سپتامبر 2024

چشمانم روشن شد
ناخواسته خوشحالم شدم
مثل دوران کودکی،
درِ قفس باز شد و چند پرنده
در هوایِ بسته وُ سُربین
به پرواز درآمدند
در حِصاری که شیاطین بسانِ طعمه ای
بر آن چشم دوخته اند

این حکومت چه درکی از رنجِ جان‌کاه مردمِ بی‌پناه تحت ستم دارد. چه می‌فهمد که مردم به چه سختی در شرایط فقر، تورم، بی‌کاری و هزار و یک دردِ بی‌درمانِ حاصل از سیاست‌های سراپا فسادآلود و تبعیض آمیز حکومت، فرزندانشان را بزرگ می‌کنند که جوانی رعنا و رشید و امیدی برای آینده‌ی خانواده شوند و چه راحت به دستِ مأمورانِ حکومت در شکنجه‌گاه‌ها، بر سر طناب‌های دار یا کف خیابان‌های شهر، جانِ عزیزشان را می‌ستانند؟

تاریخ معاصر میهن‌مان در هر برهه از زمان شاهد برپائی چوبه‌های دار و میدان‌های تیرباران شایسته‌ترین مبارزان راه آزادی وعدالت بوده‌است امای کی از بزرگ‌ترین قتل عام‌ها به فتوا و فرمان خمینی در تابستان سال ۶۷ روی داد که هزاران زندانی سیاسی که بعضی از آنان مدت زندانی‌شان نیز به‌اتمام رسیده بود، در بیدادگاه‌ها قاضیان جلادان رژیم رئیسی، پورمحمدی، نیری واشراقی دریک محاکمه دو دقیقه‌ای سربدار و جاودانه شدند و حاکمیت بیشتر از پیش در افکار عمومی مورد نفرت قرار گرفت.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و ‌حومه آزادی همه دوستان زندانی و بخصوص دو‌ عضو زندانی خود را به خانواده های محترم این عزیزان و به کلیه همکاران و‌ کارگران کشور و انسانهای حق طلب و آزادیخواه شادباش میگوید، از وکلای آنها و‌ کلیه تشکل ها و افرادی که برای آزادی آنها تلاش نمودند، کمال قدردانی را دارد و ‌خواهان آزادی فوری دیگر اعضای زندانی سندیکا، آقایان ابراهیم مددی و داود رضوی، و‌ کلیه فعالین‌ کارگری، معلمی و‌ مدنی زندانی می باشد.