می 2019

اطراف چادر حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در برلین محل تجمع بسیاری از ایرانیان با گرایش سیاسی و فرهنگی مختلف بود. گفتگوی سیاسی بین حاضران هم داغ بود. خبر دستگیری افراد زیادی در تهران که به مناسبت اول ماه مه امسال در مقابل خانه کارگر، مواضع ترامپ در مقابل جمهوری اسلامی ایران، سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی و ... ازجمله محور بحث‌های شرکت‌کننده‌های ایرانی در جشن اول ماه مه بود.

گزیده‌ای از اعلامیه و بیانیه‌های اخیر حزب ازجمله در خصوص سیلاب‌ها و همچنین قرار گرفتن نام پاسداران در لیست تروریستی دولت ترامپ و نیز درخواست خروج نیروهای حشدالشعبی و ... در کنار نوشته‌های روزه جهانی کارگر موردتوجه عموم بود.

گفتگوی تلویزیون ایران اینترناسیونال
با مهرداد درویش پور ، سارا بازوبندی و مهدی کوهستانی نژاد

درهرحال، هر دو این مراسم برگزار شدند، شعارها بدون تغییر و تعدیلی در آن‌ها داده شد و اثری از عقب‌نشینی در هیچ‌کدامشان دیده نشد. حملات سرکوبگرانه بجای اینکه مانع انجام این مراسم‌ها شود به بردن پیام‌های معترضین به میان مخاطبان پرشمارشان در جامعه یاری رساند. اعتراضات سرکوب شدند، ولی پیام‌هایشان آنجاهایی که باید شنیده می‌شد، شنیده شد.

زمان کار کوتاه‌تر دستاوردی تضمین‌شده در نظام سرمایه‌داری نبود. برعکس، تمایل سرمایه‌داران این بود که کارگران را، حتی به قیمت سلامتی آنان، به کار طولانی‌تر وادار کنند. اما، به‌زعم مارکس، کارگران می‌بایست برای تضمین زمان کار کوتاه‌تر خود را سازمان دهند.

صحبت از: "توانمندی و بهبود شرایط و همچنین رسیدن حقوق زنان کارگر سرپرست خانوار به بالای 40 درصد حقوق وزارت کار"، که بر اساس حداقل حقوق تعیین‌شده سال 98 برای کارگر متأهل با دو فرزند ماهانه ۲ میلیون و ۱۸۰ هزار تومان، که 40 درصد آن می‌شود 872 هزار تومان، با توجه به نرخ تورم و سرعت گرانی مایحتاج روزانه و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی، برای این «49 درصد» چاره‌ساز نبوده و ریشخندی بیش نیست.

به هر ترتیب این آغازگر دوران سخت و دشواری هم بود. توان اصلی مبارزه ناشی از نیرو و توان مشترک هزاران کارگری بود که از سراسر کشور، با حامیان جنبش از مرد و زن، ترک و کرد، در عمل قلب پایتخت کشور را در احساسی مشترک اشغال کرده بودند.

این اعتصاب تاکنون خسارات سنگینی به این شرکت وارد کرده و ده‌ها هزار مسافر را از پرواز بازداشته است. افزون به آن مقدار زیاد کالا که قرار بود با هواپیماهای شرکت حمل شوند روی زمین‌مانده‌اند. خواست خلبانان افزایش ١٠ درصد به دستمزدها، دو تعطیلی آخر هفته در ماه، و امنیت و شرایط شغلی بهتر است.

رژیم غافل است که آن زمان سپری‌شده که کارگران زندگی برده‌وار را بپذیرند هرچند که خشونت و زندان از شدت اعتراضات کاسته اما همچنان این اعتراضات به شکل‌های مختلف در شهرها ادامه دارد و باید روز کارگر به جلب افکار عمومی در جهت معضلاتی که کارگران با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند پرداخته شود و باید با مهم‌ترین سلاح کارفرمایان که تفرقه کارگران است مقابله کرد.