جواد کمیزی رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی شهر گرگان در گفتگویی کە خبرگزاری ایلنا روز گذشتە با وی انجام داد پس از کلی تعریف و تمجید از وزیر کار دولت پزشکیان و ابراز خوشحالی از انتخاب احمد میدری بە سمت وزیر کار گفت از میدری " انتظار دارد مشکلات معیشتی و بیمه‌ای آنها را برای همیشه حل کنند"
رئیس انجمن کارگران ساختمانی در جای دیگری از همین گفتگو، کلی از انتظار اولیە خود کوتاە می آید و انتظار خود را محدود بە افزایش سهمیە بیمە تعداد بیشتری از کارگران ساختمانی گرگان می کند.
" ...متاسفانه در ابتدای سالجاری یک سهمیه بیمه اندک به شهر گرگان اختصاص داده شد که درخواست داریم که این سهیمه بیمه افزایش پیدا کند"
انتظار جواد کمیزی یک انتظار چند دە سالە است کە از طرف انجمن های کارگران ساختمانی شهرهای دیگر صدها بار تکرار شدە اما بە رغم حمایت روسای انجمن های ساختمانی از همە ی دولتها و نمایندگان مجلس نە تنها برآوردە نشدە، بلکە شرایط برای بیمە کارگران ساختمانی سال بە سال سختتر شدە و تعداد کارگران تحت پوشش نیز در اثر تغییراتی کە در قانون بیمە بە عمل آمدە کاهش یافتە است بدون اینکە انجمن های مذکور توانستە باشند مانع از آن بشوند. در واقع تقاضای افزایش سهمیە ولو اینکە با آن موافقت بشود، یک تقاضای ارتجاعی است کە کمک چندانی بە بیمە شدن کارگران نمی کند. خواست درست لغو این سهمیە بندی تبعیض آمیز و ارتجاعی است.
طبق قانون اساسی حکومت و قانون کار همە ی کارگران باید تحت پوشش بیمە قرار بگیرند. در قانون مربوطە نیز کارگران ساختمانی از این قاعدە مستثنی نشدەاند. شرط و شروط پرداخت حق بیمە نیز همانهایی است کە برای کلیە کارگران در قانون کار و تامین اجتماعی در نظر گرفتە شدە است. با این اوصاف دولت و مجلس با افزودن شرط و شروط هایی کە در واقع ناقض قانون بیمە و تامین اجتماعی است اکثریت یک میلیون کارگر ساختمانی را از بیمە محروم کردەاند و برای کارگران ساختمانی سهمیە بیمە تعیین کردەاند. بهمین جهت تامین اجتماعی حاضر نمی شود کارگرانی را کە درلیست سهمیە بند نیستند، بیمە کنند.
تعداد کارگران ساختمانی تحت پوشش بیمە و تامین اجتماعی در طی دورە سە سالە رئیسی مدعی طرفدار محرومان بە کمترین حد خود رسید و بنام حمایت از محرومان بخش بزرگی از محرومترین محرومان حتی از داشتن بیمە درمانی هم محروم شدند.
این محرومیت در شرایطی صورت می گیرد کە طبق دادەهای آماری مختلف بیشترین حوادث شغلی در بخش ساختمان رخ می دهد، با این وصف اکثر کارگران آسیب دیدە کە از حوادث جان بدر می برند، خاصە کسانی کە معلول و از کار افتادە می شوند بواسطە نداشتن بیمە، عملا بدون هیچگونە حمایتی برای بقیە عمر بە حال خود رها می شوند و تامین اجتماعی کمکی بە آنها نمی کند.
یکی از شروط بیمە کردن کارگران ساختمانی داشتن مدرک پایان نامە گذراندن دورە های تخصصی است. کارگرانی کە بە هر علت فاقد پایان نامە هستند با اینکە اکثریت کارگران این بخش را تشکیل می دهند، عملا از پوشش بیمەای کنار گذاشتە می شوند. سهم حق بیمە کارفرمایی کارگران ساختمانی از "محل پروانە ساخت و ساز" تامین می شود در اثر نفوذ برج سازان در مجلس و شهرداریها تا کنون چند بار بە ضرر کارگران تغییر کردە است و در واقع ریشە سهمیە بندی تبعیض آمیز بیمە کارگران ساختمانی در همین تغییرات است.
اکثریت کارگران ساختمانی متشکل نیستند و مانند سایر کارگران از حق داشتن تشکل مستقل محروم هستند. انجمن های هم کە وجود دارند بواسطە وابستگی شان بە جریانات حکومتی بیشتر دنبالە روی آنها هستند و نهایت فعالیت آنها در کنار گردآوری رای برای این و یا آن نمایندە مجلس، صرف بدست آوردن بدون حاصل دل مقامات برای کمک بە رفع برخی مشکلات کارگران می شود و بە محض آنکە یکی از انجمن ها تلاش می کند قدمی از مرزی کە برایش تعیین کردەاند فراتر برود بلادرنگ از طرف وزارت کار از فعالیت اش جلوگیری می شود.
قبل از اینکە تشکلهای مستقل سرکوب و از فعالیت آنها جلوگیری بە عمل بیاید، تعدادی تشکل در رشتە های ساختمانی مختلف فعالیت می کردند کە در یک اتحادیە متحد شدە بودند و فعالیت های چشمگیر و موثری در جهت بهبود دستمزد و خاصە بیمە کردن کارگران ساختمانی داشتند. در واقع آنها بودند کە بیمە را بە میان کارگران ساختمانی بردند و توانستند عدە زیادی از کارگران را بیمە کنند. یکی از دلایل سرکوب آنها نیز همین فعالیتها بود. زندە یاد آقای گلرنگ در تشکیل سندیکاها و اتحادیە کارگران ساختمانی کە خود بە سمت رئیس هیئت مدیرە آن انتخاب شد نقش بر جستەای داشت و تا مدتی کە از تعرض مصون ماندە بود و تا آخرین لحظە زندگی آنی از تلاش برای دفاع از حقوق کارگران ساختمانی غفلت نورزید.
دفاع از دولتها و مجالس حکومتی ٤٥ سال است کە توسط شوراهای اسلامی و انجمن های وابستە بە جناح های حاکم دنبال می شود، با این اوصاف نە تنها اتحاد این تشکل ها با نهادهای قدرت و صاحبان ثروت هیچ بهبودی در هیچ زمینەای در حال و روز کارگران بوجود نیاوردە بلکە بە اعتراف رهبران این تشکلها و دادە های رسمی وضعیت کارگران اعم از ساختمانی و غیرە سال بە سال بدتر شدە است. وزیر کار دولت پزشکیان نیز حتی اگر میل داشتە باشد، قادر بە برآوردە کردن این انتظار حقیر رئیس انجمن کارگران ساختمانی نیست. اولین قدم برای احیای حقوق بە غارت رفتە کارگران ساختمانی مبارزە برای لغو سهمیە تبعیض آمیز بیمە ای و بازگشت بە سندیکا و تشکل مستقل با استفادە از تجربیات سندیکاهای ساختمانی مستقل پیشین است!
افزودن دیدگاه جدید