فوریه 2021

دوستان عزیز، ما و شما و هر گرایش نظری دیگر، حق دارد با زاویه ی دید خود به مسائل بنگرد. ولی اساسِ دفاع از منافع ملی و صداقت سیاسی حکم می کند که؛ اگر ما با همه‌ی نیت پاکی که در خود سراغ داریم و به آن معتقدیم، وقتی در بعضی شرایط و برخی مسائل بقول رفیق عزیز؛ مواضع ما هم مانند دیگران دارای سوراخ می شود. پس جا دارد با پذیرشِ ضعفِ مواضع خود، به رفع آن نواقص بپردازیم.

امروز با تاکید بر همان آرمانها می بایست به استقبال وحدت و اتحاد در صفوف چپی مستقل، استبداد ستیز و برابری طلب شتافت. من آرزو می کنم همه رزمندگانی که برای دستیابی به برابری در تمام زمینه ها با جمهوری اسلامی سرآشتی ندارند بدون گروه گرائی آغوش خود را برای فشردن صفوف خود و وحدت چنین نیروئی بگشایند.

فدائيان با چنين استراتژی مبارزه مسلحانه را آغاز کردند به اين اميد که مبارزه به سرعت سراسری خواهد شد، حمايت معنوی کارگران و دهقانان در گام نخست و در گام بعدی حمايت فعال آن ها را جلب خواهد کرد. بدين ترتيب کارگران و دهقانان از قيد "ديکتاتوری امپريايستی" رها شده و به جنبش می پيوندند. اين نگاه مبارزه مسلحانه را مطلق کرده و به اشکال ديگر مبارزه از جمله مبارزه سياسی و صنفی و به کار تئوريک کم بها می داد.

میتینگ‌ها ی ما را با قلدری به هم‌ریختند؛ دخترها و زن ها را کتک زدند؛ فحاشی کردند و به زندان‌های شان بردند؛ رهبرحزب توده را، که در نشریه حزب توده بسیار نرم، ملایم و با احترام از خمینی نام می‌برد، دستگیر کردند و به زندان بردند. نشریه حزب توده نوشت «تهمتن در تبعید»! بدین معنی که قهرمان هرگز تسلیم نمی‌شود؛ چندی بعد از دستگیری؛ کیانوری در صفحه تلویزیون دیده شد! زار و ناتوان به ثناگویی امام خمینی پرداخت؛

هرگز نخستین برخوردم با مجید عبدالرحیم پور را فراموش نمی کنم. گمانم اواخر پائیز سال پنجاه وشش بود، که گفتند صبح ساعت شش برای اجرای قرار و آوردن رفیقی که مهم بود، باید به گاراژ ایران پیما بروم. علامت شناسائی را دقیق بخاطر ندارم یک قوطی پودر برف بود یا مجله ای. هیجان رفتن سر قراریک رفیق قدیمی بی‌تابم می کرد؛ لذت و غرور اعتمادی که به من نیمه علنی داشتند، مسئولیتم را دو چندان می‌کرد؛ بطوری که از ساعتی قبل دور محوطه و محل علامت سلامتی می چرخیدم. سرانجام او را که در کنار دیوار گاراژ ایستاده بود یافتم.

بدیهی است که حمله کنندگان نقش سیاسی حزب ما ، حمایت کامل آن از توده ها و خیزش مردمی و آرزوی معترضین برای تغییر و پایان دادن به سیستم رانت خواری و فساد را برنمی تابند. این حملات سرخوردگی این نیروها از مشارکت فعال کمونیستهای عراقی در قیام و شهدای حزب را نشان داد که در مقابله با خشونت و ظلم و ستم جان خود را از دست دادند. این حملات همچنین بازتاب تلاشهای مجدد این نیروها برای تداوم جو بی ثباتی، تنش و آشفتگی در کشور است.

باید به این اراده باور داشت و به دور از بازی‌های جناحی حاکمیت کلیت نظام را نشانه گرفت. جریانی که با دلبستگی و امید به عامل خارجی چشم انتظار سوغات آزادی سربازان آمریکایی است و از آن طریق برای تغییر رژیم حاکم بر ایران روزشماری می‌کند، همچنین جریانی که با هدف ظرفیت‌سازی سیاسی برای این نظام در بده و بستان‌های آن با امپریالیسم آمریکا از طریق بازی در میدان اصلاح طلبان حکومتی و مشارکت در نمایش انتخاباتی رژیم، مردم و نیروهای سیاسی را از «برهم خوردن مذاکرات برجام، ادامه تحریم‌ها و فلاکت اقتصادی بیشتر و حکومتی اقتدارگراتر» می‌ترسانند...

با این‌همه، مشخصه‌ی اصلی جنبش فدائی، در نقاد بودن، پرسشگری و نواندیشی، پذیرش خطا و بازسازی مداوم اندیشه و رفتارهای آن بوده و هست. این خصوصیت بارز در صفوف جنبش فدائی خلق، عامل مهمی در تداوم دگرگونی‌های مداوم فکری، برنامه‌ای و سیاسی آن به شمار می‌رود. این واقعیت را هر منصفی اذعان دارد که در میان جریان‌های فکری و سیاسی در ایران فدائیان بیش از همه در برخورد با خطاهای خود کوشا بوده‌اند.

این موضوع بدل به بحرانی نسبتا حاد در سطح اعضای هیئت سیاسی شاخه خوزستان شد. مخالفت با انشعاب و انتقاد به کمیته مرکزی چنان تند بود که اولا تا آنجا که در خاطرم مانده است، به رغم اینکه در آن زمان همه اعضای هیئت سیاسی شاخه خوزستان هم به لحاظ نگاه به مشی گذشته و هم در ارتباط با حاکمیت، که تا آن زمان سازمان مواضع رادیکالی داشت، در بلوک اکثریت قرار داشتند، اما هیچکدام از پنج عضو هیئت سیاسی شاخه خوزستان، با صراحت از کمیته مرکزی دفاع نمی کردند