اعتراضات کارگران و مزد و حقوق بگیران بە رغم تشدید فضای امنیتی و تهدیدات فعالان کارگری توسط نیروهای امنیتی همچنان رو بە گسترش دارد و با گذشت زمان در اثر تشدید وضعیت بد معیشتی عدە دیگری کە اعتراض خود را بە اشکال دیگری بروز می دادنند بە اعتراض خیابانی روی می آورند بلکە از این راە بتوانند وضعیت معیشتی خود را با یاری جمعی بهبود دهند.
بازنشستگان صدا و سیما از جملە بازنشستگانی هستند کە اخیرا با برگزاری اعتراض خیابانی بە اعتراضات سایر گروە های بازنشستگی پیوستند و خواهان رسیدگی بە وضعیت معیشتی و دار و درمان خود شدند. قبل از این نیز آنها یک بار دیگر اعتراض کردە بودند، اما نگرفتن جواب باعث شد کە آنها نیز بە اعتراضات خیابانی سایر بازنشستگان بپیوندند. اعتراض بازنشستگان رادیو تلویزیون دولتی بە آن جهت اهمیت دارد کە گسترش نارضایتی در میان کارکنان یکی از نهادهای حکومتی بە شدت ایدلوژی زدە و تحت کنترل را کە گرفتن شغل در آن حکم گذر کردن از هفت خوان رستم را دارد منعکس می کند. نارضایتی در میان کارکنان رادیو تلویزون اگر حساب مدیران ارشد را از بقیە جدا کنیم حتمی گستردە است و برای همیشە امکان ندارد از بروز بیرونی آن جلوگیری کرد. روند اعتراضات با گذشت زمان اعتصابات در آستانە انقلاب ٥٧ را تداعی می کند.
ا
این نارضایتی ها کە شکل اعتراض خیابانی بە خود گرفتە اگر چە فعلا در قالب یک مطالبە اقتصادی طرح می گردد، ولی بە مانند سایر اعتراضات فاقد عنصر سیاسی نیست و در واقع اعتراضی است کە ریشە سیاسی دارد و رسیدن بە مطالبات اقتصادی در شرایطی کە در ایران حاکم است جبرا بە اعتراض صنفی سیاسی منتهی می شود.
در پیش گرفتن رویکرد امتناع نسبت بە اعتراضات مطالباتی بە منزلە نادیدە گرفتن مطالبات و پاک کردن صورت مسئلە است. این رویە نە تنها بە متوقف کردن اعتراضات منجر نشدە، بلکە بە تداوم و گسترش آنها انجامیدە و روند صنفی سیاسی شدن روز افزون اعتراضات را تسریع کردە است.
هم از این روست کە این اعتراضات بە رغم امتناع مقامات حکومتی برای پاسخ دادن بە مطالبات آنها لازم است تداوم و گسترش پیدا کند. جبرا نیز چنین خواهد شد و اصولا توقف اعتراضات مطالباتی بخاطر فشار های شدید معیشتی ممکن نیست.
شاید بهمین دلیل بود کە علی خامنەای در آخرین سخنرانی خود معیشت را مهمترین وظیفە دولت خواند و خواهان رسیدگی دولت بە آن شد. خامنەای در پیوند با معیشت کنترل بازارها را هم مورد اشارە قرارداد. اشارە معیشت همراە بر کنترل بازارها را می شود بە معنی آن فهمید. کە گویا بازار بە تنهایی در بحران معیشت نقش دارد و با کنترل آن می شود وضعیت معیشت را سروسامان داد. شاید بهمین دلیل هم بود کە رسانە های طرفدار بازار این جنبە از سخنان خامنەای را در هنگام انتشار گزارش این سخنرانی برجستە نکردند. البتە خامنەای هم خوب می داند کە کنترل بازار در ایران اولا ناممکن است، ثانیا علت اصلی بهم خوردن تناسب میان درآمدها و هزینە ها ریشە در مجموعە سیاستهای نظام حکومتی دارد کە او خود نقش اصلی را در تولید و هدایت آنها بە عهدە داشتە و حتی فرادستی سرمایە داری تجاری و رانتی و بازار در امور کشور و در حاکمیت جزئی از نتایج رویکردهای اقتصادی و سیاسی خود اوست.
نشانە گرفتن بازار بعنوان تنها مقصر وضعیت بد معیشتی مردم در واقع یک نوع فرافکنی است برای پنهان کردن واقعیات کە البتە دیگر کمتر کسی را گمراە می کند. حدف یارانە کالاهای اساسی، اجرای سیاست شوک درمانی، گران سازی خدمات دولتی، خصوصی سازی بخش های درمان و آموزش، فریز کردن دستمزدها زیر خط فقر، افزایش تورم و گرانی، اینها از علل بحران معیشت هستند کە همگی با درخواست خود خامنەای انجام گرفتە و بازار و بخش خصوصی و جریانات مدافع نئولیبرالیسم اقتصادی نیز مشوق این اعمال فقر آور بودەاند. بنا بر این خامنەای اصل را رها کردە و بە فرع چسبیدە است. بهمین جهت با توصیە هایی کە او بە کارگزاران حکومت اش می کند ذرەای بە بهبود وضعیت معیشتی مردم کمک نمی کند. حنای این حرفها نزد مردم مدتهاست رنگ باختە و بهمین جهت است کە برای رسیدن بە مطالباتشان راە اعتراض خیابانی را در پیش گرفتەاند و تا بر چیدن این نظام مستبد، فاسد و ستمگر آن را ادامە خواهند داد. صبرها هر روز کە می گذرد از اعمال ستمگران حاکم بیشتر لبریز می شوند ونگرانی و وحشت خامنەای نیز از همین بابت است.
افزودن دیدگاه جدید