سرنگونی و یا گذار

در اندیشه فقها ی شیعه  اصولی وجود دارد که عدول از آن به معنای عدول از اصل دین است. عموم علما نظر بر آن دارند که حاکمیت و حکومت در عصر غیبت ، نگاه حداکثری به دین ، دستورات دینی و توسعه قلمرو آن است . با این باور معتقدند که دستورات دینی در تمامی عرصه های زندگی فردی ، اجتماعی و حتی جایگاه عقل و دانش در انحصار حکومت اسلامی است.

تنها نگاهی به تاریخ سیاه حکومت اسلامی به روشنی نشان می دهد که اجرای قوانین شرع اسلام ، موضوعی نیست که بتوان یا بشود در آن تعدیلی کرد یا آنرا نادیده گرفت. اگر اینجا و آنجا در بستر بحران های اجتماعی ، حکومت اسلامی قدمی به عقب بر میدارد تنها بخاطر عدم توانائی در امر سرکوب و البته موضوعی موقتی است.

باید توجه کرد که جان و مال مسلمین و مردم تحت حاکمیت اسلامی  و در ید اختیار فقیه جامع الشرایط است و گذشت از این باور به معنای نادیده گرفتن دین تلقی میشود.

امروزه لباس روحانیت ، نماد حکومت اسلامی است. همانگونه که تبعیضاتی که در مورد زنان برقرار است از قوانین مسلم اسلامی است و هرگونه برخوردی هم چون عمامه پرانی و به آویزان کردن روسری برچوب ، نه به معنای مخالفت با دین بلکه به معنای مخالفت با حکومت دینی است.  

تاریخ به روشنی نشان می دهد که حکومت دینی تنها با سرنگونی از قدرت کنار گذاشته خواهد شد. چرا این حکومت خود را ملزم به اجرای قوانین الهی می داند و راهی جز این برایش متصور نیست.

شعار سرنگونی قابل فهم ترین شعار در مبارزه با این تفکر عقب مانده و جنایتکارانه است .