می 2021

گرچه این عمل تروریستی با توجه به ویژگی‌هایش از دهشتناک‌ترین عملیات آدمکشانه طی چند سال اخیر در کشور شما به شمار می‌رود، اما اولین آنها نیست، وبا ایستادگی مردم در مسیر درستی که همانا صلح و ترقی است، تکرار چنین فجایعی را در افغانستان می توان انتظار داشت. فقط هم به این دلیل ساده که جریانات واپسگرای جنایتکار خواهان جلوگیری از بازگشت صلح و حرکت به سمت ترقی و پیشرفت در افغانستان هستند.

پرویز نویدی در گفتگو با مهدی نخل احمدی از تلویزیون جمهوری ایرانی، رسانه همبستگی جمهوریخواهان ایران

تهیه شده توسط تلویزیون اینترنتی رنگین کمان؛ بنیاد آزادی، اندیشه و بیان

میهمانان: علی مظاهری؛ وهاب انصاری؛ انور میرستاری

ما، به عنوان فرد باید همواره نسبت به زندگی دیگران بردبار باشیم و در زندگی و کردار روزمره بر تحمل دیگران تمرکز داشته باشیم. تحمل دیگران معنایش به چالش کشیدن برخوردهای کلیشه‌ای و پیشداوری‌هایی که معمولاً در باره دیگران در طی کار و یا در محیط‌های اجتماعی و حرفه‌ای با آن روبرو می‌شویم، است.

آنچه که نباید برای هیچ لحظه ای فراموش شود تبلیغ محورهای اثباتی و برنامه ای حزب ما در ارتباط با حکومت پس از جمهوری اسلامی اسلامی است. اگر بخواهیم فردا در جامعه به یک نیروی موثر بدل شویم حتما باید از امروز خواسته ها و برنامه های خود را تبلیغ کنیم. سیاست ما در ارتباط با شکل گیری و تقویت اتحاد نیروها و جریانات جمهوری خواه، در کنار شعار و بسیج برای شرکت وسیع تر مردم در جنبش، می بایست طرح و تبلیغ شود. فردای پس از جمهوری اسلامی یکشبه مردم خواب‌نما نخواهند شد و به برنامه ما اگر با ان آشنا نشده باشند رأی دهند.

تاکنون بر اساس قوانین و مقررات خود جمهوری اسلامی قاعده بر این بود که مجلس اسلامی قانون بگذارد و شورای نگهبان آن را تایید یا رد بکند و به مجلس برگرداند. حالا اما این شورا خود از فراز سر مجلس هم نقش قانونگذار و هم مجری قانون را به عهده گرفته است! این نیز، چیزی نیست مگر مطلق العنانی هر روز بیشتر. این، یعنی رسوایی "انتخابات" فرمایشی بی پرده‌تر از هر زمان دیگر.

فایل صوتی جلسه پرسش و پاسخ تلگرامی

میهمان: مهدی فتاپور
زمان: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ برابر با ۷ ماه مه ۲۰۲۱
ساعت: ۹:۰۰ به وقت ایران؛ ۱٨:۳۰ به وقت اروپای مرکزی؛ ۱۲:۳۰ به وقت شرق آمریکا

مردم مناطق “آزاد” نمی خواهند! خود آزادی را می خواهند. مناطق آزاد مگر چە ارمغان دیگری جز فقر و فلاکت و بی حقوقی برای اکثریت بزرگ مردم و ثروت و قدرت برای وابستگان بە قدرت داشتە است. بە وضع کارگران در عسلویە، بندر خمینی و غیرە بنگرید. و آن را با وضع خودتان و آقازادگانتان کە بر صنعت پتروشیمی و نفت مردم چنگ انداختەاید بنگرید. مگر فریاد نان، کار ،آزادی، زحمتکشان را کە در جای جای کشور همە روزە طنین انداز است، نمی شنوید!

این نابرابری محصول یک سیستم اقتصادی معیوب و استثماری است، که ریشه های در اقتصاد های نئولیبرالی و تسخیر سیاست توسط نخبگان قلیل است. این سیستم از مناسبات جاافتادۀ نابرابری و سرکوب – و مشخصاً از مناسبات مردسالارانه و نژادپرستانه ساختاری منبعث از برتری جوئی سفیدپوستی - بهره گرفته و این مناسبات را قوت بخشیده است. این مناسبات علل بنیانی نابرابری و فقر اند. به اتکای این مناسبات، و با استثمار انسانهای تهیدست، زنان، و جوامع نژادی و تاریخاً حاشیه ای و تحت ستم، است که سودهای سرشاری نصیب نخبگان مردسالار سفید می شود.

آری جمهوری اسلامی با همە رژیم ها و دولتها تا آنجا کە مربوط بە کارگران و حقوق آنهاست تفاوتهای های منفی زیادی دارد و از خیلی از آنها خشن تر و بی رحمتر رفتار می کند. اینجا جمهوری جهنمی اسلامی ست، شیلی نیست کە همە امکانات کشورش را برای نجات معدن چیان اش بسیج کند. این جا بسیج برای سرکوب و کشتار شهروندان است، نە برای نجات مردم از مصیبت هایی کە غالبا تحمیل شدە خود رژیم هستند،