اوت 2025

آنها در این نامه کوتاهی و بی‌عملی اتحادیه اروپا در قبال آنچه در نوار غزه و دیگر سرزمین‌های اشغالی فلسطین می‌گذرد را مورد انتقاد قرار دادند و تاکید کردند اسرائیل از گرسنگی دادن در غزه به عنوان ابزار جنگی استفاده می‌کند و بیش از ۶ هزار کامیون حامل کمک از ورود به نوار غزه منع شده‌اند.
سران فراکسیون‌های یاد شده در این نامه تأکید کردند وضعیت در غزه دیگر یک وضعیت اضطراری عادی نیست و شواهد روشنی بر وقوع نسل‌کشی وجود دارد

٩٠ درصد مردم کشور از این حکومت ناراضی و بە تنگ آمدەاند. این جمعیت انبوە اگر متحد شود هم ظرفیت و توانایی برکناری این رژیم را دارد و هم توانایی بازسازی دمکراتیک کشور را. یک سال بعد از ورود نمایندە روزنە گشایان قلابی بە کاخ ریاست جمهوری بار دیگر روشن شد کە هیچ ظرفیتی برای اصلاح امورات کشور و مردم در این رژیم وجود ندارد!

فقرا در صحبت از وضعیت خود، وضعیتهائی را شرح می‌دهند که در آنها نوسانات، فصول و بحرانها بر رفاه آنها تأثیر می‌گذارند. از این توصیفها درمی‌یابیم که فقر تنها به معنای نداشتن نیست، بلکه آسیب پذیر بودن در برابر از دست دادن اندک دارایی موجود نیز هست. فقرا همچنین از تعاملات خود با کارمندان دولت و نهادها سخن می‌گویند، که بُعد مهم دیگری از زندگی در فقر را نمایان می‌سازد: فقدان قدرت سیاسی.

وضعیت مسکن دارد می رود تا خود بە تنهایی بە شورشهای شهری منتهی شود و وضعیتی بدتر از سال ٥٧ پیدا کند. با این تفاوت کە در آن زمان اگر بحران حاشیە نشینی حالت انفجاری پیدا کردە بود، اما خیلی از بحرانهای دیگر همچون، بی آبی و بی برقی لااقل در ابعاد امروز وجود نداشت و هزینە های زندگی بە اندازە امروز سنگین نشدە بود.

در همە جای دنیا رهبران اتحادیە ها را با عملکرد و میزان پیشرفت شان مورد ارزیابی و قضاوت قرار می دهند، فقط در سیستم های دیکتاتوری است کە پسرفت را پیشرفت جا می زنند تا بتوانند از رهبران فاسد و سر سپردە تجلیل و تمجید کنند.
این رویە البتە سالهاست کە اثر خود را از دست دادە و این را خود مسئول روابط بین المللی این تشکل...

رویایِ باغچه کوچک
در منزلگاهِ روستا
غروبهایِ وهم آلود
علفهایِ هرز را
از دلِ خاک بیرون می کشم
صدایِ گلهِ گوسفندان

حضور معنادار برخی ازاین چهره‌ها در این همایش – آن هم در شرایطی که حتی شماری از سلطنت‌طلبانِ سنتی، به‌رغم همسویی سیاسی، حاضر به شرکت در نمایش بیعت‌ نشدند – خود گویای آن است که پذیرش در این نمایش، پاداشی است برای تخطئه‌ی دگراندیشان و همراهی با گفتمان عبودیت‌طلبانه. در واقع، در فرآیند شکل‌گیری آنچه می‌توان از آن با عنوان «صنعت بیعت‌گیری» یاد کرد، کسانی پذیرفته شده‌اند که وفاداری خود را نه از طریق تعهد عقلانی یا باور سیاسی، بلکه از راه حمله، افترا و تحقیرِ منتقدان نظام سلطنتی به نمایش گذاشته‌اند

ما، جمعی از شبکه ها، اتحاديه ها، تشکل های مدنی، صنفی و اجتماعی، کنشگران جامعه ی مدنی، صداهایی از ميان مردمان ایران، از درون و بیرون مرزهای جغرافیایی در سایه‌ی فاجعه‌ای جنگی که می‌تواند به ویرانی‌های گسترده انسانی، زیست‌محیطی و اجتماعی بیانجامد، یک‌صدا اعلام می‌کنیم: