پیرامون انتشار یک گزارش تکان دهندە از بی قانونی در محل های کار

خبرگزاری ایلنا روز چهارشنبە همین هفتە روایت سرنوشت کارگری را نقل کردە کە بخاطر پذیرش نمایندگی کارگران در شرکتی کە در آن کار می کند از لحاظ مختلف بە سختی مجازات شدە است. کاهش شدید دستمزد، تغییر موقعیت شغلی ،اخراج، ایجاد محدودیت شدید و تحمیل بازنشستگی اجباری اقداماتی هستند کە کارفرما علیە این کارگر بە دلیل دفاع از حقوق همکارانش اعمال کردە است. 
در این گزارش کە با عنوان "بازنشستگی اجباری با مستمری حداقلی" منتشر شد علت ندادن نام و نشان این کارگر  و محلی کە در آن کار می کردە چنین ذکر شدە است:
"گروه اقتصادی: ، این گزارش در مورد سرنوشتِ یکی از نمایندگان کارگری است؛ از نامِ او، شرکتی که در آن کار می‌کند و جزئیاتِ وضعیت‌اش مطلقا چیزی نمی‌گویم تا مشکلی بیش از آنچه شرح خواهم داد، برایش پیش نیاید. به گزارش ایلنا، گرچه زندگی به گفته‌ی خودش، به قدرِ کافی سیاه شده، اما هنوز هم برای او رنگی بالاتر از سیاهی وجود دارد؛ فقط کافیست دست از پا خطا کند تا کارفرما در یک چشم به هم زدن، این رنگِ بالاتر از سیاهی را نشانش بدهد"! 
همین شرح مختصر بە قدر کفایت از فرمانروایی بی قانونی در محیط های کار و همسویی نهادهایی مانند وزارتخانە پر هزینە کار با کارفرمایانی کە حاضر بە تبعیت از هیچ قانونی نیستند و بی پناهی کارگران در حکومت اسلامی حکایت می کند. 
این البتە بە هیچ روی موردی و استثنایی نیست، عمومیت دارد و حتی موارد بدتری از آن نیز وجود دارند. 
تصور نکنید این کارگر نمایندە سندیکا بودە است و یا در بدو امر خود داوطلبانە پذیرفتە است نمایندگی کارگرانی را کە خواستە هایی داشتەاند بە عهدە بگیرد. خیر خود کارفرما با نمایندە شدن اش موافقت کردە بود. 
کارگران انجمن صنفی می خواستند، تشکیل انجمن نیز حداقل روی کاغذ قانونی است. علت درخواست تشکیل انجمن این بودە کە کارگران خواستە های داشتند کە همە آنها نیز قانونی بودە و چند بار نیز بخاطر آنها اعتصاب کردە بودند و با گرفتن وعدە رسیدگی و تعیین مهلت بە سر کار برگشتە بودند، اما کارفرما بە وعدەهای خود عمل نکردە بود. بار آخر کە سمبە را پرزور دید در نهایت با انتخاب یک نمایندە برای مذاکرە موافقت کرد و بعد از آن هم با نمایند چنان کرد کە شرح آن در گزارش آمدە است. 
ایلنا در قسمت دیگری از گزارش خود نوشت:
"کارفرمای کارخانه حتی با تشکیلِ انجمن صنفی، که یک حقِ حداقلیِ قانونی است، مخالفت کرد و بعد از بارها اعتراض تنها به تعیین یک نماینده کارگری رضایت داد. کارگرِ گزارشِ ما همان نماینده‌ی کارگریِ انتخاب شده بود که بعدها بابتِ رضایت به پذیرشِ این مسئولیت، بارها خود را مواخذه کرد اما دیگر کار از کار گذشته بود"
. او نماینده کارگران شد تا به خیالِ خود، امورِ کارگران را پیگیری کند، غافل از آنکه تنها کمی بعد از رسیدگی به خواسته‌های حداقلیِ کارگران، قربانیِ یک بازیِ تکراری شد: کارفرما برای آنکه به کارگران نشان دهد نتیجه‌ی اعتراض چیست، نماینده کارگران را اخراج کرد. او که چند سالی بیشتر تا رسیدنِ موعدِ بازنشستگی‌اش نمانده بود، نزدیک به یک سال از کار بیکار شد و در این مدت به دلیلِ قراردادِ موقتش، حتی نتوانست رأی هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف را بگیرد.
کارفرما البتە بە اینها هم غناعت نکرد. او با استفادە از قرارداد موقت، کاری کرد کە این کارگر حتی در هنگام بازنشستگی اجباری حقوق بازنشستگی وی را بە حداقل برساند و برای باقی ماندە عمر هم مجازات پس بدهد. 
شکایات کارگر بە مسئولان نیز رە بجایی نبردە است. در نهایت بە او جواب دادەاند:
"رای خیلی از مسئولان نامه نوشته است. درخواست کرده که چند سالِ دیگر در کارخانه صبح تا شب کارگری کند تا میانگینِ دو سالِ آخر کارش را مانند آن ۱۷سال کار بالا برد. با درخواستِ او اما موافقت نشده است. به او گفته‌اند باعث و بانیِ اعتراضاتِ کارخانه هستی. او اما می‌گوید: «خواسته‌ی کارگران قانونی بود اما من اشتباه کردم که نماینده کارگران شدم"!
چنین اندازەای از بی رحمی و ظلم ممکن است موجب شگفتی و حیرت انسانهای عادی بشود، ولی برای کسانی کە برای کسب سود بیشتر و استثمار مضاعف کارگر از ارتکاب هیچ عمل غیر انسانی پرهیز ندارند، چنین نیست بیمی هم از مجازات ندارند، زیرا کە خود صاحب قدرت و حکومت هستند. اگر چنین نبود بالاخرە یکی از این همە نهادهای مفتخور و انگلی پر هزینە  مانند وزارت کار می باید جلوی این اعمال ضد انسانی و ضد قانونی  را می گرفتند.
این واقعە  کە حکم مشت نمونە خروار را دارد، بار دیگر اثبات کرد تا زمانی کە این رژیم برسر کار باشد برای کارگر اگر سال بە سال کار و زندگی سخت تر و رنج آورتر نشود بهتر نخواهد شد. بهمین خاطر شرط مقدم پایان دادن بە این وضعیت پر درد و رنج و رسیدن بە آزادی و عدالت از میان برداشتن حاکمیت این خدایان شیاد و ستمگر زمینی است کە بە نام خدا ی آسمانی بر مردم فرما می رانند و از هیچ ظلم و ستمی. علیە مردم زحمتکش و دزدیدن دسترنج آنان پرهیز نمی کنند.