باور

 

پسرمان آرش دو ماهه بود که زنده یاد سولماز را دستگیر کردند، سولماز در حوالی اولین سالگرد تولد آرش طی یک ملاقات از آرش کوچک،  تابلویی پارچه ای را در پوشک وی قرار داد. بر روی این تکه پارچه نقش گل های لاله را دست دوزی کرده و در کنار آن با دست دوزی طلایی،  شعری از کسرایی را نوشته و در پشت پارچه متن تبریک اولین سالگرد تولد آرش را با خودکار نوشته بود.

 

 

ای مهربان من

تا دوست داریم

تا دوست دارمت

تا اشک ما به گونه هم می چکد به مهر

تا در زمانه هست یکی جان دوستدار

کی جدایی می تواند نام مرا بروبد از یاد  روزگار

 

بهار۶۳

 

*سراينده شعر سیاوش کسرایی است و بیت آخر به واقع ایناست.

 

کی مرگ می تواند نام مرا بروبد از یاد روزگار 

 

به پسرم آرش

اولین ثمره عشق و زندگیم اولین سالگرد تولدت مبارک.

غنچه کوچکم امروز یکسال از تولدت میگذرد در حالیکه در کنارت نیستم

گل نازم اگرچه تو آنقدر کوچکی که نمیتوانی این نوشتار را بخوانی، لیک میخواهم با تو سخن گویم آنچنانکه از آغاز پیدایش وجودت در وجودم می گفتم..

پسرم ۷ ماه است که شیرین ترین دوره هایت را نديده ام و این سعادت را ندارم که صدای خنده و گریه ات را بشنوم، ولی نازنینم مادر اینجا هم تجربه زندگی می آموزد و به آینده تو می نگرد و می اندیشد. گل قاصدم پیام مرا با خنده زیبایت به پدر هم برسان و به همه بگو بگو که مادر چقدر شما را دوست دارد.

مادرت دیماه۶۲