نزدیک است سحر.
دیر کرده است خش خشی'
که می روبد شب'
از دل کوچه.
شور می زند دلش.
می پرسد از خیابان بالا دست'
آسمان گرفته رنگ طلوع'
نیامده هنوز'
همدم نارنجی پوش من.
داری آیا خبری از او؟
درنگی می کند خیابان'
وانگاه می گشاید'
بستر خون الود خویش.
بنگربه من.
همان قربانگاه پاییزام وتابستان'
.'باز هم غرق در خونم.
اینجا است همدم سحرگاهان تو'
زیر این پل.
تکه پاره ویخ زده'
که محو شد'
درکابوس درختان بی برگ.
تیز کن گوشهایت تا بشنوی'
صدای خش 'خش'
که خون می شو ید.
کس ندید اشک کوچه را'
جزسکوت شب.
س_خرم
۱۴۰۲/۱۱/۱
افزودن دیدگاه جدید