هر گاە کە اعتصابات و اعتراضات کارگری گسترش پیدا می کنند، معمولا تشکلهای حاشیەای حکومتی کە هیچ نقشی در اعتراضات ندارند، وارد میدان می شوند تا اثرات اعتراضات را حتی الامکان خنثی نمودە و یا آن را از مسیر درست خود منحرف کنند.
خبرگزاری ایلنا نیز بە آنها امکان می دهد تا نظرات این جریانات را بە شکل وسیع منعکس نمایند. زمانی نیز کە یک تشکل مستقل تشکیل می شود و اعتصابی را سازماندهی و رهبری می کند، بلافاصلە یک تشکل زرد وابستە بە دستگاە قدرت را سرهم بندی می کنند تا در مقابل تشکل مستقل قد علم کند و در میان کارگران تفرقە افکنی کند.
تشکلی از این جنس نیز پس از اعتصاب بزرگ کارگران پیمانکاری بە همین منظور سرهم بندی شد کە هیچ نقشی بە غیر از نق زدن و گلە و شکایت در اعتراضات و رقابت با تشکلهای مستقل شکل گرفتە در شرکتهای نفت و گاز برای خود تعریف نکردە است.
خبرگزاری ایلنا نیز همیشە برای تهیە گزارش بە سراغ اعضای این گونە تشکلها می رود و روایت آنها را بازتاب می دهد. اخیرا کە دامنە اعتراضات در میان کارگران نفت بالا گرفتە این خبرگزاری بە سراغ یکی از اعضای تشکل خودی ها رفتە است و گزارشی را با عنوان:
"چرا «تبدیل وضعیت» به نتیجه نمی‌رسد؟/ طرح ساماندهی طبل توخالی نباشد"
منتشر کردە است، همانطور کە هم از تیتر و هم محتوا پیداست، در این گزارش کوشش شدە است امید کاذب بە رفع مشکلات در میان کارگران در وسط گسترش اعتراضات ایجاد کند.!
انگیزە این نوشتە پرداختن بە مسئلە از جهات دیگری است:
در حالی کە اعتراضات و مبارزات جانانە کارگران شرکتهای پیمانکاری برای برچیدە شدن بساط بردەدارانە این شرکتها در ماە های اخیر تشدید شدە است، اما مقامات دولتی و نهادهای حکومتی بە همراە صاحبان این شرکتها کە مایل بە از دست دادن سودهای غیر متعارفی کە از این راە بدست می آورند نیستند نزدیک بە چهار سال است مشغول سردواندن کارگران این شرکتها هستند.
حدود چهار سال پیش اعتصاب بزرگی کە در میان کارگران پیمانکاری ها در صنعت نفت انجام گرفت مجلس و دولت وقت قول دادند با تصویب لایحەای در مجلس این خواست کارگران پیمانی شاغل در شرکتهای پیمانیکاری را کە رسمی شدن بود
قانون نیمە بندی را نیز در مجلس از تصویب گذراندند و چند بار بە درخواست دولت، شورای نگهبان، شورای تشخیص مصلحت قانون مذکور را تعدیل کردند، با این وصف همان لایحە را نیز با وجود گسترش اعتراضات حاضر نیستند اجرا کنند و با این وعدە موفق شدند اعتصاب را پایان دهند. با این حال بە رغم تصویب لایحەای از عملی کردن آن ٤ سال است امتناع می کنند.
دلیل اصلی این امتناع بە درهم تنیدە گی منافع صاحبان این شرکتها کە در واقع نقش دلال در بازار کار را دارند با نهادهای حکومتی است. بە عبارتی این سە ضلع بواسطە منافع مشترکی کە دارند حاضر بە حذف واسطە ها کە بخش بزرگی از اجرت زحمت کارگران را می دزدند و با هم تقسیم می کنند، بە سختی در مقابل رسمی کردن کارگران پیمانی مقاومت می کنند و خیالشان هم راحت است کە وزارت کار و نهادهای حکومتی دیگر مزاحمتی برایشان ایجاد نمی کنند، چون همە با هم می خورند.
سبب مخالفت با رسمی کردن کارگران سود مضاعف است
دلیل اینکە مقامات حکومتی و صاحبان شرکتهای پیمانکاری با وجود مستمر بود کار حاضر بە پذیرش درخواست کارگران نیستند، بە سود مضاعفی بر می گردد کە آنها از این بابت بە جیب می زنند. دستمزد کارگران پیمانی در این شرکتها و همچنین سایر آیتم های مزدی حداقل ٤٠ درصد کمتر از رسمی هاست. این در حالی است کە هردو یک کار را انجام می دهند.
ایلنا در گزارشی کە روز گذشتە در این خصوص منتشر کرد نوشت: "یک فعال کارگری گفت:در پارس جنوبی تفاوت بسیار در زمینه حقوق و مزایا بین کارگر رسمی و پیمانکاری وجود دارد. کارِ کارگر پیمانکاری و ارکان ثالث اصلا دیده نمی‌شود و اقداماتش به اسم دیگری مصادره می‌شود"البتە اعتراض کارگران متوجە دستمزد بالاتر رسمی ها نیست. آنها برای همتراز کردن دستمزدها ومزایای خود مبارزە می کنند و واقعیت آن است کە رسمی ها نیز از دستمزد خود راضی نیستند و چند بار نیز آنها برای افزایش دستمزدهای شان اعتراض و اعتصاب کردەاند. .
کارگران این شرکتها این تفاوت را تبعیض ناروا می دانند و خواهان رفع کامل این تبعیض هستند و این بدون رسمی شدن میسر نیست.
لایحە مجلس نتیجە اعتصاب بزرگ کارگران پیمانی نفت و حمایت کارگران پیمانی شرکتهای غیر نفتی بود. علت امتناع کارفرمایان از تن دادن بەخواستە اصلی کارگران فروکش کردن آن اعتصاب یک پارچە قبل از گرفتن حق شان بود. آن تجربە و تجربیات دیگر برای کارگران روشن کرد برای درهم شکستن مقاومت صاحبان شرکتهای پیمانی و وادار کردن آنان بە پذیرش خواستە های عادلانە و بدیهی شان بدون سازمانیابی و اعتصابات گستردە و هماهنگ میسیر نیست. با وجود این تجربە و گام برداشتن در این مسیر کارگران قطعا سرانجام پیروز خواهند شد.
بهمین جهت آنها می دانند بدون توجە بە وعدەهای کاذب حکومت و عوامل آنان لازم است پیگیرانە برای رسیدن بە خواستە های خود این دو هدف را در دستور کار قرار دادە و کوشش می کنند کارگران دیگر اعم از پیمانی و رسمی را با خود همراە کردە تا بتوانند بە خواستە های خود سهلتر و سریعتر برسند. راە دیگری غیر از سازماندهی مستقل و اعتصاب فراگیر نیست.
٢٢ خرداد ١٤٠٤
افزودن دیدگاه جدید