می 2025

مطالب این شمارە:
مسببین این جنایت هولناک باید محاکمە و مجازات شوند - صادق کار
تحول اندیشه درباره فقر: بررسی تعاملات بخش دوم - نوشتۀ راوی کانبور Ravi Kanbur و لین اسکوایر Lyn Squire
اول ماە مە زندە و پویندە است - صادق
تجلیل از رهبر و وزیر کار بجای کارگر - ع امید
زنجیره‌ی بی‌پایان مرگ و مصدومیت کارگران / محمد صفوی
به‌مناسبت ۲۸ آوریل (۸ اردیبهشت)، روز جهانی یادمان قربانیان حوادث کار
و...

حکومت اعدام و سرکوب در هفته‌ای که گذشت، ۲۹ زندانی را به دار آویخت. روز ۱۰ اردیبهشت، ۱۵ زندانی و روز ۱۴ اردیبهشت، ۹ زندانی اعدام شدند. به این ترتیب از ابتدای سال تاکنون ۱۵۴ تن به دار آویخته شده‌اند.

در جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» صدها نفر را با گلولە جنگی بە قتل رساندند، صدها تن دیگر را با گلولە ساچمەای نابینا نمودند، تعدادی را زیر شکنجە کشتند، عدەای را با پرت کردن از بلندی سر بە نیست کردن، ٢٠ هزار نفر را روانە شکنجە خانە ها کردند و عدەای از مبارزان را نیز اعدام کردند. جنبش زن، زندگی، آزادی یک جنبش انقلابی بود، اگر می خواست دست بە خشونت بزند، امکان آن‌را هم داشت، ولی آیا گلولەای از سوی انقلابیون بسوی مزدوران آدمکش رژیم صادر شد؟

همه‌ی ما و البته از جهاتی مختلف ‌ناگزیر از نشستن در برابر آئینه‌ی کرده‌هایمان هستیم تا منتقدانه دریابیم که چه‌ها بوده‌‌اند نارسایی‌ در کردارهای ما و کدامین ‌ها کژتابی‌ در رفتارهایمان؟ همه‌ی ما ناگزیر از درک این واقعیت‌ایم که رو به آینده داشتن، از گذرگاه نقد می‌گذرد و با عبور از معبر نقد است که می‌توان امید رسیدن به مقصد داشت. سخن را با تاکید بر این نیاز همگانی و محوری پایان می‌برم که: کلید ورود به مناسبات دمکراتیک در اپوزیسیون جمهوری اسلامی بمنظور رساندن ایران به سکولار دمکراسی، همانا سخن گفتن نوع تفاهمی است با هم و پرسشگری‌ سازنده از هم.

مارکسیسم التقاطی چپ نو مارکوزه و مکتب فرانکفورت مخلوطی است از: پدیدار شناسی هایدگر و هوسرل، و ماتریالیسم تاریخی و دیالکتیکی نو هگل گرایان. نقد مارکوزه به مارکسیسم،  بی ارزش نمودن ماتریالیسم از طریق "فلسفه زندگی" در بیان شیئی گرایی آن بود. در مرحله و فاز دوم افکار مارکوزه، رو گردانی از هایدگر و علاقه به "نظریه انتقادی"، و بازگشت دوباره به مواضع مارکسیستی پیشین خود مشاهده می‌شود. در مرحله و فاز سوم، مارکوزه دارای مواضع ضد سوسیالیستی است؛ چون انتقادی به گذشته سرمایه داری و لیبرالیسم انجام نمی دهد و برای آینده، آرمان گرا نیست.

مبنا قرار دادن اين حکم که حکومت های سرکوبگر مثل جمهوری اسلامی شکل مبارزه را تحميل می کنند، برخورد منفعل و تن دادن به انتخاب شکل مبارزه توسط حکومت های سرکوبگر است. در عين حال به معنی آن است که اين حکومت ها، مردم، جنبش ها و اپوزيسيون را بدنبال خود می کشانند و آن ها هم به شکل مبارزه تحميلی حکومت ها تن می دهند. جنبش ها و نيروهای اپوزيسيون نبايد تن به شکل مبارزه ای بدهند که حکومت های سرکوبگر می خواهند برآن ها تحميل کنند.

مشخص هم نیست چە تعداد از آنها بیمە بودەاند. آیندە این ها و خانوادە های قربانیان با وجود وعدە های پوشالی وزیر کار نا معلوم است و با دادن چندر غاز دیە تامین نخواهد شد. مسببین این جنایت باید محاکمە و مجازات شوند و برای جلوگیری و لاقل کاهش این فجایع در آیندە باید بیمە کردن کارگران در هر جا کە کار می کنند، اجباری شود، قوانینی کە از بین بردەا شدە احیا شوند، کارفرمایان مکلف شوند قوانین ایمنی و بهداشت محل کار را مطابق استاندارد رعایت کند، سندیکاهای کارگری در محل های کار تشکیل و ...

دومین نکته، مرتبط با نکته اول، این است که گسترش تعریف فقر به‌طور قابل توجهی شیوه‌ تفکر ما درباره‌ راهبردهای کاهش فقر را تغییر می‌دهد. بخشی از این نتیجه بدیهی است. یک تعریف گسترده‌تر، به‌طور طبیعی دامنه‌ سیاست‌هایی را که برای کاهش فقر اهمیت دارند، گسترش می‌دهد. هرچه جنبه‌های بیشتری از فقر شناخته شوند، سیاست‌های بیشتری نیز در مبارزه با آن نقش پیدا می‌کنند.