دوستان عزیز حزب چپ ایران،
این اولین باری است که امکان سخن گفتن برای من در کنگره شما فراهم شده و این افتخاری است برای من.
چراکه ما برای اهداف یکسانی تلاش میکنیم، برای جهانی که عدالت و آزادی زیر بنای زندگی انسان باشد. آزادی و عدالت آرمان‌های انسانی هستند.
آرزوی جهانی بهتر نه یک مد و شعار، بلکه بویژه در شرایط غیر عادلانه و سخت کنونی، تلاش برای تحقق آن، وظیفه مشترک ماست.
من با شما در اینجا بعنوان رئیس گروه مربوط به ایران در پارلمان اروپا سخن می‌گویم.
این نهادی رسمی است که وظیفه اش ایجاد ارتباط با جامعه ایران است و نه فقط با پارلمان ایران، بلکه بویژه با شهروندان ایران. من از سال ۲۰۰۹ در این دلیگاسیون (هیئت) هستم و در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۸ از ایران دیدار کردیم.
در سال ۲۰۱۳ در آستانه برجام روزنه‌ای از میان درهای بسته باز شده بود، و ما توانستیم نسرین ستوده و جعفر پناهی برندگان جایزه ساخارف ۲۰۱۲ را شخصاً ملاقات کنیم. وقتی نسرین پیش ما آمد، روسری‌اش را برداشت. ما با هردو در مورد اینکه چگونه اپوزیسیون بتواند قوی‌تر شود، صحبت کردیم. در سال ۲۰۱۸ که برای بار دوم به ایران آمدم، نسرین دوباره در زندان بود و جعفر اجازه ساختن فیلم نداشت. اما همه این دشواری‌ها نتوانستند مانعی برای ساختن فیلم او شوند که در فستیوال کان برنده جایزه بشود.
امیدهای زودرس نسبت به تغییر اوضاع بسرعت به گور سپرده شد. خارج شدن یکطرفه ترامپ از برجام تاثیرات عظیم مخربی در ایران داشت. همچنین بواسطۀ تحریم‌های ناعادلانه و فشار کمرشکن آن بر مردم ایران، و در ادامه آن فساد، اقتصاد در حال سقوط، مشکلات حل نشده، و یک حاکميت بی‌رحم با سیستم حکومتی دوگانه.
پاندمی در هیچ کشور دیگری در خاورمیانه، اینگونه قربانی نگرفته است. اتحادیه اروپا باید شرم کند، از اینکه در مبارزه با پاندمی به بسیاری از کشورهای جهان کمک کرده، مگر ایران. و از این رو اروپا باید به این فکر کند که چگونه می‌خواهد با مسائل سیاسی خاور نزدیک و میانه برخورد کند. در برخورد با رژیم های سیاسی، باید به کاربرد استاندارد دوگانه، پایان داده شود.
بطور کلی، رژیم خوب و بد وجود ندارد. هر رژیمی ارزشهای خوب و بد دارد. رفتارهای دوگانه برخی کشورهای اروپایی با ایران، اعتماد به اتحادیه اروپا را از بین می‌برد، رفتارهای برخی کشورهای اروپایی با ایران در مورد سیاست تحریم، با در پیش گرفتن روشهای خودسرانه برای پیشبرد منافع ملی خود، غیرقابل قبول است.
وقتی تحریمها تمام جمعیت کشوری را مورد هدف قرار میدهد، دیگر این ربطی به عدالت ندارد، و این چیزی نیست جز سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن.
برای پاسخگویی به این معضل، ما نیاز به یک شروع تازه در روابط بین اتحادیه اروپا و جامعه ایران داریم.
انتخاب رئیسی برای همه ما یک شکست بود. و متأسفانه با سیستم انتخاباتی ایران، (که همه میدانند که چگونه مهندسی میشه) او در انتخابات ریاست جمهوری، هیچ رقیبی نداشت.
از این رو حمایت از اپوزسیون داخل کشور، به یک وظیفه مهمتر از همیشه تبدیل شده است
ما به عنوان پارلمان اروپا چه کنیم؟
اولاً، ما بررسی وضعیت کنونی ایران را در دستور کار خودمان قرار میدهیم و تا کنون چندین قطعنامه حیاتی اتخاذ کرده ایم، که در آنها به وضوح مرزهای خودمان را با دولت جدید مشخص میکنیم.
دوم اینکه ما از توافق ضد هسته‌ای با ایران که در حال حاضر در وین در حال مذاکره است، دفاع می کنیم.
زیرا که ما نمی‌خواهیم یک قدرت هسته‌ای دیگر در آن منطقه بی‌ثبات، ظهور کند و ما به عنوان "چپ"، طرفدار جهانی عاری از سلاح‌های هسته‌ای هستیم، ما خواهان منطقه ای همراه با صلح، بدون سلاح هسته‌ای و تسلیحات، و بدون جنگ و تهدید، هستیم.
و سوم اینکه ما به یک ایران صلح‌جو نیاز داریم و این واقعاً تنها در یک ایران آزاد ممکن است.
آرامش و آزادی را نمی‌توان از هم جدا کرد.
ما از جامعه مدنی ایران، فعالان حقوق زنان، حمایت می کنیم.
همچنین از زنانی که فقط می‌خواهند برای مسابقات فوتبال در استادیوم باشند، از زنان و مردان وبلاگ نویس، روزنامه نگار، فعال اتحادیه‌های کارگری، فعال محیط زیست و اقلیت‌هایی که مورد آزار و پیگرد قرار می‌گیرند، حمایت می کنیم.
موضوع در اینجا "تنوع" است. زندگی رنگارنگ و متنوع است. حفاظت از آن، احترام به آن، دفاع از آن، بزرگترین دارایی هر دموکراسی است.
"تنوع" نیاز به فضای باز دارد. باید بتواند نفس بکشد و رشد کند.
ما اینجا هستیم تا از این امر حمایت کنیم و وظیفه ما مخالفت با نظامی است که "تنوع" را منع می کند.
رفقای عزیز از صمیم قلب با شما و همراه شما هستیم. با همه شما و کسانی که برای یک ایران جدید، یک کشور دموکراتیک مبارزه می کنند.
ایران تاریخ و فرهنگ بزرگی دارد، همیشه یک شروع جدید ممکن است.
برای نزدیک شدن به این آرمانها، و در جهت پیشبرد آنها، شما طرفداران و حامیان زیادی در پارلمان اروپا دارید.
اجازه دهید با هم پروژه‌های مشترکی را بپیش ببریم.
بیایید بین خودمان اعتماد ایجاد کنیم و دست‌هایمان را محکم بیکدیگر دهیم.
شما را در آغوش میگیرم.
کنگره خوبی برای تان آرزو می کنم
افزودن دیدگاه جدید