آنهایی کە مسائل کارگری را دنبال می کنند از آسیبهای تازەای کە جنگ برای کارگران بوجود آوردە آگاەاند کە جنگ بر مشکلات شان بسیار افزودە است. البتە اکثریت مردم از بابت جنگ آسیب های جدی دیدەاند، اما نە بە یک اندازە.
کارگران و مزد و حقوق بگیران و تهی دستان شهر و روستا بیشترین آسیب را از جنگ ١٢ روزە متحمل شدەاند. این واقعیتی است کە بە رغم وجود سایە سنگین سانسور بر رسانەها گوشە هایی از فشار و آسیب ها وارد شدە بە آنها را می شود ملاحظە کرد.
افزایش شدید بیکاری، اخراج های دستە جمعی، پرداخت نکردن بە موقع و منظم دستمزدها در سطح وسیع، رد نکردن حق بیمە ها، کاهش دستمزدها، فرستادن کارگران بە مرخصی اجباری بدون دستمزد، افزایش شدید هزینەهای زندگی، سقوط ارزش دستمزدها در اثر کاهش ارزش ریال، خطر کشتە و بی خانمان شدن و... از پیامدها و تاثیرات غیر قابل جبران جنگ هستند کە رفع پیامدها آن نیز وقت زیادی می طلبد.
تک بە تک این مسائل روی زندگی مزد و حقوق بگیران اثر جدی گذاشتە است. اما آسیبها فقط محدود بە موارد ذکر شدە و اقتصادی نیست، بیشترین آسیب های غیر اقتصادی جنگ نیز بە کسانی وارد شدە کە بنا بهر دلیل امکان رفتن بە مناطق امن تر را نداشتە و نمی توانند هنگام جنگ محل های کار و زندگی خود را ترک کنند.
آمارهای رسمی مربوط بە کشتە شدگان و مجروحین در این خصوص ناقص هستند و بهمین دلیل هنوز نمی شود در بارە موقعیت و وضعیت اجتماعی کشتە شدگان نظر قطعی داد ولی در اینکە بیشترین تلفات غیر نظامی جنگ ١٢ روزە از مزدبگیران و تهی دستان بودە است کمتر جای تردید وجود دارد.
دستکم بر اساس آمارهای رسمی ١٠٦٠ نفر در جریان حملات تجاوزگرانە اسرائیل کشتە و ٥ هزار نفر مجروح و معلول شدەاند. کە ٧٠٠ نفراز کشتە شدگان غیر نظامی بودەاند.
برای نمونە دستکم کشتە شدن ١٨ دکتر، پرستار، کادر درمان و بیش از ١٠ رانندە آمبولانس و امداد گر و ٦ معلم در گزارشهای رسمی تائید شدە است. در موارد دیگر آماری هنوز دادە نشدە.
فشار بە کارگران و تضعیق همە جانبە حقوق آنها البتە دەها سال است کە توسط حکومت دنبال شدە است. اما تضعیق حقوق در زمان جنگ ١٢ روزە بە شدت افزایش یافتە و کارفرمایان و حامیان حکومتی آنان بە بهانە جنگ با انجام اقداماتی کە در بالاتر نوشتە شرح دادم، با انواع ترفندها کاهش سود هایشان در اثر جنگ را با تضعیق حقوق کارگران جبران کنند.
قبل از شروع جنگ کارگران و سایر مزدبگیران شاغل و بازنشستە لاقل می توانستند با برگزاری اعتراضات جمعی خیابانی نسبت بە پایمال کردن حقوق و وضعیت بد معیشتی خود اعتراض کنند. حملە اسرائیل و متعاقب آن ایجاد شرایط جنگی این امکان را نیز از کارگران و بازنشستگان گرفت و در واقع حملە اسرائیل از این لحاظ بە نفع رژیم و علیە کارگران و همسو با سیاستهای ضد کارگری رژیم بود. از این لحاظ نیز جنگ بە مبارزات حق خواهانە کارگران لطمە وارد کرد ولی بە دلیل اینکە زمینەهای سیاسی و اقتصادی مطالبات حتی بعد از جنگ افزایش یافتە است، اعتراضات در صورت بر طرف شدن شرایط جنگی با وسعت و قدرت بیشتری از سر گرفتە خواهد شد. اعتراضات اقتصادی و معیشتی بعد از صلح بیشترین نقش را خواهند داشت و طبیعی است بخاطر تشدید بحران اقتصادی و کمبود بودجە اعتراضات معیشتی تبدیل بە اعتراضات سیاسی – اقتصادی بشوند
اسرائیل و امریکا هیچکدام با اعتراضات دمکراتیک و مترقیانە کارگران و اهداف آن میانە خوبی نداشتە و ندارند، زیرا کە آن را مانع و مزاحم اهداف ارتجاعی خود تلقی می کنند، جواب رد مردم و معترضان بە پروژە ارتجاعی جنگ افروزان امریکا، اسرائیل و وارث دیکتاتوری سلطنتی، نیز این واقعیت را برای آنها روشن کرد و نشان داد سمت مبارزات مردم ایران علیە رژیم با سلطە جویان خارجی و وارثان شبە فاشیست سلطنت طلب یکی نیست و مبارزات مردم برای کسب آزادی و عدالت اجتماعی رو بە پیش دارد، نە بە پس .
واقعیت این است کە جنگ بە تولید کنندگان هم ضرر و زیان وارد کردە و آنان نیز نە دلخوشی از جنگ دارند و نە مایل بە تداوم جنگ هستند، اما رفتار آنان با کارگران بە بهانە جنگ قابل توجیە و پذیرش نبودە و نیست.
با این اوصاف تصورش را بکنید اگر این جنگ آن چنان کە جناح های افراطی شکم سیر و ثروتمند خواهان آن هستند تداوم پیدا کند، چە بر سر مردم و طبقە مزد و حقوق بگیر می آید.
انگیزە آنان برای ادامە جنگ هرچە باشد نتیجەاش ویرانی بیشتر کشور، کشتار شمار زیادی از مردم و اعمال تحریمهای بیشتر خواهد شد کە خسارات آن کمتر از جنگ نخواهد بود. بیشترین فشار هر جنگ احتمالی نیز متوجە مردم عادی خواهد شد. هم از این رو از هر زاویەای کە بە موضوع بنگریم جنگ نتیجەای بە غیر فاجعە برای اکثریت قریب بە اتفاق مردم نخواهد داشت. کشور ما نە امکان و ظرفیت اقتصادی و نظامی جنگ در برابر اسرائیل و امریکا و حامیان آنان را دارد و نە مردم از چنین جنگی حمایت می کنند. خواست جامعە بنا بە شواهد متعددی کە وجود دارد، برقراری صلح، استقرار جمهوری سکولار فدرال دمکرات آزادی و عدالت اجتماعی است.
افزودن دیدگاه جدید