برای دخترم مهسا

امروز روز مرگ مهسا نیست.امروز آخرین روز زندگی بیانیه، اطلاعیه، مصاحبه، خبر، رسانه و...بود.

اینجا استبداد کلمه را کشته است.اینجا ترس و سرکوب، حرف را به قتل رسانده است.اینجا بنام دین صدا را لال کرده اند.

اگر من زنده بودم و ما زنده بودیم، مهسا زنده بود و داشت  در خیابان قدم می زد و هوای آخرین روزهای تابستان را آزادانه از ریه های جوانش، عبور می داد.

در جایی می میریم که هیچ چیز نمی تواند مرگ مان را به عقب بیاندازد،مگر دست های شاید زنده مان را بهم گره بزنیم و یک مشت شویم