دیدگاه‌ها

در بخش نخست این مقاله چنان که خوانندگان آن به خاطر داشته باشند، تأکید شد که هدف اصلی، نقدنگاه بدبینانه بدیو به جنبش ها، بویژه جنبش های نوین و جدیدی است که حول مطالبات مشخص و در اشکال رنگارنگ شکل می گیرند و تناقضات وی در این باره. نوشته کنونی هم بر همان پایه سعی دارد تا جائی که آن نگاه با نگاه فلسفی و نظری اندیشه های بدیو ارتباط پیدامی کند به آن به پردارد و از ورودبه بحث انتزاعی اجتناب ورزد. از آن جا که این جنبش ها هستند که اهرم های اصلی تغییر و دگرگونی در جوامع انسانی به شمار می روند، و جایگزینی هم برای آن ها وجودندارد

هدف کشورهای امپریالیستی از این پروژه های رهبر تراشی و به راه انداختن به اصطلاح انقلاب های رنگی، تنها در هم شکستن رقیبان خویش، گسترش تسلط خویش بر بازارهای بیشتر نیروی کار، منابع طبیعی و بازارهای مصرف است. لازم به تذّکر است که شرط اولیه نائل آمدن به چنین هدف هایی، در وحله اول از هم پاشاندن رقیبان خویش و اعمال کنترل سیاسی امنیتی از طریق بر سر کار آوردن ستون پنجم و دست نشاندگان مزدور خویش، تحت پوشش حمایت های مالی، سیاسی، تبلیغاتی و نظامی خودشان است.

زمانی که رضاخان تصمیم گرفت شاه را عزل کند، جمهوری‌خواه شد و با کمک ارتش و روزنامه‌های طرفدارش به نفع خود و بر علیه خاندان قاجار تبلیغات راه انداخت. او به کمک ارتش موفق شد که برخی از هوادارانش را به تلگرافخانه‌ها بفرستد تا حمایت‌شان را از جمهوری‌خواهی اعلام کنند، تعدادی از بازارها بسته شدند، اما بنا به گفته‌ی کرونین حمایت از جمهوری‌خواهی آن‌قدر زیاد نبود. مخالفت با سیاست‌های نامناسب رضاخان و نیز ترس رهبران مذهبی از جمهوری به عنوان یک نهاد سکولار باعث شد که صف گسترده‌ای در مخالفت با جمهوری‌خواهی تشکیل شود.

از یک منظر می‌توان گفت آری! از این جهت که حتی افرادی که کمترین زاویه را با ولایت فقیه دارند نیز اجازه شرکت در انتخابات را نخواهند داشت. به این معنا که دیگری حرفی از انتخاب میان "بد و بدتر" درمیان نخواهد بود. بنابرای می‌توان با صراحت گفت که انتخابات سال ۱۴۰۰ پایان و اغاز فصل نوینی در تاریخ جمهوری اسلامی‌خواهد بود.

از نظر من دعوت بە مشارکت در انتخابات و رای دادن بە مجریان سیاست‌های بانک جهانی و نئولیبرالیسم در ایران، مشارکت در بینواسازی کارگران و زحمتکشان است. روحانی نزدیک بە ٨ سال مجری چنین سیاستی بودە است. نتیجە‌اش اینهمە فقر و فلاکت و بی‌حقوقی است کە گریبان طبقە کارگر را گرفتە و آنها را محتاج نان شب‌شان نمودە است. رئیس جمهوری کە از دل انتخابات فرمایشی بعدی بیرون بیاید، هر کس کە باشد، اگر بدتر از روحانی نباشد بهتر نخواهد بود.

در یک چنین شرایطی ما انتخابات ریاست جمهوری فرمایشی و نمایشی قدرتمداری حاکمه بر جمهوری اسلامی ایران را در سال 1400 شمسی پیش رو داریم. دور تسلسل انتخابات نمایشی که در آنها کاندیداهای مورد تایید ولایت فقیه، از کانال شورای نگهبان ولایت فقیه برای مقام ریاست جمهوری نامزد میگردند. گرچه در این انتصابات زیاد فرق نمیکند که کدامین کاندیدای ولایت فقیه به این مقام منتصب گردند، این مقام در چهاچوبه سیاستهای ترسیم شده توسط نهاد ولایت فقیه، مدیریت دیوان سالاری اداری اجرائی را در دست خواهند گرفت.

هرگونه كوتاهی در ارائه نظرات درست و پیشنهادات علمی به مسئولین، همه ما را نه تنها امروز، بلكه نزد آیندگان، مورد پرسش و قضاوت قرار خواهد داد. از این جهت به خصوص بر عهده دست اندركاران اصلی، به ویژه مسئولین امور پزشكی، چه وزارتی و چه نظام پزشكی است كه مطابق مصالح مردم، عمل نموده و از ارائه اطلاعات صحیح و علمی، و در اختیار قرار دادن آن ها به مسئولین كشور دریغ نورزند تا در نجات جان انسان ها كوتاهی نكرده باشند.

متاسفانه در میان چپ ها هم به نوعی وسوسه بازگشت به افتخارات گذشته و فراموش کردن درس های فروپاشی آن، که البته امروزه از عروج گرایش های اقتدارگرایانه در جهان هم تغذیه می کند بدون زمینه نیست و برای بخشی از ‌آن، فلسفه و مواضع بدیو می تواند دارای جاذبه باشد. به عنوان مثال در نگاهی به ویدئوی زیر که در آلمان (شهرهانوفر) و در نشستی پیرامون مواضع بدیوضبط شده است، می توان دید که چگونه رسما با نگاهی مثبت و با آب و تاب از نقش یک اقلیت سازمان یافته و مشرف برجامعه و «اکثریت خاموش» و از «دیکتاتوری» اقلیت و پرولتاریا سخن گفته می شود*.

در اینجا یک تغییرسیاست و تصمیمی پنهان نگهداشته شده وجود دارد که همانا سیاست کارشکنی با هدف ممانعت از بازگشت بایدن به برجام است و زدن تیری با دو نشان: در گام اول منتفی کردن بازگشت جوبایدن، چنان که اروپائیان از بایدن خواسته اند بدون قید وشرط به برحام بازگردد (در حقیقت بقیه مطالبات را پس از انداختن زنگوله به گردن گربه روی میز بیاورد)، که در برابرآن، رژیم هم به نوبه خود برآن شد که به اصطلاح سبقت گرفته و گربه را دم حجله بکشند! و اگر نتوانستند حداقل در گام دوم، پیشاپیش ابزارچانه زنی نیرومندی را برا ی خود فراهم کرده باشند.

- ذرّه ها و تکّه ها در فیزیک کوانتم
- نکاتی بر رازهای کائنات و حیات موجودات متفکر
- روزنه ای باریک بر تاریخ فلسفه (بخش اول)
- روزنه ای باریک بر تاریخ فلسفه(بخش دوم)
و ...

بدین ترتیب حاکمیت در سایه سرکوب و اختناق به خیال خود برای تغییرقانون اساسی و بدون دست بردن رسمی به آن راهی کم هزینه یافته است. چرا که خوب می داند برگزاری رفراندوم که چه بسا بطور نا خواسته در حکم گشودن درب بطری و فوران نارضایتی های انباشته شده عمل کند و با پی آمدهای دیگری چون بروزمنازعات جدید درونی و نیز افزایش فشارهای بین المللی گردد. با این تصور که می توان دستکاری رسمی را به فرصت دیگر و مناسبی به لحاظ ثبات سیاسی موکول کرد.

اگر اپوزیسیون بیشتر از طریق روش سیاست ورزی در صحنه تلاش میکند تا فعالیت های خویش را به پیش ببرد، نیروهای ستون پنجم بر پایه های تحریکات احساسات و باورمندی های کور طیف های ویژه افراطی در جامعه کار خویش را به پیش میبرند. اگر اپوزیسیون، با اتکا به آگاهی های عمومی اقشار و طبقات اجتماعی حرکت های مدنی سیاسی و اجتماعی خویش را به پیش می برد، نیروهای ستون پنجم، با اتکا به تعداد محدودی افراد فناتیک، تحریک شده و افراطی ناسیونالیستی، دینی یا ایدئولوژیک ویژه ای از طریق تخریب و ویرانگری و ترور اقدام به پیشبرد آمال خویش می نمایند.

با شکست سیاست تهاجمی دستگاه ترامپ و سیاست های احتمالی معتدل تر از سوی آمریکا در دوران بایدن، گفتمان های متکی بر "رژیم چنج"، میلیتاریستی و خشونت بار که در چهار سال گذشته در ایران قوت گرفته بودند کمرنگ تر می شودند. امری که بخت استقبال از گفتمان تحول طلبی را دوباره افزایش میدهند.

انقلاب بزرگ اکتبر حاصل شرایط مشخص از یک بازه مشخص در تاریخ بود، لنین با تیز بینی شگفت آوری مقدمات انرا چید، در راستای تحقق ان تلاش نمود. این انقلاب توازن قوا در سطح جهان را دگرگون کرد، نهیب بزرگی به سرمایه داری در مسیر بقا و صیانت از خود زد. سرمایه داری نیز از ان استفاده بهینه برد، زمانی که شوروی و بلوک شرق دیوار آهنین به دورخود کشیدند، سرمایه داری برعکس دیوارها را شکست و شیوه زندگی بهمراه تجمل پرستی، رفتار و گردار سرمایه دارانه را جهانی کرد، مرزها را در هم نوردید، گلوبالیسم را در برابر مردم نهاد.

در این روند جایگاه ترور فخریزاده روشن است. ایران دو گزینه در مقابل دارد. یکی اینکه عکس العملی مشابه انجام دهد که بهترین بهانه را بدست اسرائیل و امارات می دهد که اقلا کاهش تنش ایران و امریکا را بسیار مشکل می کند و دوم اینکه با بی عملی فرصتی به دست اسرائیل بدهد که توطئه و تله جدیدی راه بیاندازد.

در واقع دلایل اصلی انجام مجازات اعدام در حکومت اسلامی ایران، تقویت و حفظ و اقتدار نظام اسلامی از طریق ایجاد و تقویت ترس و وحشت در میان شهروندان کشور، حفظ نظم و کنترل جامعه، ترویج روحیه تسلیم پذیری و فرمانبری از قدرت حاکم، به سکوت و بی تفاوتی کشاندن مردم و جلب همکاری با تفکر حاکم، پرداخت هزینه های سنگین برای همکاری با احزاب اپوزیسیون، تقویت و تشویق انتقام جویی، نفرت و … است.

چپ های ایران، نباید تاریخ چندین صد ساله استعمار در کشور ما را، چه در شکل استعمار مستقیم، چه نو استعماری و توسط گماشتگان آنها در کشورمان به فراموشی سپرده باشند. نیروهای چپ، نباید آنچه را که در منطقه طی چندین دهه گذشته در افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و یمن گذشته است، فراموش کنند. چپ ایران، باید استقلال سیاسی ایران را بدون هیچگونه دخالت های سلطه گرایانه امپریالیستی، بخصوص از طریق گماشتن حکومت های دست چین و دست نشانده در تبعید توسط آنها در محور استراتژی خویش قرار دهند.

در نگاهی به این عکس همزمان با دو پرسش اساسی روبرو می شویم: آیا به راستی در شهر هیچ میخانه ای وجود ندارد و در حسرت آن باید مُرد! یا آن که در سوی مقابلش به براین باورکوبید: بیائید به توفانی بیاندیشیم که از ورای موج ها می رسند. بیائید بسرائیم: آن که می گفت حرکت مرد در این بحر خموش، برود شرم کند ….

بطورکلی ما در یک بزنگاه حساسی قرارداریم که بحران انتقال قدرت در کشوری که هنوز هم مهم ترین و تعیین کننده ترین نیروی اقتصادی و نظامی جهان و حافظ نظم آن از جمله در منطقه حساس خاورمیانه،بشمار می رود از ویژگی های آن است. از همین رو هرنوع خللی در آن می تواند بطور بالقوه و یا بالفعل، و درسطوح گوناگون می تواند موجب پسامدهای مهم و و بعضا حتی خطرناک توسط رقبای کوچک و بزرگ آمریکا گردد. در مورد ایران با توجه به بحران مزمن هسته ای که سال هاست کانونی شده و زیرنظارت و راقبت ویژه جهانی و سازمان ملل قراردارد،

متاسفانه چنین فرهنگی در میان بخش سکولار روشنفکران هم که مدل الگوی دیگری غیر از نمونه مجلس و منبر را تجربه نکرده اند، کاملاً جا افتاده است. برای هر بحث و سخنرانی و اظهار نظر در هر موردی، هر کسی که پیشوند "دکتر" را به همراه اسمش یدک میکشد، اسمش در رأس لیست قرار میگیرد. مثلاً کسی که دکترای طب دارد، در زمینه مسائل فلسفی، تاریخی و اقتصادی هم صاحب نظر میشود، در زمینه مسائل ادبیات و موسیقی و هنر هم صاحب نظر میشود.

نیروهای آذربایجان، هم چنین از مهمات خوشه ای برای سوزاندن جنگلهای آرتساخ، یعنی جایی که غیرنظامیان ارمنی پناه برده بودند، استفاده کردند. طبق گزارش دیده بان حقوق بشر، در ٢٣ اکتبر (2)، آذربایجان بارها از سلاحهای ممنوعه بین المللی برای بمباران مناطق مسکونی قره باغ استفاده کرد.". گزارش اضافه کرده است که "بمبهای خوشه ای به این علت ممنوع اعلام شده اند که تاثیرات غیرقابل پیش بینی و خطر طویل مدتی را برای غیرنظامیان ایجاد می کنند.

از نظر ما امضاءکنندگان این بیانیه، با گرایشات مختلف سیاسی که برپيآمدهای مخرب تحريم های اقتصادی و سياست های زورگويانه دولت ترامپ بر اقتصاد کشور و زندگی مردم آگاهی دارند، اینک که انتخابات آمریکا منجر به روی کار آمدن رئیس جمهوری شده است که برخلاف دولت قبل (که سیاست یکجانبه و نامتعارف خروج از برجام را در پیش گرفت)، یکی از نخستین سیاست‌های اعلام شده‌اش در سیاست خارجی در باره ایران بازگشت به برجام و اتخاذ رویکرد گفتگو برای حل مشکلات است،

تجربه سوسیال دموکراسی غربی برای کشورهای جهان سوم، مانند ایران غیر از تهاجم شرکت های فراکشوری برای غارت این کشوها و روی کار آوردن حکومت های دست نشانده و در اغلب موارد تشنج، جنگ و ویرانی چیز دیگری به ارمغان نیاورده است. از این زاویه، اگر کشورهای جهان سوم، از جمله ایران بخواهند برای خویش آلترناتیو مستقل ملی دیگری، را انتخاب نمایند، به جای انتخاب لیبرال دموکراسی و سوسیال دموکراسی ، شایسته و بایسته است تا آلترناتیو مستقل و ملی سوسیالیستی خویش را انتخاب نمایند.

آری، "آقای جو بایدن" با پرونده درخشان خویش در زمان ریاست جمهوری اوباما، قبل از انتخاب شدن، چندین بار اعلام کرده است که با دیکتاتوری و حکومت های دیکتاتور در جهان مقابله کرده و مدافع آزادی و دموکراسی در جهان خواهد بود. منظور جو بایدن و حتی جمهوریخواهان از مطرح کردن این موضوع، تعقیب و تداوم استراتژی بازسازی اقتصادی نئولیبرالیسم و زنده کردن کنترل مجدد آمریکا بر پیمان نظامی آتلانتیک شمالی است.

 باور به این که ترامپ در صورت پیروزی دوباره فشار بین المللی درزمینه حقوق بشر بر ایران را افزایش یا تداوم خواهد داد، ناشی از توهم "دشمن دشمن من دوست من است" است. هم از این رو تمایل به ترامپ در بخشی از جامعه ایرانی قدرتمند است. حال آن که رفتار دوگانه ترامپ در برخورد به عربستان و ایران در زمینه نقض حقوق بشر نشان می دهد که او تنها به منافع آمریکا می اندیشد و اگر بتواند جمهوری اسلامی ایران را به پای مذاکره بکشاند، پس از آن هیچ وقعی به حقوق بشر نخواهد گذاشت.

در یک چنین شرایطی، احزاب چپ، با شرمساری از سوسیالیسم، خود را با اعتقاد به شاخص هایی از قبیل "ضد تبعیض" بودن، اعتقاد به " آزادی و حقوق بشر" ، باورمندی به "نظام دموکراتیک" ، "دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان" و "مخالفت با قدرتمداری کلان سرمایه داران" و "طرفداری از حفاظت از محیط زیست" و غیره تعریف و معرفی می نمایند. در بهترین حالت خویش خود را در قالب "جمهوری خواهان دموکرات" معرفی می نمایند و از طریق ایجاد شرایط دموکراتیک در جامعه از طریق نظام حاکمیت سیاسی انتخابی "جمهوری" اراده سیاسی را به دست مردم می سپارند.

سوسیالیسم، تضمین میکند که قدرت سیاسی حاکمه نه در دست اقلیتی که اختاپوس وار به مکیدن خون اکثریت جامعه میپردازند، بلکه در دستهای نمایندگان واقعی کارگزان و زحمتکشانی که در سندیکاها، اتحادیه ها و احزاب سیاسی خویش متشکل هستند قرار گرفته باشد. تنها در این صورت است که برنامه ریزی ها و پروژه های اساسی، بلند مدت و استوار به نفع عموم جامعه قابل پیاده شدن و اجرا است.

امروز، رویاهای احیای امپراطوری عثمانی اسلامی به موازات رویای تشکیل ارمنستان بزرگ مسیحی ارتدکس از خزر تا مدیترانه، در قالب جنگ کفار و دینداران ظاهر شده است. اگر جرقه امروزین سرشاخ شدن این رویاها در سال 1992 با حمله ناسیونال فاشیستی داشناکسیون ارمنستان به منطقه قره باغ که منجر به آوارگی و رانده شدن نزدیک به یک میلیون و کشته شدن نزدیک به سی هزار نفر آذربایجانی منجر شد، آغاز گردید، آتش زیر خاکسترآن پس از گذشت بیست و هشت سال به شکل دیگری در منطقه شعله ور شده است.

اپوزیسیون و بخصوص شخصیت های دردمند و مستقل باید از ناکامی های گذشته خود بیاموزند و سود ببرند و طناب قایق خود را از ساحل عافیت باز کنند و با پشتکار و عزم راسخ و همت بلند بسوی آبهای عمیق برانند. زیرا "در سد سکندر بتوان رخنه فکندن, گر داعیه همت مردانه زند موج". بزرگ‌ترین ضعف ما در تسلیم شدن ماست زیرا نه بلوط‌ها یک شبه بزرگ می شوند و نه الماس‌ها یک شبه شکل می گیرند.

باخت بزرگ دیکتاتور موجب شد که ماشین سرکوب به مهار خشن معترضان بیاید، برایند ان تعدادی کشته، چند هزار نفر زخمی و دستگیر شود. شدت خشونت چنان بود که اسیران معترض در زندانها بسان زندانیان معترض رژیم ولایی ایران مورد تعرض جسمی قرار گیرند، که میشود گفت در تاریخ و فرهنک سیاسی این ملت کاملا تازه و بیگانه است.

اعدام حتی یك قاتل كه مشخص نیست در چه وضعیت روحی و روانی و عارضه اجتماعی مرتكب چنین جرم جبران ناپذیری شده است، نه تنها حذف یك فرد به حساب می آید، بلكه مرگ یك فرزند از دید پدر و مادر و یك برادر یا خواهر و یا همسر از جمع خانواده و بخصوص حذف یك پدر یا مادر برای فرزندان است.

محمد رضا شجریان تحت هیچ شرایطی اعم از تهدید و ترعیب و تطمیع حاضر نشده ارزان فروشی پیشه کرده و نام بزرگ هنری‌اش را با رانت و امتیاز تاق زند. او نه با ستمگری کنار آمده و نه تن به تمکین با جباران و جابریت داده است. نه شیفته شهرت، نه اسیر هنر برای هنر و نه فریفته قدرت. به توهم رفرم بی بنیاد دل نبسته و آن هنگام که پیمایش اعتراضی میلیونی مردم به سال ١٣٨٨ فاصله میدان انقلاب تا میدان آزادی تهران را پر کرد و از سوی فرومایگان نام گردباد "خس و خاشاک" گرفت، با خود تحریمی صدایش خواست و توانست تریبون‌ جمهوری اسلامی را در رسوایی فزونتر بنشاند.

رفقای عزیز! به اعتقاد ما وجود پدیده "دو عضویتی" به ابزار مناسبی در دست یک گرایش لیبرال دموکراتیک تبدیل شده است که هنوز در حکومت جمهوری اسلامی جوانه ها ونطفه های انقلابی و ضد امپریالیستی سراغ دارد. موفقیتهای چشمگیر حزب چپ در داخل و خارج کشور و جذب نیروهای چپ به صفوف هواداران، ظاهرا" انگیزشی بوده است تا این دوستان نیز به تکاپو در آیند.

برای عملی شدن نقشه ولایی، قطعاً به کوتاه آمدن‌های تاکتیکی مقطعی ضرور نیاز است و در همین رابطه، نباید احتمال تمکین‌های موردی ناگزیر نظام در برابر فشارهای آمریکا را از قلم انداخت. اما با این تأکید که این تاکتیک‌ها فقط مفری هستند برای درآمدن از زیر فشار تا برنامه "عمق استراتژیک" ادامه یابد؛ وگرنه تاکید بر نابودی اسرائیل و حفظ "هلال شیعی" که هم در شمار شناسه هویتی‌ این نظام‌اند و هم چاه ویلی‌‌ برای آن توضیح ناپذیر می‌ماند، حال آنکه بخش ثابتی از نقشه راه هستند.

یکی از ویژگیهای ساختاری رفتار توام با هرج و مرج، سر ریز کردن انبوه داده های مغشوش، گمراه کننده، نادرست، بر بستر روایت و داستان از قبل تدارک دیده شده ای است. در این انباشت اطلاعاتی و ضد اطلاعاتی ، داده های خیلی کم درست در درون انبوه مغشوش نادرستی ها گم است.