بلوچستان، اقلیمی گسترده و بزرگ است که در میانِ ایران، افغانستان و پاکستان و از دریا به سلطنت عمان و مسقط قرار دارد.
مرزهای این خطه‌ی پرگوهر، از حاشیه غربی دریای سند و دشت های غربی پنجاب موسوم به دیره جات گرفته تا غربی ترین حریم مرزی اش یعنی دشت های کویرِ سوزانِ کرمان امتداد پیدا میکند از لحاظ ترسیم جغرافیایی ساحلی از بندر کُلانچی که امروزه شهر کراچی نامیده میشود تا بخش هایی از سواحل استان هرمزگان کشیده می شود.
همچنین استان های جنوبی افغانستان بنام نیمروز و هلمند از لحاظ ِ ، تاریخیِ و جغرافیایی جزیی از خاک بلوچستان و در قرون سابق تحت فرمانروایی حکومت مرکزی خانات کلات "میروانی" که بعدها اسم سلسله حاکمان احمدزهی را به خود عنوان دادند اداره می شد و ایلات،تیره های زیادی از بلوچها برای نمونه سنجرانی و نارویی ها حاکمانی بنام کمال خان و ابراهیم خان در عرض سالیان دراز بر این مناطق حکمرانی میکردند سنجرانی ها پایه های حکومت خود را در این منطقه یعنی نیمروز، بنام "کمال خان سنجرانی .این شخصیت اثر گذار نام نهاده شده است. .
بلوچستان در طول تاریخ، گاه بعنوان یک حکومت مقتدر مستقل و گاهی نیمه مستقل توسط خانات بلوچ اداره شده است بعد از باز شدن پای قدرت های اروپایی و نیز ورود آن ها به جهان بیرون از اروپا و انکشافات گسترده دریایی و داد و ستد و
تجارت قدرت های پادشاهی اروپایی مانند امپراطوری پرتغال و امپراطوری بریتانیای کبیر و علاقه ان ها به فتح اراضی کشورهای دیگر، عقب مانده شده از لحاظ پیشرفت پای به پای و همگام با جهان غرب و نیز انتشار جنگ های قومی دینی قبیله ای و مذهبی بین ملیت ها و عقاید، علاقه شدیدی به قلمرو گشایی و فرو کردن پرچم استعمار و به اهتزاز در اوردن آن در کشورهای دیگر منزوی و ضعیف شدند..
امپراطوری بریتانیای کبیر که زمانی ابرقدرت بین المللی واحد در جهان گیتی بود که از استرالیا و نیوزیلند تا جزایر دورافتاده جنوب شرق آسیا و هند تا اراضی طویل دور و دراز افریقا تا قاره امریکا بر جهان مسلط بود، تان جاییکه می گفتند:
خورشید این امپراطوری هیچ وقت غروب نمیکند
بعدِ از دست دادن مستعمره های قاره امریکا و تضعیف قدرتش در آن سوی اقیانوس اطلس تنها گزینه بقای این امپراطوری که هنوز نیز قدرت بی بدیلی بود شبه قاره ی هند بشمار میرفت که از لحاظ اقلیمی ، اب و هوایی ، کشاورزی ، نیروی کار صنعتی بنادر تجاری ، پرسنل و سربازان هندی بیشمار که با کمک ان ها جنگهای طاقت فرسا که از لحاظ جانی جزو هزینه ترین جنگ هابشمارمیرفتند را به راه می انداخت شاه رگ اقتصادی نظامی این امپراطوری مقتدر بود..
در ۰ ماه مِی سال ۱۸۵۷ شورشی عظیم در هندوستان علیه "کمپانی هند شرقی " در زمان کوتاهی سرتاسر این شبه قاره از شما تا مرکز و جنوب را فرا گرفت و تا ۱۸۷۴ ادامه یافت و در پی این شورش ازادی خواهانه کنترل کامل کمپانی کمپانی هند شد."برچیده
شد و مستقیما فرمانروایی هندوستان به طور رسمی در دست تاج و تخت بریتانیای کبیر بنام "راج بریتانیا" قرار گرفت.....
پادشاهی متحد بریتانیای کبیر که از این شورش های اثرگذار و مخرب بسیار نگران بود و نیز جهان انقلاب صنعتی را پشت سر گذاشته بود پیش به سوی صنعتی شدن فراگیر میرفت و راه برای بریتانیا برای برقراری بقایش روز به روز سخت تر میشد در پی ایجاد یک منطقه حائل بین هندوستان و ایران بود تا در اینده قدرت برتری برای کنترل شورش های مداوم در اینده داشته باشد
بخش دوم :
تقسیم بلوچستان به دو قسمت بلوچستان قاجاری و بلوچستانِ انگلیس.
سرانجام پادشاهی متحد بریتانیا با انجام معامله ای ننگین با شاهان قاجار در سال ۱۸۷۱ میلادی با وساطت شخصی بنام فردریک جان گلد اسمیت به بهانه های متعددی مانند کشیدن خط تلگراف و مسائل امنیتی و غیره.....بلوچستان شرقی را از بلوچستان غربی جدا ساختند و نام این خط مرزی را نیز گلداسمیت نهادند.... بعدها نیز خط مرزی ننگین دیگری بنام خط مرزی دیورند در سال ۱۸۹۳ در زمان عبدالرحمن خان افغان در توافقی با بریتانیای کبیر ترسیم شد که در جریان ان بلوچستان شرقی را از بلوچستان شمالی جدا ساخت و نیز در امتداد شمالی قبایل پشتون را نیز از هم گسیخت.
..
۲
بلوچستان سال ها توسط راج بریتانیا اداره شد و بعدها در زمان برچیده شدن حکومت اش در ممالک تحت الحمایه در تاریخ
یازده آگست یک هزار و نه صد و چهل و هفت مصادف با ۲۰ مرداد ۱۳۲۶ استقلال حکومت خانات کلات بر بلوچستان توسط بریتانیای کبیر به رسمیت شناخته شد با اعلام استقلال بلوچستان و تاسیس سنای ملی بلوچستان (دیوان اعلٰی ) و (دیوان زیرین) بلوچستان به عنوان یک کشور مستقل اعلام موجودیت کرد ولی بعد ها بعد از استقلال پاکستان توسط بریتانیای کبیر زیرا آن ها ارتشی مدرن تر، قوی تر ، تمرین یافته تر داشتند که توسط بریتانیا و مستشاران اش نظم و ترتیب داده شده بود و نیز بریتانیا کارخانه های اسلحه و توپخانه های زیادی را برای ان ها به میراث گذاشته بود و چون که بلوچستان توسط یک سیستم ملوک الطوایفی که ارتش مدرنیزه ای نداشت و یک ارتش پیش پا افتاده فاغد قدرت مدرن بود سرانجام در تاریخ ماہ مارس یک هزار و نه صد و چهل و هشت بعد از طول تقریبا ۱ سال استقلال در پی لشکر کشی عظیم و حمله نظامی گسترده به دستور محمد علی جناح اجبارا به پاکستان الحاق گردید......
بعد از آن سرداران و خوانین زیاد بلوچ با ادعای به رسمیت نشناختن الحاق بلوچستان به پاکستان شروع به مبارزات چریکی و مسلحانه کردند که در صدر آن ها "نواب نوروز خان زهری " با یارانش قرار دارد که عرصه درازی در کوه ها سرگرم جنگ چریکی بودند و سپس در حین توافقی که ارتش پاکستان با ان ها انجام داد
<< فرمانده ارتش دست را بر سر قرآن نهاد >> ان ها نیز چون بلوچ بودند و بر سر قرآن حرمت قائل بودند از کوه پایین امده و توسط سربازان ارتش خلع سلاح شده در محاصره قرار گرفته و با خدعه ای ننگین بعد از تحمل مدت ها حبس در زندان نامیده شد."حیدرآباد ایالت سند " به دار اعدام اویخته شدند ....
در سال ۱۹۷۱ ارتش پاکستان دچار جنگ خونینی با استقلال طلبان بنگلادشی که در آن زمان پاکستان "شرقی"پاکستان
قرار گرفت ، ارتش ازادیبخش بلوچستان به رهبری نواب خیربخش مری زیرا پاکستان دچار جنگ و سردرگمی بود و سربازان و پرسنل ارتش اکثر سرگرم جنگ بنگال بودند اوضاع را به نفع ملیت بلوچ دید قبایل را در غالب ارتشی متحد و منسجم گرد هم اورد و یکی پس از دیگری شهرهای بلوچستان را فتح کرده و اعلام استقلال کردند ، زیرا دولت ذوالفقار علی بوتو دچار جنگ در شرق پاکستان با بنگالی ها بود و در آن زمان نیروی هوایی قدرتمندی نداشت از محمد رضا شاه پهلوی درخواست بمباران مواضع بلوچ ها را کرد و اشرف پهلوی نیز در همان زمان سفری به شهر کویته "پایتخت سیاسی بلوچستان کرده بود " و از طرف بلوچ ها مورد بی احترامی قرار گرفته شد با فرستادن جت های جنگنده که از ایالات متحده خریداری کرده بود مواضع بلوچ های استقلال طلب را بمباران کرده و باعث پراکندگی استقلال طلبان و پناهنده شدن آن ها به افغانستان شد....
سال ها بعد نواب اکبر خان بگتی شخصی که سال ها وفادار کشور پاکستان و مخالف سیاست های استقلال طلبانه بود در جواب به بی عدالتی و استحصال ملت بلوچ غارت مال و اموال ثروت های ملی مردم بلوچ و تجاوز یک ژنرال ارتش به یک زن معلم که در پناه نواب اکبر خان بود و مهمان اش بود در فرهنگ بلوچی عکس العمل نشان ندادن بر علیه این تجاوز را ننگی بر پیشانی خویش و روایت های بلوچی شمارید و به همراه چریک هایش به کوه رفت و عرصه ی درازی به مبارزه حق و باطل اش ادامه داد و سپس در ملاقاتی با سران ارتش در کوهستان که به بهانه توافق توسط ان ها ترتیب داده شده بود جایش شناسایی و در بمباران هوایی جان به جهان افرین تسلیم کرد. ....
شهادت رساندن یک سردار و خان بلوچ کشتن ناعادلانه اش در بین خلق بلوچ آتش خشمی شدید را فروزاند و درگیری ها را تند تر از قبل تشدید کرد و بعد از گذشت بیست و پنج سال هنوز اتش ان جنگ زبانه میزند و با خشم انتها ناپذیر در جریان است..
اکنون بعد از سال ها جنگ فعالین مدنی و صلح طلب بلوچ زیادی به همراه دانشجویان کثیر بلوچ و البته افراد غیرسیاسی کثیرالتعداد بلوچی توسط سازمان های امنیتی رُبوده شده اند و در شکنجه گاه ها مورد اذیت و آزار های غیرانسانی قرار دارند و نام اشان در اسناد هیچ دادگاهی نوشته نشده و زندانیان گمنامی هستند که بسیاری از ان ها در دادگاه های صحرایی کشته شده و در گورهای دسته جمعی تدفین شده اند دکتر مهرنگ بلوچ نیز از همان خانواده قربانیان است که برای بازیابی جوانان ربوده شده دست به فعالیت مدنی و تحصن فراگیر زده و اکنون در زندان های این رژیم به سر میبرند.
بلوچستان غربی ایران نیز در بین قرن ها هیچ زمان روی خوشی بر خود ندید لشکر کشی قاجار بر پهره (ایرانشهر کنونی) سرخ رنگ کردن دیوار ها و جوی های آب از خون مردم مظلوم بلوچ تا سر کار آمدن سلطنت مردود پهلوی..
۳
"سیاست غیرانسانی جنایتکارانه رضا میرپنج بر علیه ملت بلوچ"
رضا شاه در بدو تاج گذاری و نشستن بر تاج و تخت حکمرانی منسب "نائب الحکومتی " بلوچستان که به دوست محمد خان بارکزهی اعطا بود را منحل کرد و ایشان را به تهران تبعید کرده و سپس اعدام کردند. از سیاست های ننگین دیگر رضا میرپنج تجزیه خاک بلوچستان و الحاق مناطق گسترده ای از خاک ملت بلوچ به استان های همجوار الحاق نهبندان که شهری کاملا با ساختار بلوچی بود را به خراسان جنوبی ، رودبار زمین را به کرمان ، گیاوان زمین را به استان هرمزگان الحاق کردند.....
رضا خان با سرکار امدنش دست در تغییر ترکیب جمعیتی بلوچستان و کوچاندن عظیم و گسترده مهاجران از استان های همجوار و سکونت دادن ان ها در شهرهای شمالی بلوچستان و نیز تغییر دادن اسم کهن تمام شهرهای بلوچ نشین بلوچستان به نام های جعلی و خودساخته به زبان های غیربومی برای مثال: :
دُزآپ : زاهدان
پهره : ایرانشهر
دزک : سراوان
واش : خاش
کلات: سرباز
چهبار : چابهار
حسین اباد : زابُل
فرزند جانشین اش محمد رضا نیز ظلم های زیادی بر سر مردم بی دفاع و مظلوم بلوچ وای داشت و در نامه ای که برای وزیر سلطنت اش "عباس علی خلعتبری" نوشته بود خواستار عقب مانده نگه داشتن بلوچستان از لحاظ امور زندگی اموزشی اقتصادی و فرهنگی شده بود و بر این دستور اش تاکید داشت تا هرطور شده صدای مردم بلوچ را خفه کرده و ان ها را منزوی نگه داشته بوده است...
بعد از پیروزی انقلاب و روی کار امدن حکومت جمهوری اسلامی احزاب عقاید و اقلیت های ملیتی بالخصوص مردم بلوچ امیدی دیگر در دل هایشان روزنه زد تا شاید این جمهوری اسلامی تازه نفس حق امان را برایمان بستاند و عدالت برقرار شود ولی از زمان پهلوی بلوچستان روی خوش تری ندید هیچ بلکه روز به روز بدحال تر و افسرده تر از قبل شد....
از اعدام نخبگان بلوچ و تیرباران سوختبران و نسل کشی جمعه خونین زاهدان تا غارت ثروت های ملی کوه های طلا و بنادر تجاری بلوچستان و رهن دادن دریای نیلگون بلوچستان به کشور چین و اجازه ندادن ماهیگیران بلوچ برای انجام صید در دریای مکران و پاک سازی مناطق مسکونی مردم بلوچ و کوچاندن اجباری ان ها از زمین هایشان تا تبعیض و تحقیر مردم بلوچ توسط سران و ماموران جنایتکار حکومت ولایت فقیه خون امان را به جوش اورده ما از سازمان های انسانی و حقوق بشری خواستار بررسی بیشتر درباره نقض حقوق بشر در بلوچستان و جنایت علیه بشریت در این خطه هستیم ....
سیاسیون بلوچ و فعالین مدنی بلوچ زیادی از بلوچستان ایران اکنون در کشورهای غیر امنیتی مانند افغانستان و پاکستان به سر میبرند و هر ثانیه با خطر مرگ و تهدید از طرف سران رژیم به سر میبرند ما از سازمان های انسانی خواستار زمینه سازی برای اسکان دادن انها در یک سرزمین امن و دمکراتیک هستیم. با امید بر این آرمان که ایران روزی به یک جمهوری فرال، دمکوکراتیک و سکولر یا لاییک در آید.
میر گوهرام بلوچ
افزودن دیدگاه جدید