هژمونی گزینشی و مساله اجتماعی
ادامه توسعه ملی و بین المللی مکونگ بسته به دستمزد پایین کارگران است بجای آن که نتیجه مشارکت و تلاش برای توسعه بهینه اهداف ویژه در تولید در شبکه بازار جهانی باشد. این روند به طور مثال شامل ترغیب افزایش تولیدات صادراتی و تأسیس مناطق آزاد اقتصادی می شود. اهداف مشابه با برنامه ریزی جغرافیایی و مقررات مداخله گرانه توانایی آن را ندارند که مشکلات گسترده تر بیعدالتی اجتماعی را پاسخگو باشند. تحقیق آیهوا اونگ به تئوریزه کردن ساختار راهبردی و استراتژیک ناهمگن برای تأمین فرمهای ویژه از انباشت سرمایه جهانی شده و مدیریت جمعیت برای مشروعیت دولتی و حفظ توسعه و گسترش ضروری به نظر می رسد. با تحلیل اونگ در نمونه چین، هدف دولتی آن است که شرایط سیاسی را تغییر دهد تا بتواند به یک توافق دولت- ملت، که دیکتاتوری سیاسی را در برابر توسعه پایدار اقتصادی و تأمین اجتماعی و بهبود شرایط زندگی قرار می دهد، دست یابد.
دولت در نظام چندچهرگی خود با سرمایه جهانی نمی تواند در نوعی مخالفت با توده ها منجمد شود بلکه باید بطور راهبردی و استراتژیک در شرایط متزلزل موجود تاثیر بگذارد، در یک لحظه در نقش یک دولت حاکمه مقتدر و جبار نسبت به کارگران و لحظه ای بعد در نقش محافظ حقوق کارگران برای پیشگیری از نزول هرچه بیشتر اقتصاد و شرایط زندگی آنان به کار مشغول شود. این رویکرد در ارتباط فضای اجتماعی و انباشت سرمایه مستقیماً پاسخگوی کنشهای دولتی در جبر و اختیار است. این تئوریزاسیون نشان دهنده دورشدن از مقررات و التزامات اقتصاد سیاسی است که در آن سیاست بر اساس محورهای محدود به منافع ملی تنظیم می شود و به انسجام محلی می انجامد.
به طور خلاصه روش اونگ برای جلب توجه به اقدامات دولت برای تأمین مزایای مقایسه ای در زیرمجموعه مناطق مناسب است. از آنجا که هدایت سکتورهای اقتصادی و جمعیت کارگران را به هزینه مداخلات عمدتاً هماهنگی شده در سرتاسر سرزمینهای ملی جابجا می نماید و در نتیجه بر متراژ مقایسه توسعه تاًکید می گذارد. آنچه در نهایت از این دیدگاه حذف شده ادعاهای متناقض در باره حقوق و مشروعیت قانونی حکومت است که باعث تحقیر و عقب ماندگی پروژه های دولتی می شود.
در نتیجه ظاهر دولتمداری که امتیاز تعیین کننده نقش دولتی و ریسک سرمایه را باهم دارد از چشم کارگران قدرت پوشیده می ماند و بازیگران دیگری می بایست رابطه اجتماعی را علیه جنبش شکل دهند. در این زمینه گوین اسمیت یک انتقاد بامعنی از تئوری "دروازه تنوع" اونگ ارائه می دهد، به ویژه آنجا که وی از بازی دیالکتیک بین توده ها و تولید در ترم های یک چالش دائمی از تناقضات صحبت می کند که به مشغولیت همیشگی در دستگاه دولتی بدل شده است. هژمونی گزینشی که وسیله اسمیت تبیین شده به تجزیه و ترکیب رضایت (تسلیم) اجباری هدف گرفته بر گروه های مشخص از کارگران بر اساس ارزش کار منتسب به آنها و یا تهدیدی که از مبارزات آنها احساس می کند، اعمال می شود.
این مداخله به فهمیدن این نکته کمک می کند که چگونه اجتماعی شدن سرمایه به یک هژمونی نمی انجامد که لزوماً به تمام جامعه گسترش یابد. بلکه به امکان قطع رابطه بین مشروعیت دولت و افزایش تولید و اتصال رشد اقتصاد با مشروعیت ناشی از پروژه های هژمونیک می پردازد که امتیازات محدودی را به کسانی که به نحوی با حکومت مردمی در ارتباط اند عرضه می کند. از جمله این امتیازات سیاست تأمین اجتماعی در سراسر منطقه مکونگ را شامل می گردد.
عکس مقاله- منطقه آزاد صنعتی-تجاری مکونگ
[1] The Social Question in the Twenty-First Century Book Subtitle: A Global View
Editor(s): Jan Breman, Kevan Harris, Ching Kwan Lee, Marcel van der Linden Published by: University of California Press. (2019)
افزودن دیدگاه جدید