طی ماه‌های گذشته ستیز با افغانستانیها و دامن زدن به تبعیض سازمان‌یافته علیه آنان، دوباره اوج گرفته‌است و جمهوری اسلامی هم‌چنان تلاش می‌کند که بخشی از مشکلات کشور را به حضور مهاجران افغان پیوند زده، آن‌ها را عامل افزایش بیکاری و نابسامانی اوضاع و اخیرا جاسوسی علیه ایران نشان دهد. اوضاع کنونی کشور حاصل ۴۷ سال حاکمیت این رژیم و سیاست‌های ویرانگر آن است. سیاست‌هائی که کشور ما را دستخوش یک بحران بی‌سابقه نموده و به موج وسیع نارضایتی تمامی اقشار جامعه و به‌ویژه کارگران و زحمتکشان دامن زده‌است. این سیاست خارجی تنش‌زا و ایدئولوژیک رژیم است که ایران را در جهان منزوی نموده و عملا در معرض خطر درگیری و جنگ قرار داده‌است. حضور مجاز پناهندگان افغان در ایران، زیر انواع و اقسام تعرض و تحقیر رسمی حکومت، هیچ نقشی در این بحران‌ها نداشته‌است. اما جمهوری اسلامی تاکنون بارها با راه انداختن هیاهو، تلاش کرده‌است تا آن‌ها را مسبب نابسامانی‌ها نشان دهد و با برپاکردن گردوخاک حول این دروغ‌پردازی‌ها، مسئولیت مستقیم خود در ایجاد مشکلات عظیم اقتصادی و اجتماعی در ایران را پنهان کند. این بار هم بعد از درگیری با اسرائیل و آمریکا، با داستان‌پردازی در مورد کشف کارگاه‌های پهپادسازی و اشتغال کارگران افغان در چنین کارگاه‌هائی که گویا در مالکیت ایرانی‌ها بوده‌اند، به سراغ مهاجران افغانستانی رفته‌است و با ادعای کشف «عناصر جاسوسی» و «شبکه‌ی جاسوسی»، به اخراج دسته‌جمعی آن‌ها دست زده‌است.
سران جمهوری اسلامی اگر به دنبال «عناصر» جاسوسی باشند، باید در سطح بالای رژیم به دنبال آن‌ها بگردند. افغانستانیها که به دلیل دهه‌ها جنگ در وطنشان و حاکمیت طالبان به ایران پناه آورده‌اند، در موقعیتی نبوده‌اند که به بالاترین رده‌ها‌ی رهبری نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی دسترسی داشته‌باشند، تا بتوانند موقعیت و آدرس‌های آنان را در اختیار اسرائیل بگذارند. اتهام جاسوسی به جمعیت افغانستانی که جزو مظلوم‌ترین اقلیت‌های ساکن در ایران هستند و همواره مورد تعرض و آزار دستگاه‌های دولتی و افراد تحریک شده توسط حکومت بوده‌اند، ادعائی کذب و غیر انسانی است، که دستمایه‌ی تعرض به میلیون‌ها افغانستانی ساکن ایران شده‌است، که عمری در این کشور زیسته‌اند و حداقل امکانات زندگی را برای خود فراهم آورده‌اند. هر چند ممکن است در میان افغانستانیها هم افراد خلافکاری باشند، همان طور که در میان شهروندان ایرانی هم چنین است، اما متهم نمودن میلیون‌ها افغانستانی به خلافکاری، غیر قابل قبول و مغایر با همه‌ی موازین انسانی است.
حکومت فاسد و جنایتکار جمهوری اسلامی تاکنون تلاش می‌کرد، تبعیض علیه افغانستانیها را با اتهامات دیگری از قبیل تغییر ترکیب جمعیت یا بالا بردن نرخ بیکاری و غیره توجیه کند، و گروه‌هائی از مردم را هم به جان آنان بیندازد. اینک بعد از خفت غافلگیری در تجاوز ۱۲ روزه‌ی اسرائیل و آمریکا به ایران، اتهام جاسوسی را به «جرائم» ناکرده‌ی جمعیت میلیونی افغانستانی در ایران افزوده‌است و دستگاه سرکوب خود را با نادیده گرفتن حقوق قانونی و نیز مدارک رسمی اقامت و کار افغان‌ها، به جان آنان افکنده‌است و در عرض چند هفته‌ی گذشته، صدها هزار تن را با قساوت تمام از ایران اخراج و در آن سوی مرز آواره نموده‌است. اخراج فله‌ای افغانستانیها بدون توجه به حقوق مدنی آن‌ها و ایراد اتهام جمعی به آن‌ها، اجرای احکام اخراج بدون رسیدگی به این اتهامات، علاوه بر نقض حقوق انسانی آن‌ها، فاقد وجهه‌ی قانونی است، و آمران و عاملان چنین اقداماتی مستحق بازداشت و محاکمه در دادگاه‌‌های صلاحیت‌دار هستند.
حزب چپ ایران سیاست‌های غیر انسانی و تبعیض آمیز جمهوری اسلامی علیه افغانستانی‌های مقیم ایران را محکوم می‌کند و همبستگی خود را، با همه‌ی آن‌ها اعلام می‌دارد. ما از نهادهای بین‌المللی و کمیساریای پناهندگان سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی در این عرصه می‌خواهیم که از حقوق انسانی پناهدگان و آوارگان افغانستانی، در مقابل تعرض جمهوری اسلامی دفاع کنند. ما از همه نیروهای انسان دوست، آزادیخواە، و مدافع حقوق بشر می‌خواهیم نسبت بە رفتار شرم‌آور و غیر انسانی جمهوری اسلامی اعتراض کرده و بە هر شکلی کە می‌توانند از آن‌ها در مقابل این ستمگری‌ها دفاع کنند و نگذارند جمهوری اسلامی با توسل به اتهاماتی از قبیل جاسوسی و غیره، آنان را از کشور اخراج نماید. بسیاری از افغانستانیها دهه‌هاست که در ایران زندگی می‌کنند و جذب جامعه شده‌اند و دارای حق و حقوقی انکارناپذیر هستند. باید حقوق انسانی و شهروندی آن‌ها بە رسمیت شناختە شود. از همه‌ی هموطنان می‌خواهیم نسبت به تعرض ستمگرانه‌ی جمهوری اسلامی علیه افغانستانیها واکنش نشان دهند. نباید در دام تبلیغات جمهوری اسلامی در مقصر نشان دادن افغان‌های مهاجر، برای انحراف افکار عمومی از بی‌لیاقتی‌ها و سیاست های ایران بربادده رژیم افتاد. نگذاریم تعرض به افغانستانیها و دیگر اقلیت‌های ساکن ایران، به امر عادی تبدیل شود. از حقوق انسانی همسایگان و هم‌نوعان خود، از هر تبار و ملیتی و با هر عقیده و مرامی دفاع کنیم. به افغانستانی‌هائی که ایران را وطن دوم خود می‌دانند، هم‌چون هموطن خود نگاه کنیم و با سیاست تبعیض‌آلود و غیرانسانی جمهوری اسلامی مبارزه کنیم.
شورای مرکزی حزب چپ ایران
۱۲ تير ۱۴۰۴ - ۳ ژوئيه ۲۰۲۵
افزودن دیدگاه جدید