبان گفته‌اند؟ توافق بر سر چگونگی مشارکت گروه‌های مختلف در دولت جدید؟ یا توافق بر سر موضوعات و اصول اساسی‌تر دیگری که این‌همه، فرعی بر آن‌ اصول اساسی تلقی می گردد؟

درکوبا گروه هایی هستند که از دولت متنفرند، از سیستم متنفرند، وتنها می‌خواهند بتوانند به شیوه ای که مردم درکشورهای سرمایه داری زندگی می‌کنند زندگی کنند. گروه دیگری از مردم وجود دارد که به دلایل و باورهای مختلف درواقع با شیوه ای که این قدرمتمرکز شده است مشکل دارند. و بعد درواقع گروه بزرگی ار مردم هستند که واقعا احساس می‌کنند که دیگر نمی‌توانند تحمل کنند. آری، آن‌ها دوز اول، دوم، وبرخی حتی دوزسوم واکسن را دریافت کرده بودند، اماچنین به نظر می‌رسید که چیزی درحال تغییر نیست، و قطعا به زودی تغییر نخواهد کرد.

سالهای سال است که آمریکا، توسط ژاندارم منطقه ای خودش در این منطقه، یعنی دولت استرالیا در تلاش است تا یک ائتلاف امنیتی نظامی قدرتمندی در این منطقه ایجاد نماید. در این زمینه آنها موفق شده اند تا یک ائتلاف امنیتی مابین استرالیا، آمریکا، کره جنوبی و ژاپن در این منطقه ایجاد نمایند. تلاش آنها در پیوستن کشورهای دیگری از قبیل هنوستان، فیلیپین و تایلند چندان موفق نبوده است. با وجود این، آنها با سماجت تمام استراتژی امنیتی گسترش این ائتلاف را ادامه میدهند.

آیا اعتراض‌های خوزستان به سوی سراسری شدن می‌رود؟
زمینه‌های این جنبش و تفاوت‌ها و شباهت‌های آن با دی ۹۶ و آبان ۹۸
جنبش‌های اجتماعی در ایران و رابطه آن با اپوزیسیون
تبعیض اتنیکی و نقش آن در اعتراض‌های خوزستان

اگر پیش از این نمی‌دانستند قدرت چیست، امروز می‌دانند که قدرت رابطه میان سلطه‌گر با زیر سلطه است. آنچه در این رابطه بکار می‌رود، ترکیبی از زور و مال و علم و فن و این و آن ماده و این و آن نیروی محرکه است. بنابراین، پیش از برقرار شدن رابطه قوا، قدرت وجود ندارد و با قطع رابطه نیز از میان بر می‌خیزد. پس، وجودی مستقل از رابطه دو ضد در رابطه قوا با یکدیگر، ندارد تا تقدیر و یا ... آن را به کس یا کسانی (نخبه‌ها) بدهد. چون ویران‌گر حیات، بنابراین، ضد حق است، نه ملک و نه حکم خداوند است.

این شرایط سخت و اسفبار معیشتی برای کارگران هستیم. شوراهای اسلامی کار به دلیل عدم استقلال و ساختار فرمایشی آن نمی‌تواند مدافع کارگران باشد و به دلیل همین ساختار، همیشه سد راه رسیدن کارگران به سندیکاهای مستقل کارگری بوده‌اند. کارگران و رانندگان شرکت واحد تجربیات عینی بسیاری از موانع ایجاد شده توسط شوراهای اسلامی کار "ضد کارگری" در جهت احیا و بازگشایی مجدد سندیکای شرکت واحد را دارند، که مستندات سنگ اندازی و مانع تراشی عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار در همدستی با کارفرما در سایت و تلگرام سندیکای کارگران شرکت واحد در دسترس عموم قرار دارد.

در شرایطی که وسیع ترین و عمیق ترین اعتصابات کارگری بیش از چهل سال گذشته سرتاسر ایران را فرا گرفته است، نه تنها احزاب چپ با هماهنگی لازم به این موضوع برخورد نمی نمایند، بعضی از آنها طلاق از کارگران را با افتخار به اینکه دیگر حزب طبقه کارگر نیستند جشن میگیرند، به همان نسبت آنها به بیماری بی عملی مطلق مبتلا شده و بار خیلی سنگین چگونگی برخورد با این امر را تنها بر دوش های یکی دو نفر منتقل نموده اند. این بینش سندیکالیستی، تنها نقشی را که برای طبقه کارگر ایران قائل هستند، نقشی سندیکالیستی است و بس.

ین که این سیاست در دوران مذاکرات برای دستیابی به توافق برای برجام تا چه حد عقلانی است، بحث پیچیده ای است هم من و هم جناب نوربخش در نقد نظرات آقای خزئلی تاکید کردیم عقلانیت جمهوری اسلامی الزاما با محاسبات عقلانی ما از یک منطق پیروی نمی کند. گرچه این اقدامات می تواند توافق در مذاکرات برجام را دشوار سازد، در عین حال می تواند به ابزاری برای قدرت نمایی و امتیازگیری های بیشتر دو سویه در مذاکرات منجر شود.

اگر دورنمای بحران افغانستان نشان میدهد که از طریق مذاکرات معمولی و اتکاء به قدرت نرم جهت تشکیل شورای حکومتی آشتی ملی، یا وحدت همگانی ممکن نیست، حضور چه نوع و کدامین قدرت منسجم، استوار و کلان میتواند تأمین کننده استقلال، امنیت، آزادی، سعادت و ترقی در شرایطی سکولار برای مردم افغانستان باشد؟ اگر این قدرت یک نیروی خارجی باشد، نیروهای صلح سازمان ملل، یا یک ائتلاف امنیتی تامین صلح از نیروهای نظامی کشورهای همسایه، و یا ارتش یک کشور خارجی که به دعوت خود دولت افغانستان وارد آن کشور گردد، میتواند این کشور را در مسیر سالم تری هدایت نماید؟

ستون پایه اجتماعی ملاتاریا، متلاشی می شود هرگاه این استبداد، با تمام توان از شبکه تارعنکبوتی، بنا بر این، از ضعیف ترین گروه بندی های شرکت کننده در ستون پایه این استبداد، حمایت نکند. از این رو، امتیازهای آنها بر حقوق انسان و حقوق جمهور مردم تقدم مطلق دارد. چنانکه در درون نظام نیز، شبکه های تارعنکبوتی مافوق بر شبکه های تارعنکبوتی مادون تفوق مطلق دارند. در درون نیز، شبکه ها نسبت به یکدیگر انعطاف ناپذیر هستند زیرا می دانند هرگاه موقعیت خود را در تناسب قوا از دست بدهند

ه این ترتیب دوشاخه اصلی پیشروی عبارتند از سراسری شدن اعتراض ها و اعتصاب های مطالباتی و سراسری شدن خیزش ها و اعتراض های سیاسی. و در این راستا در گام نخست به شکل سراسری شدن نبردها و اعتراضات موضعی و شاخه ای به وساطت نارضایتی فراگیر و فراینددوقطبی شدن جامعه و نظام، فرایند پیوستن خیابان و کارخانه (کار) به یکدیگر (پیوندوجه سیاسی و اقتصادی) برای گردآوری نیرو و تکوین مسیرسراسری شدن و البته خنثی کردن خشونت برهنه که در بسترتکانه های فزاینده بحران و در راستای تغییرتوازن قوا وعبور از مرحله تدافع به تعرض صورت می گیرد

در چند گفتگو (از جمله با کانال جمهوری ایرانی، تلویزیون کلمه، ایران اینترناسیونال) دربررسی اعتصاب کارگران و اعتراضات عمومی اخیر به قطع برق وکمبود آب وچشم انداز آن که به چالش هرچه بیشتر نظام در "میدان" در عصر "پسا انتخابات" منجر شده است، از جمله به نکات زیر پرداختم.

در این میان واقعیت دردناک افغانستان تنها شامل مردم این کشور نیست، این واقعیت فاجعه امیز کل منطقه است، که بی تردید بار سنگین ان با دخالت رژیم شبه فاشیستی ولایی بر دوش مردم ایران نیز خواهد بود. مشابه سیاستی که در سوریه ... اتفاق افتاد، میدانی برای بازیگران قدرتمند، جهت نابودی ثروت ملی که رژیم ولایی به ان منطقه برده است. همچنین فرصتی برای اسراییل فراهم ساخته تا با بمباران های پی درپی جایگاهی برای دولت صهیونیستی در میان مردم خود بیابد. از آرای آنها برخوردار شود.

در آینده بسیار نزدیک با تکمیل پازل قدرت و با تصمیمات مشرف به بعضی تعدیلات اقتصادی همه اعتراضات کارگری و جنبشهای اجتماعی کف جامعه کنترل گرفته خواهد شد و با انتقال ثقل حاکمیت از رهبری و قوای سه گانه به شورای امنیت ملی به رهبری سپاه و اتاق فکر آن سمت و سوی سیاست داخلی با گروهی از تعدیلهای اقتصادی و سیاست خارجی احتمالا با رویکرد مذاکره مستقیم با آمریکا و به حاشیه راندن اروپاییها در پیش گرفته خواهد شد.

واقعیت آن است که آن ها به دلیل کوته بینی مفرطشان، متوجه نیستند که دوران ا ین گونه «بازی ها» تمام شده و طشت رسوائی اشان از آسمان به زمین افتاده است و از قضا با باصطلاح یکدست کردن قدرت، زمان پاسخگوئی اشان فرارسیده و آن شمشیری که تاکنون علیه دیگررقبا بکار می رفت اکنون نوبت نوازش خودشان توسط آن فرارسیده است.

کودتای ۳۰ خرداد ۶۰ سرآغاز تحول اجتماعی و تغییرات سیاسی داخلی و خارجی و جریان انحطاط اقتصادی و شکل گرفتن تام و تمام استبداد دینی بود. تجربه دو سال و نیم انقلاب بر رهروان استقلال و آزادی مشخص شده بود که اگر رهبر سیاسی بخواهد به گروه های حاکم جامعه وابسته بماند، چاره ای جز استقرار استبداد ندارد.

اهمیت دیگر این اعتراضات بخاطر نقش سیاسی آنها است. هنوز بطور تقریب، بیش از یک سوم بودجه دولتی ایران از طریق فروش نفت حاصل میگردد. هم حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر اهمیت نقش صنعت نفت در اقتصاد کشور واقف است، هم کارگران شرکت نفت، به اهمیت نقش خویش در چرخه های اقتصادی سیاسی کشور آگاه هستند. گرچه این اعتراضات به فاز سیاسی کشیده نشده اند، اما پتانسیل ها و قدرت کنش های سیاسی کارگران، برای خودشان و همگان واقف است.

بحران عمومی بازتولیدقدرت مهمترین ویژگی بحرانی است که کل پارادایم اسلام سیاسی را از جمله با قرائت ولایت مدارانه) به مرزگندیدگی کامل کنونی کشانده و در تمامی تلاش های رژیم ردپای این بحران افول اتوریته و ناتوانی در بازتولیدآن، اعم از گفتمان و ارزش های اجتماعی و فرهنگی، اقتصادسیاسی در تمامی مؤلفه های کلانش و در عرصه دیپلماسی جهانی مشهود است.

چنین شد که حماسه نه به جمهوری اسلامی، نه به انتخابات فرمایشی سال هزار وچهارصد شکل گرفت وحوزه های رای گیری را به حوزه نمایش اراده مردم در ندادن رأی و نه به جمهوری اسلامی بدل کرد. حوزه های خالی، اعتراض چشمگیر در عرصه دنیای مجازی، در افکار عمومی، حضور آگاهانه جوانان در صحنه مجادلات سیاسی در رسانه ها، کلاب هاووس بازگشت به غرور ملی که در این چهل سال پیوسته تحقیر شده بود مشخصه امروز انتخابات بود! همراه با ورشکستگی حکومت اسلامی که دیگر اعتبار و وجاهتی درقلب مردمان این سرزمین ندارد.

مردم شریف ایران! از هم اکنون آثار همبستگی بزرگ شما درسرای "جمهوری اسلامی " پدیدار است . خامنه ای وقتی که می ترسد آرام حرف می زند، با موذی گری خاص خویش، می کوشد خود را "سید مظلوم و بی طرفی ، که کاری جز نصیحت و خیر خواهی ندارد" بنمایا ند، او آخرین سخنرانی خودرا چنین طراحی کرده بود.

"نه" به انتخابات را باید پس از 42 سال یک پیروزی برای مردم دانست و تمرینی برای دمکراسی فردا!. باید اقرار کرد که پس از 42 سال اتحادی ذهنی میان همه اقوام ایرانی از بلوجستان تا .... بوجود امده، برخی از این اتحاد هراسانند. این در جای خود یک پیروزی است. باید اقرار کرد که ترسها ریخته، به هماند اندازه رژیم هراسان شده است، سیاست سوریه شدن، نگذاریم جلاد رئیس جمهور شود ... رنگ باخته، خود دستگاه سوریه و جلاد در نزد مردم گشته است، این یک پیروزی است. باید اقرار کرد، که رژیم فهمیده است که مشروعیت ندارد، منبعد دچار اشتباهاتی فاحش خواهد شد، و این یک پیروزی است.

او همه تاکیدات را در این سخنرانی بر این گذاشت که مسئله این "انتخابات" معیشت مردم است و دولت آینده هم باید این معضل را پاسخ دهد، تا بدینترتیب عامل اصلی فلاکت مردم ناگفته بماند. تا این حقیقت پرده‌پوشی شود که این نه فقط فلان یا بهمان سیاست اقتصادی بلکه موجودیت نظام سیاسی و ساختاری است به نام جمهوری اسلامی که ولایت اس و اساس آن را تشکیل می‌دهد. گرچه او هراس خود از عدم شرکت طبقات و اقشار زحمتکش در "انتخابات" را نشان داد ولی لب از لب نگشود

 تبعات رد صلاحیت فله ای درمیان اصول گرایان در دراز مدت بروز خواهد کرد. چرا که کینه و نفاقی که خامنه ای با رد صلاحیت ها درمیان اطرافیان خود کاشته ست رویای جانشینی پسرش را مبدل به کابوس خواهد کرد. پس از مرگ خامنه ای، رقابت و دشمنی در میان اربابان قدرت، از فرماندهان سپاه بگیرید تا صاحبان مناصب دینی و دولتی که هر یک به منابع مالی عظیمی دست یافته اند نیازی به حدس و گمان ندارد. در جو فاسدی که بر فضای سیاسی و اقتصادی کشور حاکم است ایجاد تفرقه در میان اطرافیان، هریک از آنها را بسوی دیگر اربابان خواهد راند و همبستگی درمیان آنها را برای حمایت از پسر خامنه ای، غیر ممکن خواهد ساخت.

حال در آستاته آخرین روز های مانده به انتخابات، بی تفاوتی وسیع مردم به آن چه که به عنوان جعبه رأی بر پاگردیده، بی تفاوتی به مناظره‌های تلویزبونی، به وعده وعیدهای کاندیداها، فضای سرد و خالی از نشاط، سکوت وهم برانگیز جامعه قطع امید کرده از حاکمیتی که هیچ مسئولیتی در مقابل مردم احساس نمی کند، و جوابش به اعتراض مردم سرکوب های وحشیانه، شکنجه، زندان، و اعدام است و بس . تمامی این ها دست در دست هم داده، روی گردانی هر چه بیشتر مردم، بخصوص نسل جوان را از حکومت اسلامی بیشتر و بیشتر کرده است.