به یاد انسانهای بی‌گناهی که در حمله هوایی صهیونیست‌ها به میدان تجریش کشته شدند

مثل ما بودند

......................................

آنها را نمی شناسم.

از کجا می امدند؟

به کجا می رفتند؟

نمی دانم.

اما می دانم مثل ما بودند.

مثل کسانیکه دوستشان داریم.

ومی دانم.

آن چراغ قرمز هرگز سبز نشد'

تابماند در حافظه شهر'

پرواز خیابان.

تاخانه کنند آرزو های رنگین'

بر برگ شمشاد ها.

روان شوند عشق های معصوم'

در آب های جاری جوی.

سفر کنند آخرین فریاد ها'

از آسمان به آسمان.

واکنون'

یادشان به دنبال جایی برای ماندن.

این را هم می دانم.

دشمن 'توهم نیست.

س_خرم

۱۴۰۴/۴/۱۲