اکتبر 2021

به طلوعِ صُبحِ یقین رسیدیم
در دم مسیحاییِ گل سرخ
و در روحِ سرخِ یاسمن ها و نسترنها،
دیگر هیچ چشمانِ گشوده ای
در طلسم جادوگران
گرفتار نمی شود
و من یقین دارم،

بی تردید نقد و مبارزه و نفی و پژمرده ساختن نفوذدین اهمیت زیادی در آزادشدن انرژی سازنده و مثبت بشر دارد و از همین زاوبه هم تلاش های آرامش دوستدار به سهم خویش اهمیت خود را دارد. اما نمی توان صرفا از درون آن و با تکیه به انتقاداز خودآن به نابودیش همت گماشت. نقدآسمان بدون نقدرمین و رفع وارونگی از این طریق ناممکن است. چنان که به گفته مارکس نقددین مقدمه نقدهای دیگراست.

برای کسب اعتبار و احترام، عدم -تعهد مستلزم ایجاد یک سازمان نظامی با بودجه %2.2 درصد تولید ناخالص داخلی (یعنی کمتر از ایالات متحده، %3.7 درصد، اما بیشتر از چین 1.7%) هر کشور شرکت کننده میباشد . شرکت نیروهای ادغام شده هر کشور عضو، که الزاما به معنای ارتش اروپایی نیست اما این گزینه را باز می گذارد. این ساختار با تقویت همکاری و مشترک کردن صنایع دفاعی که از ترجیحات اروپایی بهره می برند، پشتیبانی می شود.

برنامه ای از اتاق تلگرام اتحاد چپ

با همکاری صادق کار

شنبه ها از ساعت ۱۹:۳۰تا ۲۰:۳۰ بوقت ایران 

هیچ هنر اصیلی نمی تواند جدا از این جوشش خون شکل گیرد. خونی بجوش آمده از عشق که چون نفیر مولانا مرد و زن را به ناله در می آورد؛ نفیری که چیزی جز بیان حال، بیان سیر و سلوک و حضور هنرمند در بطن تاریخ در بطن مردم نیست. نفیر هنرمندی که پس از سالها رنج، سالها طی طریق به آفتابی می رسد که پرده می درد و خط سوم را مینگارد. اگر تصویرگر باشد تصویر می کند؛ اگر پیکرتراش باشد می تراشد اگرخالق آوای حیات باشد در ترنم های موسیقیائی منعکس می نماید. صحنه های آفرینش را خلق می کند؛ سمفونی های جاودان پیروزی انسان بر سرنوشت،بر طبیعت را می آفریند.

در ۱٨ مارس ۱۹۳۳ در پی انتشار کتاب «تلگرام شبانه» به بهانه تبلیغات کمونیستی به بازداشت پلیس منتقل شد. او در ۳۱ مه به دلیل مشارکت در ایجاد یک شبکه کمونیستی برای سرنگونی رژیم در محل دستگیر شد و در زندان بورسا زندانی شد. او در پایان تیرماه به خاطر انتشار کتاب «تلگرام شبانه » به شش ماه زندان محکوم شد. در همان سال او همچنین برای شعری دیگر به دوازده ماه زندان و پس از محاکمه حزب کمونیست به پنج سال زندان محکوم شد. او سرانجام در ۴ اوت ۱۹۳۴ به د لیل فرمان عفو عمومی که بمناسبت دهمین سالگرد جمهوری اعلام شده بود، آزاد شد.

سپردن امر اشتغال و بودجە آن بە کمیتە امداد کە ظاهرا یک نهاد خیریە است و بە سایر نهادهای نامبردە در گزارش حاکی از نداشتن راەکار كارآمد و جدی نگرفتن معضل بیکاری و اشتغال و باز کردن راە انواع سئواستفادە های مالی و سیاسی برای نهادهای وابستە بە حکومت و سپردن گوشت بە گربە است. نهادهایی کە نە سابقە خوبی دارند و نە از تجربە و تخصص لازم برای این امر مهم کە معضل اصلی جامعە است برخوردارند. هیچ یک از نهاد های مذکور در امورات خاص مربوط بە حوزە فعالیت و مسئولیت خودشان موفقیتی کە نداشتەاند هیچ...

اگرچه جنبش تعاونی امروزی دموکراسی محل کار و برابری اجتماعی را با قوت تعقیب می کند، اما در اساس بر تبدیل شرکت‌های بزرگ به تعاونی متمرکز نیست. این همانا جنبش کارگری و اتحادیه ای است – و نه جنبش تعاونی – که بر بنگاه ها و شرکتهای بزرگ تمرکز دارد. در دهه های اخیر این جنبش در امریکا به شدت ضعیف شده است. تنها در صورتی که کارگران موفق به تغییر در قوانین کار شوند، آن گاه برای اتحادیه‌های کارگری در آمریکا این فضا ایجاد خواهد شد تا دموکراسی محل کار در شرکت‌های بزرگ را در دستور کار فوری قرار دهند. من در این مقاله به مسائل مربوط به دموکراسی محل کار در شرکت های بزرگتر نمی پردازم.

رفتار حکومت و دولت با کارگران ملهم از نگاە استثمار گرانە طبقاتی تحقیرآمیز آنان نسبت بە عدالت اجتماعی و حقوق و معیشت زحمتکشان است. آنان حق هیچ کس را داوطلبانە بە او نمی دهند. باید حق داشتن مزد و معیشت شایستە را از آنان با مبارزە گرفت. هم از این رو تنها راهکار موثر برای افزایش واقعی دستمزد سازماندهی اعتصابات و اعتراضات و گسترش آنها تا سطح اعتصاب عمومی و نافرمانی مدنی است. سیاست چانە زنی و التماس و در خواست از مسئولین دولتی کە علی خدایی ها و تشکلهای حکومتی دنبال کردە و می کنند تا کنون هیچ نتیجەای نداشتە و از این پس هم نخواهد داشت.

هزینە درمان پس از افزایش سهم بیمە شدگان و تعرفە های پزشکی و گران شدن دارو، بخش زیادی از حقوق های ناچیز بازنشستگان را می بلعد. تامین هزینەهای سرسام آور پزشکی بە واقع برای بسیاری از بازنشستگان ناممکن گردیدە و آنان مجبورند با درد بیماری دوران بازنشستگی شان را بگذرانند. بسیاری از پزشکان، بیمارستانها و دارو خانە ها بواسطە بد حسابی تامین اجتماعی از پذیرش افراد تحت پوشش بیمە ای امتناع می ورزند و هزینە در مان در بیمارستانهای خصوصی آنقدر سنگین است کە کمتر کسی از بیمە شدگان توان پرداخت آن را دارد