کارگری

حادثه‌ی معدنجوی طبس ابعاد مختلفی دارد که بی‌شک یکی از مهم‌ترین ابعاد آن نبودِ امنیت شغلی است. باید این سوال مهم را پاسخ داد که اگر کارگران از بیکار شدن نمی‌ترسیدند و آن شب وارد معدن نمی‌شدند، آیا باز هم این سرنوشت مرگبار در انتظارشان بود؟

با این اوصاف کاملا طبیعی و بدیهی است کە پا بە پای تشدید سرکوبها اعتراضات مدنی نیز بە رغم این فشارها بیشتر و گستردەتر شود. در شرایطی کە هیچ مرجع و نهاد دولتی وجود ندارد کە قربانیان سرکوبها بتوانند برای احقاق حق بە آنها مراجعە و شکایت کنند و نتیجە بگیرند، یگانە راهکاربرای احقاق حق رجوع ستمدیدگان بە جامعە برای متوقف کردن این اعمال تبهکارانە است.و اولین گام در این مسیر محکومیت وسیع اخراج اسماعیل عبدی و سایر رهبران تشکلهای معلمان و تشکلها و نهادهای مختلف مدنی و سیاسی است.

"در این گزارش علت طفرە رفتن سازمان تامین اجتماعی کمبود بودجە و "ناترازی" بین مخارج و هزینە ها ذکر شدە است و از طرف گزارشگر این بهانە بە درستی مورد انتقاد قرار گرفتە، اما کیست کە نداند علت ناترازی عمدتا ریشە در غارت و چپاول اندوختە های تامین اجتماعی توسط دولتها و مصادرە موسسات سودآور تامین اجتماعی و واگذاری آنها با قیمت نازل بە وابستگان حکومت، همچنین امتناع کارفرمایان از بیمە کردن کارگران و نپرداختن حق بیمە ها و بیکاری گستردە دارد".

در پی وقوع انفجار در یک کارگاه معدن زغال‌سنگ در طبس، ایرنا، خبر داد که در این حادثه ۵۱ کارگر معدن جان خود را از دست داده‌اند. پیش از این مرگبارترین حادثه معدن در ایران انفجار در معدن یورت در سال ۱۳۹۶ بود که جان ۴۴ . نفر را گرفت. حال رکورد مرگبارترین حادثه کارگری در ایران را انفجار شنبه شب در طبس شکسته است.

تصمیم استانیِ مقامات برای گرانی یک کالای اساسی و بسیار استراتژیک، بی‌توجه به وضع بحرانی معیشت فرودستان و طبقات کم‌درآمد، نان خالی را هم از سفره‌های خیلی‌ها به طرفه‌العینی غیب کرده است!

اینک در دومین سالگرد انقلاب نوین زنانه تاریخ، ما معلمان ، ما کارگران پرستاران و بازنشستگان، ما زنان و دادخواهان، ما جوانان آزادیخواه و ما مردمی که از فقر و فساد و گرانی و ظلم و تبعیض حاکمان به جان آمده ایم، با ادامه اعتراضات، تجمعات و اعتصاباتمان و فریاد دوباره "اتحاد ،اتحاد، علیه فقر و فساد" با گرامیداشت قدرتمند و پر شور سالگرد آغاز انقلاب، یکصدا با هم برای برچیدن مناسبات نابرابر ، پایان دادن به بیحقوقی زن و بردگی مزدی، و بازگرداندن اختیار به انسان هم پیمان می‌شویم.

جمعی از فعالین کارگری و‌ مدنی و ‌آقای کیوان صمیمی، زندانی سیاسی با سابقه قبل و بعد از انقلاب، دیروز ۱۴ شهریور به دیدار رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و‌ حومه رفتند، که در تاریخ ۱۱ شهریور از زندان آزاد شده است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و ‌حومه آزادی همه دوستان زندانی و بخصوص دو‌ عضو زندانی خود را به خانواده های محترم این عزیزان و به کلیه همکاران و‌ کارگران کشور و انسانهای حق طلب و آزادیخواه شادباش میگوید، از وکلای آنها و‌ کلیه تشکل ها و افرادی که برای آزادی آنها تلاش نمودند، کمال قدردانی را دارد و ‌خواهان آزادی فوری دیگر اعضای زندانی سندیکا، آقایان ابراهیم مددی و داود رضوی، و‌ کلیه فعالین‌ کارگری، معلمی و‌ مدنی زندانی می باشد.

درود می فرستیم به شما هم سرنوشتان مصمم و خستگی ناپذیر که با تجمعات مستمر اعتراضی و اعتصابات خود، خیابان ها و محل کار را به رغم تمامی تهدیدها، حملات، بازداشت ها و سرکوبگری ها، از آن خود ساخته اید. با شما اعلام همبستگی نموده و از مبارزه و فریادهای برحقتان حمایت می کنیم.

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران ایران به همه پرستارانی که یکپارچه و یکصدا در دفاع از همکاران خود در طی تجمعات برخاستند درود می‌فرستد و از همه پرستاران می‌خواهیم در مورد افرادی که احضار و دستگیر می‌شوند اطلاع رسانی کنید، تا بتوانیم با قدرت اتحاد خود پرستاران بازداشتی را آزاد کنیم.


در روزهای اخیر که شاهد خیزش پرستاران هستیم در چندین شهر باز نشستگان و معلمان نیز در خیابان‌ها افزون بر این‌که به وضع بد معیشت خود اعتراض کردند، از اعتصاب پرستاران نیز حمایت کردند و خواهان آزادی زندانیان سیاسی شدند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نهادهای مدنی، صنفی و سندیکاهای کارگران و حمایت جریان‌های خارج از کشور می‌تواند تبدیل به یک نیروی عظیم در راه استقرار دموکراسی و عدالت اجتماعی باشد.

تمام زحمت‌کشان و کارگران در عرصه‌های مختلف با این مشکلات روبرو بوده و مطالبات مشابهی در حوزه تولیدی و خدماتی خود دارند. به عبارت دیگر امروز پرستاران، معلمان، بازنشستگان و تمام کارگران و زحمت‌کشان با یکدیگر هم‌سرنوشت هستند. از همین رو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از مطالبات پرستاران و اعتراضات آنان حمایت کرده و هر نوع برخورد امنیتی و انتظامی با پرستاران را محکوم می‌کند.

حقوق یک پرستار ایرانی ماهانه ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان یعنی حدود ۲۰۰ دلار است که در قیاس با سایر کشورها، چیزی شبیه هیچ است؛ در آلمان یک پرستار به محض ورود به کار، ۲ هزار دلار می‌گیرد، در اروپا ۴ هزار دلار و در آمریکا و کانادا ۵ هزار دلار؛ قیاس این اعداد نشان از یک فاصله عمیق و یک نارضایتی عمیق‌تر دارد.

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌های پارس جنوبی، از روز سه‌شنبه ۱۶ مرداد ماه، دست به اعتراض زدند. این اعتراضات در ادامه‌ی اعتراضاتِ قبلی این کارگران و به دنبالِ‌ عدم رسیدگی به مطالبات و عدم تحقق وعده‌ها آغاز شده است.

اخبار منابع کارگری حاکی از آن است که اخیراً در یکی از مراکز تولید محصولات پترو-پالایشگاهی جنوب کشور، به دلیل استفاده از مواد اولیه غذایی ناسالم، تعداد ۱۸۰ نفر از کارگران یک مجموعه دچار مسمومیت غذایی شده و یکی از کارگران جان خود را از دست داده است. این درحالی است که حداقل ده نفر دیگر از کارکنان همچنان در بیمارستان در حالت بستری به سر می‌برند.

ابراهیم مددی بابت بازداشت سال ۹۴ در دادگاه بدوی و تجدید نظر ۵ سال و سه ماه حبس گرفت و بعدها دیوان رای را نقض کرد و در دادگاه تجدید نظر همعرض تبدیل به یکسال حبس شد. این حکم با پیگیری مددی و به دلیل مشکلات جسمی و بیماری های متعدد تا امروز اجرا نشده بود.

پرسش اصلی این است که چرا داود رضوی بعنوان یک‌کارگر و عضو هیات مدیره یک سندیکای کارگری، که پیگیر مسکن و امنیت شغلی و دستمزد کارگران بوده است، که طبق مقاوله نامه های بین المللی کار و‌ حتی قوانین موجود خودشان ‌جرم‌ محسوب نمیشود، باید کاملا ناعادلانه در دو سال گذشته بدون یک روز مرخصی، و با وجود بیماریهای متعدد، در حبس باشد و ‌سه سال دیگر نیز محبوس بماند. این همه ظلم و ستم و‌ کارگر ستیزی غیر قابل بخشش است.

«رسول بداقی، دهم اردیبهشت ۱۴۰۱ دستگیر و زندانی شد. بعد از این ­تاریخ، تنها ۴روز برای مراسم خواستگاری دخترش، به­ مرخصی آمد و بلافاصله به­ زندان بازگردانده شد. اکنون بیش از ۲ سال از حبس او می­گذرد و از مرخصی محروم است. تلاش وکلای او برای آزادی ‌اش با رد اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور هم بی نتیجه مانده است. اخیراً نیز تماس­های تلفنی او محدود شده است…. ما جمعی از معلمان، کارگران، فعالان صنفی و‌ مدنی ایران و امضاکنندگان این متن، خواستار آزادی رسول معلمان ایران هستیم.»

در چوار ایلام، تنها در طول یک هفته، سه نفر دست به خودکشی زده‌اند. دو نفرشان کارگران پیمانکاریِ پتروشیمیِ ارغوان گستر هستند که به تازگی از کار بیکار شده‌اند و نفر سوم، همسر یکی دیگر از کارگران بیکارشده‌ی همین پتروشیمی است. فقر و بیچارگی، وجه اشتراک زندگیِ هر سه است و بیکاری، کابوسِ محقق‌شده‌ای است که خبر از سیاه‌تر شدن زندگیِ سیاه‌شان می‌دهد.

صدور حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری، در راستای کارزار گسترده سرکوب جنبش کارگری در ایران است که طی ماه‌های اخیر به شکل قابل توجهی شدت گرفته است. مقام‌های جمهوری اسلامی در فاصله ابتدای سال خورشیدی تا  روز ۲۷ تیر ۱۴۰۳ شمار زیادی از فعالان کارگری را به حبس‌های سنگین محکوم کرده است.

ما از تمامی نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌های دموکراتیک، و تمامی افراد و سازمان‌هایی که به حقوق بشر، آزادی و عدالت اجتماعی متعهد هستند، درخواست می‌کنیم که با فشار به رژیم ایران، برای لغو حکم اعدام شریفه محمدی و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و رعایت حق تشکل برابر با مقاولە نامە های سازمان بین المللی کار تلاش کنند.

روز۲۰تیر شرکت ماموت واقع در کیلومتر۲۰ اتوبان کرج به قزوین ، بعد از پل کردان نرسیده به پل هشتگرد که بزرگ ترین شرکت سازنده کانتینر. کفی تریلر و کانکس و هم‌چنین یخچال‌های پیشرفته برای کشنده ها وکامیون‌ها و کامیونت ها در خاور‌میانه است، از ۵۰۰۰هزار کارگر خود ۴۰ درصد (۲۰۰۰نفر) را اخراج کرد.

همه وجدان های آگاه، همه انسان های آزادیخواه و همه کارگران و زحمتکشان تنفر خود را از صدور حکم اعدام بر علیه شریفه محمدی و هر آزادی خواه دیگر را محکوم کرده و برای آزادی فوری و بی قید و شرط این افراد که ظالمانه در زندان نگه داشته اند از هیچ کوششی دریغ نخواهند کرد.

شریفه محمدی به دلیل عضویت ده سال پیش خود در «کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» متهم و محکوم شده است. چنانکه در خبرها آمده است دادگاه برای صدور حکم اعدام به ماده‌ی ۲۸۷ قانون مجازات اسلامی استناد کرده است. بر اساس این ماده: «گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران، قیام مسلحانه کند باغی محسوب می‌شود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم می‌گردند.»

ما جمعی از حامیان منشور ١٢ مادەای مطالبات حداقلی نهادهای کارگری و دمکراتیک کە بە سهم خود دوش بدوش تهیە کنندگان و پیشبرندگان منشور سهمی بە عهدە گرفتەایم، اعتصاب کارگران پیمانی و پروژەای و مطالبات مطرح شدە توسط اعتصابگران را در راستای مطالبات منشور دانستە، قاطعانە از آن پشتیبانی می کنیم و از سایر تشکلها ی کارگری و نهادهای دمکراتیک و مترقی کە بە آزادی و عدالت و برابری اعتقاد دارند و مخالف تبعیض و ستم و سرکوب هستند می خواهیم بە هر شکل کە می توانند از این اعتصاب و مطالبات کارگران حمایت کنند.

ما بطور واقعی مطالبات سراسری همه همکاران شاغل در نفت است. از جمله همکاران ارکان ثالث اعتراضات قابل تقدیری در جهت حذف پیمانکاران از محیط های کار داشته اند. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت همکاران ارکان ثالث و دیگر بخش های شاغل در نفت را به حمایت از اعتراضات ما و همراهی با این اعتصابات فرا میخواند. 

انتخابات در این ساختار برای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران موضوعیتی ندارد و ما مطالبات خود را از طریق تلاش برای تشکل‌یابی مستقل و تقویت نهادهای مردمی دنبال خواهیم کرد. ما سواستفاده از مطالبات صنفی برای گرم کردن تنور انتخابات و توهین به شعور فرهنگیان بازنشسته و شاغل و همچنین جعل و سواستفاده از نام شورای هماهنگی برای مقاصد انتخاباتی از سوی جناح‌های سیاسی را به شدت محکوم می‌کنیم.

اعتصاب همکاران پروژه ای پیمانی نفت وارد پنجمین روز خود شد. بیش از بیست هزار کارگر پروژه ای در نزدیک به نود شرکت نفت و گاز به اعتصاب پیوسته اند. افزایش حقوقها، ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت و حذف پیمانکاران مطالبات فوری سراسری ماست. حدود ۵ هزار کارگر پارس ۱ و ۲(عسلویه و کنگان) به اعتصاب پیوسته اند. در عسلویه صحنه رقص و شادی همکاران در پیوستن به این اعتصاب زیباست. از همه همکاران پروژه ای میخواهیم که به این اعتصاب زیبا بپیوندند.

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث) روز شنبه دوم تیر، با اشاره به آغاز اعتصاب کارگران پروژه‌ای از روز سی‌ام خرداد نوشت: «حذف پیمانکاران، افزایش دستمزدها و همچنین ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت» مهمترین مطالبات کارگران اعتصابی هستند.

به باور من و بسیاری از همکارانم، دموکراسی پایدار و توسعه متوازن، از راه آموزش و پرورش مستقل از سیاست، مذهب و حزب، بدون تعصب نژادی و جنسیتی بر پایه‌ی دستاوردهای علمی نوع بشر، کاملا تجربی، منطقی، با کیفیت و رایگان، قابل دسترسی خواهد بود.
در پایان این محکمه را تا فرصتی بهتر، به وجدان‌های بیدار ملت ایران و فرهنگیان آگاه می‌سپارم.
تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند

با توجه به این که مصالح معلمان و دانش‌آموزان ، برای هیچ دولتی در جمهوری اسلامی اولویت نبوده و نیست، لذا شورای هماهنگی بیانیه ای مبنی بر شرکت یا عدم شرکت معلمان و دانش‌آموزان و اولیای آن ها ، صادر نکرده است و این شورا مسئولیتی در قبال این بیانیه ندارد.

معدنکارها می گفتند احتمالا برای خانواده علی، یک مستمری 8 میلیونی یا 10 میلیونی تعیین می شود و تمام . مریم نه در فکر مستمری بود و نه در فکر فردا، چون هنوز باور نکرده بود که دیگر قرار نیست صبحانه «فردا» و وسایل«فردا» برای شوهری آماده کند که در تاریک روشن صبح، طوری آهسته از خانه بیرون می رفت که همسر و 4 فرزندش را از خواب بیدار نکند. تب و غصه زهرا، دختر 11 ساله علی به خاطر همین بود؛ معدن زغال، فرصت آخرین خداحافظی با پدر را از او گرفت

طی یک‌سال گذشته و در بازه زمانی روز جهانی مبارزه با کار کودکان در ١٢ ژوئن سال ٢٠٢۳ تا ۱٢ ژوئن سال ۲۰۲۴، جمعاً ۴۵ کودک‌کولبر در نوارمرزی کوردستان بر اثر عواملی هم‌چون تیراندازی مستقیم نیروهای هنگ‌مرزی، شکنجه شدن توسط نیروهای حرس‌الحدود عراق، سقوط از کوه، سرمازدگی و انفجار مین کشته و زخمی شده‌اند.

جامعه شدیداً دوقطبی‌ست و حقوق اکثریت در حال از دست رفتن است؛ ثروتمندان در حال فتح آخرین سنگرهای باقیمانده برای طبقه کارگر هستند و نمی‌دانند «کارگر بودن» در شهر دوقطبی یعنی چه

این قطعنامه همراه با لیستی از اتحادیه ها و حمایت کنندگان کارزار برای اخراج جمهوری اسلامی،  در کنار نامه های اعتراضی فری دم ناو به سازمان جهانی کار و نهادهای بین المللی و نیز بیانیه های کارزارجهانی علیه اعدامها در ایران و اقدام مشترک ۸۴ نهاد  در حمایت از محکومین به اعدام مواد مخدری و نیز نامه های اعتراضی فعالین کارگری از ایران از جمله اسنادی بودند که توسط هیئت فری دم ناو به شورایعالی حقوق بشر و سازمان ملل و آی ال او ارائه شد و ...