اومانیته ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴
برگردان از فرانسه: ف. دوردانی
مرگ حسن نصرالله برای برخی از احزاب سیاسی که دیدگاه منطقه ای یکسانی با آمریکا و اسرائیل دارند یک روزنه مملو از فرصت ها را باز می کند. مخالفین این دیدگاه و حزب الله حتی اگر تضعیف (هم) شده باشند، فعالینی را تشکیل میدهند که نمیشود انها را دور زد.
پس از ترور حسن نصرالله توسط تل آویو، برخی از احزاب لبنانی فرصتی برای تضعیف جنبش شیعی می بینند که علیرغم همه چیز همچنان یکی از بازیگران اصلی درگیری است. © AFP
بنیامین نتانیاهو با ترور حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله در ۲۷ سپتامبر، فکر کرد که به جنبش شیعه ایی خاتمه داده و به پیروزی سریعی دست یافته است. اما چنین نیست. بمباران های لبنان متوقف نگردیده اند و حتی با شدت بیشتری هم ادامه دارند.اگر نیروی هوایی اسرائیل منطقه جنوب لبنان را تماما هدف قرار میدهد، به شمال هم که در انجا بیش از یک میلیون آواره پناه برده اند نیز حمله می کند. بیروت نیز مورد حمله وحشیانه ای قرار گرفته است. دره بقاع هم در امان نمانده است. مناطق مسیحی نشین که فکر می کردند در امنیت زندگی می کنند، نیز مصون نمانده اند. نخست وزیر اسرائیل به بهانه ریشه کردن هرگونه حضور حزب الله به همان رفتاری دست می زند که با غیرنظامیان در غزه عمل کرده است. او می کوشد تا در اجماع مردم شکاف ایجاد کند و اقشار مختلف (مردم) را در مقابل یکدیگر قرار دهد. شیعیان به ویژه مورد هدف هستند. ارتش اسرائیل در رویارویی (خود) با حزب الله در جنوب لبنان با مشکلات روبرو گردیده است و قادر به پیشروی نیست. این خود نشان می دهد که مبارزان حزب الله (هنوز) فعال هستند و همچنان از یک (مرکز) فرماندهی (نیز) بر خوردار می باشند. حوصام مطار (۲)، یک پژو هشگر، به اومانیته چنین می گوید: «سازمان (تشکیلات) حزب الله بسیار پیچیده تر از آن است که ما فکر میکنیم» و ایران هم در یک پیام حمایتی روشن خود را به متحد لبنانی فرستاده است. «حزب الله به اسرائیل و آمریکا نشان می دهد که جنگ طولانی خواهد بود و برای آن آماده است. رویارویی اکنون در سطح منطقه و به ویژه با شبه نظامیان شیعه در عراق و حوثی ها در یمن، که دیدگاه حزب الله را تقویت می کنند، جاری است». عمر نشابه (۳)، استاد حقوق بین الملل دانشگاه آمریکایی بیروت (۴)، در یک ملاقات حرف هایش را به صراحت اینگونه بیان میکند: «نتانیاهو فکر می کرد که با یک حمله رعدآسا و کشتن نصرالله، حزبالله فرو می پاشد و شبه نظامیان به خیابان ریخته و به کشتار یکدیگر می پردازند. این تو هم در سابق هم باعث خون ریزی های زیادی شده است ».
محیط جنگی مخرب
در هر حال، ضربات وارده به حزبالله برای برخی از احزاب سیاسی که یک دیدگاه آمریکایی-اسرائیلی برای آینده منطقه دارند، روزنه گشا می باشد. این نبرد تازگی ندارد و حداقل به پایان جنگ داخلی در اکتبر ۱۹۹۰ برمی گردد. این نبرد به ویژه به این خاطر که رئیس جمهور منتخب باید مسیحی مارونی باشد، شدت یافته است. در یک محیط جنگی مخرب که در آن قانون بین الملل دیگر مفهوم خود را از دست داده است و هر کسی ریش بزی دیگری را متقابلا به گروگان گرفته است، مسائل همه به هم گره خورده اند. ولید جنبلاط (۵)، رهبر دروزی حزب سوسیالیست مترقی (۶)، در ملاقات حظوری با اومانیته که در اقامتگاهش در کلمانسو صورت گرفت، این برآورد تلخ و ناگوار را کرد: «سازمان ملل (دیگر) به پایان رسیده است!». او در عین حال افزود : «هیچ چیزی قادر نیست که نتانیاهو را متوقف کند».
مسئله قطعنامه 1701
این تعجب آور (پارادوکسال) است که ارتش اسرائیل نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد (کلاه ابی ها) که در چارچوب نیروهای موقت (فینول، ۷) گرد اوری شده اند، را بدون انکه تحت هیچ گونه مجازاتی قرار گیرد، هدف قرار میدهد. چگونگی اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ سازمان ملل که در سال ۲۰۰۶ به جنگ میان حزب الله و اسرائیل پایان بخشید، همچنان به عنوان یک نکته گرهی و عامل بازدارنده میان احزاب لبنانی عمل میکند. این قطعنامه مبتنی بر توقف خصومت ها بین طرفین است و تصریح می کند که تنها ارتش لبنان و کلاه آبی ها باید در جنوب (لبنان) در هم مرزی با اسرائیل مستقر گردند. فرانسه و ایالات متحده هم اکنون می کوشند تا یک قطعنامه مشتقه را تهیه کنند (+۱۷۰۱) که شامل مفاد (جدیدی)، به ویژه ممنوعیت حزب الله برای واردات تسلیحات، می باشد (امابر عکس هیچ مفادی شامل اسرائیل نمی گردد). حوصام مطار (۲) می گوید: «ایران و حزب الله تا زمانی که اسرائیل به قطعنامه ۱۷۰۱ احترام بگذارد، با آن مشکلی ندارند». اما برخورد انها با (+۱۷۰۱) مسئله دیگری است. پاریس و واشنگتن امیدوارند که این قطعنامه جدید به معنای پایان حزب الله به عنوان یک (نیروی) مقاومت باشد و امکان ایجاد یک دولت نزدیک به غرب (در لبنان) را بدهد».
زور آزمایی سیاسی
در حال حاضر، رئیس پارلمان (که شیعه است) و رئیس امل، نبیه بری (۸) که یک عنصر لایتغیر میباشد، با هر گونه اصلاح قطعنامه ۱۷۰۱ مخالف هستند. در مقابل، سمیر جعجع (۹) رئیس نیروهای لبنانی، انتخاب رئیس جمهور را ملزم به اجرای قطعنامه های ۱۷۰۱ و ۱۵۵۹ (در مورد خلع سلاح حزب الله) می کند و طرفدار «دولتی توانا، عادل و بی طرف در مقابله با سیاست های جناح ها (بلوک ها)» میباشد. این (باصطلاح) بی طرفی لبنان که از اواخر دهه ۱۹۷۰ مرتبا از جانب اسرائیل مورد مجادله قرار می گیرد، و دبیر کل حزب کمونیست لبنان، حنا غریب (۱۰) هم آنرا محکوم می نماید، موجب بر انگیختن سوء ظن می باشد. یک زور آزمایی واقعی در جریان است. ارتش لبنان یک پوسته خالیست که آمریکا به عنوان تامین کننده اصلی، آنرا اگاهانه به تسلیحات لازم مجهز نمی کند. کسانی که بر اجرای قطعنامه ۱۵۵۹، که در سال ۲۰۰۴ به تصویب رسید، پا فشاری می کنند، در واقع به دنبال پایان دادن به هرگونه امکان مقاومت مسلحانه در برابر اسرائیل هستند.
از ۲۳ سپتامبر تاکنون ۱۴۸۹ نفر کشته شده اند
لبنانی ها که فعلاً زیر بمباران های اسرائیل قرار دارند، طالب ان نیستند. ولید جنبلاط (۵) به طعنه به ما گفت: «در چنین شرایطی و در حالی که ارتش اسرائیل در خاک ما حضور دارد، آیا ما (باید) به حزب الله بگوییم «آقایان، سلاح هایتان را تسلیم کنید؟». در عین حال این مانع ان نمی شود که او از این موضوع که «ایران لبنان را به سکوی جنگ تبدیل کرده است»، اظهار تاسف نه نماید.
حسن عیسی (۱۱)، یک قهرمان ساده در بیروت: «ما به اندازه کافی دارو برای تأمین همه نیازهایمان نداریم».
با این حال، مذاکرات در بیروت به دلیل وضعیت نظامی به حالت تعلیق درآمده است. حوصام مطار (۲) این چنین اشاره می کند که در اغاز شروع حمله زمینی اسرائیل امیدوار بود که بتواند تا رودخانه لیتانی (۱۲) پیش روی کند. «سربازان اسرائیلی فکر می کردند که کار آسان خواهد بود. (اما) اکنون آنها تنها از پیشروی بیش از ۳ کیلو متر در خاک لبنان صحبت می کنند. اسرائیل نمی خواهد تا چهره پیروزمندانه کسی که نصرالله را کشت و به حزب الله ضربه وارد اورد را از دست بدهد. اما حزب الله هنوز تمام نیروهای خود را وارد عمل نکرده است». مسئله باقی مانده طبیعتا ابعاد منطقه ای ان میباشد. اسرائیل اعلام کرد که به ایران حمله خواهد کرد. کسی از میزان و زمان،انجام ان خبر ندارد. اما عواقب آن می تواند وحشتناک باشد. به ویژه انکه بنا بر گفته حوصام مطار (۲) «هدف بخشی از استراتژی ایران، وارد کردن فشار به ایالات متحده مت باشد تا مسئولیتش را به عهده بگیرد و با پنهان کردن خود در پشت سر نتانیاهو مسئولیت را تنها به گردن او بیاندازد». لبنان بار دیگر در یک بحران انسانی و سیاسی فرو رفته است. بیش از یک میلیون نفر از ساکنان آن آواره هستند و از ۲۳ سپتامبر تا کنون) حداقل ۱۴۸۹ نفر کشته شده اند.
توضیحات:
1. Pierre Barbancye et Liba Sankar
2. Houssam Matar
3. Omar Nashabe
4. AUB: American University of Beirut
5. Walid Joumblatt
1. PSP: Parti Socialiste Progressiste
2. Finul
3. Nabih Berri
4. Samir Geagea
5. Hanna Gharib
6. Hassan Issa
7. Litani
افزودن دیدگاه جدید