صبح شنبه ۹ مهرماه ساعت ۸ صبح، از خانه بیرون می آیم.ماشین را شب قبل مقابل خانه در خیابان پارک کرده بودم.قبل از اینکه در ماشین را باز کنم،یک تراکت کوچک زیر برف پاک کن ماشین توجه ام را جلب می کند:
به اعتصابات بپیوندید
شنبه ۹ مهر ماه سراسر ایران
#مهسا امینی
اشک همه صورتم را خیس می کند،خودم را داخل ماشین می کشانم تا بتوانم در پناه آن در مقابل هجوم خاطرات روزگار جوانی فرصتی پیدا کنم.
سال ۵۷....
اکیپ های دو نفره، تعدادی تراکت و یک حلقه نوار چسب که باید در و دیوار دانشکده ها را پر می کردیم...
گروه های ده تا پانزده نفره ،تعدادی تراکت، تظاهرات موضعی در محله های جنوبی تهران، شعارهای اعتراضی و سپس متفرق شدن...
گروه های کم تعداد، کارخانه های جاده کرج، حضور در جمع کارگران، سخنرانی و پخش تراکت...
امروز نسل جوان و شجاع، با اراده و امید و ایستادگی جانانه به خیابان آمده است.به من که برف روزگار بر سرم نشسته است، درس می دهد،می گوید:
کار تمام نشده است، دستت را به من بده، برخیز! بیا باهم تمامش کنیم!
آزادی نزدیک است!
افزودن دیدگاه جدید