راە کار مقابلە با گروگان گیران تسلیم نیست، فشار است

بە نوشتە خبرگزاری امنیتی تسنیم "کاظم غریب‌آبادی؛ معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر ایران"

پس از تبادل حمید نوری یکی از جنایتکاران دخیل در قتل عام زندانیان سیاسی کە در یک دادگاە سوئدی بە حبس ابد محکوم شدە بود با دو شهروند سوئدی کە بعد از دستگیری و تشکیل دادگاە نوری ، در ایران برای مبادلە از طرف رژیم بە گروگان گرفتە شدە بودند، گفت:

" در موضوع پرونده حمید نوری جلسات متعددی به صورت مشترک با دستگاه‌های مختلف از جمله بخش‌های مختلف قوه قضاییه، وزارت اطلاعات، وزارت امور خارجه و شورای‌عالی امنیت ملی برگزار شد تا بتوانیم از ظرفیت‌های مختلف استفاده کنیم که هم وطن ما آزاد شود"

غریب آبادی در این گفتگو دروغ های بسیاری در خصوص محاکمە و برخورد دادگاە و دولت سوئد با حمید نوری هنگام محاکمە و بعد از محکومیت این جنایتکار کە جنایات اش برای دادگاە محرز شدە، گفتە است کە همە می دانند بکلی عاری از حقیقت است.

اما منظور از عنوان استفادە از "ظرفیت های مختلف" همانا رویە معمول گروگانگیری اتباع شهروندان خارجی و دو تبعیتی های ایرانی است کە برای دیدار بستگان یا گذراندن تعطیلی و یا بە دعوت نهادهای علمی و فرهنگی است کە بە ایران سفر کردە اند اگر نە تنها ظرفیت باقی ماندە برای رژیم همان گروگانگیری است. برای مقامات رژیم کە بە هیچ اصل حقوقی و انسانی پایبند نیستند نە پیدا کردن اتهام دشوار است و نە دادگاە فرمایشی برای این گونە امور کم دارند. روش گروگانگیری بهر حال تا کنون برای خلاصی تبە کاران و تروریستهای وابستە بە رژیم از مجازات مفید بە فایدە بودە و آنها توانستەاند عوامل جنایتکار خود را کە در کشورهای خارجی پس از ارتکاب جرم و محکومیت زندانی شدەاند با گروگانهای کە گرفتەاند آزاد کنند. بهانە مقامات دولتهای خارجی و دولت سوئد هم نگرانی از بابت بە خطر افتادن جان و آزادی شهروندان بە گروگان گرفتە شدە خود و بخاطر اهمیت، مسئولیت و تعهدی است کە نسبت بە حفاظت از شهروندان خود دارند. هم از این رو نمی شود بە آنها از این بابت ایراد گرفت. اما آنچە قابل ایراد است تن دادن بە سیاست گروگانگیری رژیم می باشد کە باعث تداوم و موفقیعت این سیاست تبهکارانە شدە است. پرسش اکنون این است کە دولت های غربی تا کی می خواهند تن بە این رویە تبهکارانە رژیم حاکم بر ایران بدهند؟ بعضا می شنویم کە می گویند "غربی ها گویا بخاطر نشناختن ماهیت رژیم است کە تسلیم اعمال رژیم می شوند! خیر این استدلال بکلی عاری از حقیقت می باشد. دولتهای غربی خیلی خوب از درون رژیم خبر و شناخت دارند. ولی مطابق منافع و مصللح خود در قبال رژیم عمل می کنند.

غرض بە هیچ وجە آنطور کە برخی از مخالفان رژیم طلب می کنند، انجام اقدامات نظامی این کشورها در کشور ما نیست چرا کە بە غیر از اینکە تجاوز است و نباید زیر بار آن رفت، نتایج معکوس می تواند داشتە باشد. اما انجام فشارهای دیپلماتیک متقابل مانند بیرون کردن سفیر، جلوگیری از مسافرت مقامات دولتی و اخراج کارگزاران و کار چاق کن های رژیم و حمایت از نهادهای حقوق بشری و نهادهای مدنی تحت پیگرد و فشار در داخل کشور، از اقداماتی هستند کە در میان مدت می توانند هم سیاست گروگانگیری را برای رژیم پر هزینە کنند و هم بە تقویت نهادهای مدنی در ایران مساعدت نمایند. برخورد دولت وقت آلمان با رژیم در قضیە ترور شرفکندی رهبر وقت حزب دمکرات کردستان ایران و همراهان او، گواهی می دهد کە راە حل قضیە تسلیم شدن بە گرونگیران نیست، فشار است!