تغییر سیاست یا شگردی دیگر؟

سلام سعادت گرامی. ممنون از واکنش هایت و امیدوارم حالا که احساس "پیروزی" می کنید، به شیوه پیروزمندان خونسرد باشید و کلام نقد را مهربانانه بکار بگیرید.
دوست عزیز، تفاوت ما در این نیست که به دو جبهه ی سیاسی متضاد تعلق داریم، به اینست که شما عملا سیاست را فقط با لحظه می سنجید و با قطع تجارب گذشته سیاست می کنید و من و ما اما میکوشیم سیاست را در روند بنگریم و بر حفظ ریل اصلی که جامعه در ان قرار گرفته است تاکید داریم. شما مختارید بگویید که جلیلی نماد بنیادگرایی فوق مخرب است - و من نیز  موافق شما در این باره - و لذا رفتید و به پزشکیان رای دادید، این قابل فهم است. اما این را چونان یگانه مشی درست بالابردن، کار درستی نیست. اندکی احتیاط شرط سیاست است. ما مجاز نیستیم که عدم مشارکت در انتخابات را به سود حریف پزشکیان بنویسیم! من تردیدی در این ندارم که شما چپ هستید و مسلما سکولار دمکرات، اما رفیقانه توصیه می کنم که نوع استدلال اصلاح طلبان حکومتی در پیش نگیرید، چون فقط سوار بر تئوری  توجیه است و لذا پس خواهید رفت. در مورد جنبش انقلابی زن - زندگی - ازادی از همان اولش تا به امروز متجاوز از 40 نوشتار و سخنرانی داشته ام و آن را هیچگاه حتی در اوجش انقلاب سیاسی ندانستم ولی اکنون مخالف انهایی هستم که  مشارکت در انتخابات خود از موضع ناامیدی از جنبش خیابان - اعتصاب و تظاهرات  - حرکات مدنی را ادامه ی آن جنبش جا می زنند. ادامه ی این جنبش، در مقاومت علیه کل سیستم است و نه ورود در درون سیستم به خیال بهره برداری زیرکانه ی سیاسی از فرصت ناشی از استیصال نظام! پتانسیل مبارزاتی جامعه امروز، خلاف جامعه ی دو و حتی یک دهه قبل، از متن شکاف بین جامعه و نظام تغیه می کند و نه از درون اختلافات نظام. حرف کسانی چون من اینست که مبادا خواسته یا ناخواسته در صدد ترمیم این شکاف براییم بلکه جنبش را در جزرو مد ببینیم. 
از کلیات تکراری که ناظر بر اختلاف تکراری است بگذریم و بر مورد مشخص "خرید زمان" بمانیم. بله نظام به رهبری خامنه ای دچار مشکلات جدی است اما خلاف تصور شما نه که   در موضع تغییر سیاست باشد. تغییر سیاست به اقتصاد است و به سیاست خارجی و تغییرات بافتاری و حالا نه ساختاری. راس نظام در مواجهه با این مشکلات و به امید از سر گذراندن آنهاست که نیاز به بروز حمایت از نطام دارد چه برای فروش به خارج و چه داخل و لازمه ی این نیز اجتناب از افتضاح انتخابات اسفند گذشته و به رخ کشیدن مشارکت. این تنها با میدان دادن به تیپی متفاوت از آدمخواران ممکن بود. این ارزیابی بیشترینه ی رای دهنده ها و البته نیز بخشی از رای نداده‌ هاست که خامنه ای پزشکیان را فراتر از افزایش مشارکت می خواست. ارزیابی من بر اینست که کاندیدای مطلوب او قالیباف بود که از شکاف بین اقندارگرایان سیلی خورد و زمین خورد. متوجه هستید که من صاحب چنین تحلیلی نمی تواند کسی باشد که خامنه ای را همه چیز بداند. اما خلاف متوهمین کماکان بر اینست که نقش او تعیین کننده است، گرچه به اتکای عمری سیاست کردن و 35 سال در جایگاه بغرنج رهبر بودن می فهمد که سیاست کردن پذیرش ریسک به همراه دارد و نیز محاسبه ی سود و زیان را. خامنه ای وسط راه، دید که بخشی از نقشه اش نقش بر اب است، اما بخش دیگر که افزایش مشارکت است می رود که اتفاقا تامین شود.  او این را پذیرفت زیرا که بر اینست که پزشکیان را با انواع اهرم های در اختیار می تواند مهار کند تازه اگر این منصوب - منتخب بخواهد که مهار ناپذیر رفتار کند. خامنه ای زمان خرید تاسیاستهای کلان را پیش ببرد.
دوست عزیز بیا تو و من هم از زمان وام بگیریم و هر دو متعهد به این باشیم که بعد مدتی و با روشدن واقعیت ها هر کدام با توجه به نتایج روندهامسیولیت خود را بپذیریم و اعلام هم بکنیم. اما از همین حالا طوری سخن نگوییم که هرچه هم بعدا اتفاق افتاد گفته شود که در لحظه جز آن نمی شد کرد که کردیم. نام این روش، مسیولیت پذیری سیاسی نیست، بلکه مسئولیت گریزی است. 
دستت را به گرمی و چونان رفیق می فشارم. بهزاد

با زهم توهمات پر تناقض آقای بهزاد کریمی را شاهد هستیم ، تز ایشان بیش از اینکه بر واقعیت های موجود و اختلافات درونی حکومت که موجبات تغییر رفتار را شامل شده است باشد بر ذهنیت ایشان نسبت به عنان المطلقی ولی فقیه استوار است ، بهزاد کریمی و مجموعه ای که نمی توانند علت تایید صلاحیت پزشکیان را بفهمند ، همانا عدم درک این موضوع است که اکنون کنترل سیاسی و راه بردن آن دست سیستم هاییست که بسرعت حول و حوش حکومت را گرفته تا در روز بزنگاه و مرگ خامنه ای قدرت را قبضه کنند و رقیبان را از میدان بدر نمایند ، در این میان آنچه که هم حکومت و همچنین مخالفان او را از جنس بهزاد کریمی آچمز کرد شرکت مردم و احساس خطری بود که نسبت به جریان افراط گرای جبهه پایداری داشت ، بهزاد کریمی عملا نقش مردم و انتخاب آنها را نادیده میگیرد و انتخاب پزشکیان را نه توسط مردم و گردن نهادن حکومت به آن بلکه گماشتن مهره ای در بازی رهبری تلقی می کند و جالب اینجاست اکثر کسانی که بنوعی تحریم انتخابات را توصیه میکردند در بیانیه های بعدی شان آندسته از مردم را که به پزشکیان رای داده بودند را نیز مخالفان سیاست های حکومت تلقی کرده و بنوعی آنها را در راستای مبارزات مردم دانسته و حتی بنوعی آنها را به تعداد تحریمی ها در مخالفت با رژیم مطرح میکردند ، اینکه آیا رژیم بدنبال تغییر سیاست خود باشد یا نه و یا رهبری پزشکیان را برای این امر در نظر گرفته است یا نه نمی تواند نقش مردم را بعنوان عاملان اصلی انتخاب پزشکیان زیر سوال ببرد ، بویژه اینکه اکثر کسانی که به پزشکیان رای دادند انتظار شق القمر نه از وی داشنند و نه دارند برای بسیاری وجود او و طرد جریان افراطی جبهه پایداری مهمترین دستاورد است ، چرا که با وجود جبهه پایداری تعمیق و رشد جنبش ها بیش از پیش مورد لطمه قرار خواهد گرفت ،
مطلب دیگر اینستکه آقای بهزاد کریمی یکی از دلایل برگزیدن پزشکیان را خرید زمان از طرف حکومت می داند ، باید پرسید ، چه اتفاق خاصی روی داده که حکومت سعی دارد با خرید زمان به نفع خود عمل کند ، معمولا وقتی رویدادی اتفاق می افتد که در حال گسترش است و دو جبهه متفاوت در مقابل هم قرار گرفته و هر آن امکان شکست وجود دارد سعی میشود با خرید زمان در مقابل سرعت اثرات رویداد بایستند تا با تنفس مجدد بتوانندحمله تلافی جویانه یا مقابله ای دیگر صورت بگیرد ، اگر منظور آقای کریمی جنبش زن ، زندگی ، آزادی است این جنبش که بعد از چند ماه تحت عوامل مختلف منجمله نا کار آمدی و رفتار اپوزیسیون خارج کشور به سردی گرایید و کم کم از آن حالت توفندگی خارج شد ، حتی هیچ تدارک بعدی هم برای دوباره راه اندازی آن و سازمان دادنش صورت نگرفت پس برای چه باید حکومت بفکر خرید زمان باشد ؟ چه دلیلی دارد که پزشکیان بتواند یا بخواهد این زمان را برای حکومت بخرد ؟ خصوصیت پزشکیان چیست که غیر او کس دیگری نمی تواند این کار را بکند ؟ اگر صحبت از اینستکه رهبری به هیچ وجه تغییرات در سیاست هایش را نپذیرفته و بدنبال همان سیاست های گذشته است پس چرا پزشکیان را که مخالف یا حداقل در طیف مخالفت با آن سیاستهاست را میپذیرد ؟ چرا جلیلی را که خود بخشی از آن سیاست ها میباشد را مهندسی نکرده و از صندوق بدر نیاورده است ؟ گویا آقای بهزاد کریمی معنی زمان خریدن و کار برد آنرا نمی داند ، درست است که حکومت نتوانسته با یکدست سازی و خالص سازی بحرانهایش را حل کند ولی بحران زن ، زندگی ، آزادی را تحت کنترل دارد و با شدید ترین شکل ممکن آنرا سرکوب و فعالانش را به زندان انداخته و بعضی را هم برای ایجاد رعب و وحشت به طناب دار سپرده است ، پس میبینیم تز ایشان راجع به خریدن زمان نیز منطقی نیست ، مشکل اصلی بهزاد کریمی و دیگر افراد همعقیده با او اینستکه از درک اختلافات درونی حکومت و شدت آن عاجز است و قطعا با این نوع طرز تفکر در اتخاذ تاکتیک مناسب برای ادامه مبارزه ناتوان خواهد بود .