در همدردی و هم‌صدایی با مردم آبادان

آبادان زادگاه من است و ایران وطنم. زادگاه و وطن تنها مکان‌هایی جغرافیایی نیستند که بیرون از تو باشند. در وجود تو هستند. همه جا آن‌ها را همراه خود داری. وقتی جایی در یکی از آن‌ها ویران می‌شود، تو نیز ویران می‌شوی. در هم می‌ریزی. اکنون آبادان، شهر زادگاهم سوگوار است. اکنون آبادان خشمگین است از بیداد و بی‌کفایتی حکومتی که به جان و زندگی مردم بی‌اعتناست. برخاسته است امروز آبادان، با چشمی گریان و دلی اندوهگین. برخاسته است به اعتراض آبادان و هر روز از زیر آوارِ برجِ متروپل مُرده بیرون می آورد. ساختمانی که از پیش برای خیلی‌ها معلوم بود خطر فروریزش دارد. حادثه‌ای که آتش سوزی سینما رکس را به یاد ما می‌آورد. همشهریان عزیزم، به شما که عزیزانتان را از دست داده‌اید و دردمند و سوگوار به خیابان‌ها آمده اید و اندوه و خشم‌تان را فریاد می‌زنید تسلیت می‌گویم و در این سوگواری و اندوه با شما همدردی و هم‌صدایی می‌کنم.

نسیم خاکسار
ششم خرداد ماه ۱۴۰۱