توافق با کدام هدف؟!

خبر توافق برای آزادی زندانیان ایرانی، آمریکایی را شنیدیم. مناسب است روی این خبر و زمان وقوع آن کمی مکث کنیم.

آزادی این گروگانها بجای خود نیکوست ولی از کدام قصد و منظور حاکمان همین حالا دست به توافق زدند

آزادی هفت میلیارد از طلب ایران کە مدتها در کرە جنوبی بلوکە شدە بود در مقطع کنونی در ازای آزادی دو تن از گروگانهای ایرانی تبار امریکایی کمک چندانی بە رفع بحران های متعددی کە حکومت با آنها دست بە گریبان است نخواهد کرد اما انجام این معاملە در وضعیت کنونی بە بازسازی روحیە متزلزل اعوان و انصار حکومت کە در دو هفتە گذشتە ضربە سختی خوردە است کمک می کند.

از سوی دیگر امریکا با این توافق نشان داد منافع خودش را بر دمکراسی و حقوق بشر کە مرتب شعار دفاع از آن را می دهد و نیروهای بسیاری در داخل و خارج بە آن دل بستەاند ارجح میداند و دفاع امریکا از حقوق بشر ژستی بیش نیست. رفتار سایر کشورهای غربی در مورد حقوق بشر نیز مانند امریکاست و وسیلەای برای آوردن حکومت ایران بە مذاکرات هستەای. آزاد کردن ٧ میلیارد در واقع چراغ سبزی است بە حکومت برای بازگرداندن آن بە میز مذاکرات. رژیم دیپلماسی  را خوب می شناسد و می داند همه آن بد اخمی های دولتمردان غربی مثل برف آب می شود.

خاطر نشان می شوم طی اعتراضات سال ۸۸ نیز رژیم و نمایندگان اوباما مذاکرات هسته ای که مدتی متوقف شده بود را آغاز کردن هر چند نتیجه ای برای موضوعات در دستور نداشت اما به بالا رفتن روحیه نیروهای رژیم کمک کرد و زبان دفاع کشورهای غربی از اعتراضات مردم ایران بویژه امریکا به لکنت افتاد.