تنیدە شدن انواع بحرانها در هم و فشارها و خساراتی کە بە مردم وارد می کنند و اعتراض و انتقاد مردم از حکومت و مسئولین بحرانها باعث شدە تا مقامات و مسئولین حال و دور و نزدیک حکومت کە هر یک سهم غیر قابل انکاری در انباشت و بغرنج شدن بحرانها داشتە و دارند، نیز از روی مصلحت گرایی هم کە شدە برای اینکە نقش خود را تا حد ممکن انکار یا کم رنگ جلوە دهند بە صف منتقدین بپیونند. این برخوردها حکایت ضرب المثثل معروف آن دزدی را در اذهان تداعی میکند کە جلوی جمعیتی کە برای گرفتن دزد روان بودند می دوید و فریاد دزد را بگیر سر می داد.
در این ایام هیچ وزیر و وکیل و مدیری را کە در حال و گذشتە مسئولیت داشتە و دارد نمی شود پیدا کرد کە بخش اصلی تقصیر بحران ها را بە گردن "مدیریت ناکارآمد" نیندازد و انگشت اتهام را بە سوی مدیریت ناکارآمد، نشانە نرود. با این اوصاف هیچ نمایندە، وزیر، وکیل، مدیر، رئیس جمهور و مسئولی را نمی توان سراغ گرفت کە مستقیم از عملکرد و مدیریت ناکارآمد خود در هنگام تصدی گری انتقاد کند و یا بابت آن از مردم عذر تقصیر بخواهد. انگار مدیریت نا کارآمد یک پدیدە غیبی بودە است کە هیچ کدام از مسئولین در عملکرد آن نقش نداشتەاند!
آنهایی هم کە اکنون وزیر و مدیر و وکیل هستند بە یکدیگر حملە ور می شوند و انگشت اتهام را بسوی هم می گیرند، اما یک نفر از میان آنها را نمیابیم کە حاضر بە کنارە گیری از مسئولیت خود شدە باشد. حتی رهبر حکومت کە نقش اصلی را در کشاندن کشور بە کام بحرانهای خطرناک و فلج کنندە داشتە و دارد نە از خود انتقاد می کند، نە اشارەای بە اینکە می خواهد از مسئولیت خود کنار بکشد می کند.
رئیس جمهور کە بارها گزارە "ما تقصیر داریم" را بکار گرفتە و می گیرد ابدا حرفی از کنارە گیری نمی زند. بدتر از همە هر کس را کە از مسئولین و رهبر و شیوە حکمرانی آنها انتقاد و اعتراض می کند با ساختن یک پروندە امنیتی قطور روانە زندان می کنند و بعضی هایشان را بالای چوبە دار میفرستند.
با این اوصاف این سوال پیش می آید کە اگر همە بە استثنای رهبر فرزانە بە ناکارآیی و ضعف مدیریت خود اذعان دارید، چرا از مسئولیت هایی کە دارید کنارە گیری نمی کنید و مسئولیت خودتان را بە مدیران توانا کە دانش رفع بحرانها را دارند و تعدادشان هم کم نیست واگذار نمی کنید؟ مگر نە این است کە تداوم مدیریت شما آقایان از علی خامنەای و پزشکیان، گرفتە تا قالیباف، اژەای، وزرا، تا مدیران ارشد، دارد تە ماندە امکانات انسانی و مادی این کشور را بسوی نابودی می برد؟زمانی کە یک رژیم ناکار آمد، فاسد، مستبد و جنایتکار حاضر نیست قدرت را رها کند و بە مردم امکان بدهد تا افراد توانا و کارآمد، دمکرات و پایبند بە اصول دمکراسی و عدالت اجتماعی را با آنها جایگزین نمایند، چە راهی جز انقلاب برای مردم باقی می ماند؟
افزودن دیدگاه جدید