رفتن به محتوای اصلی

آوریل 2022

"رنج راه" و راه رنج!

بهزاد کریمی
کتاب دربرگیرنده دو بخش است. بخش نخست سیر مبارزات خانواده‌ای است سرشناس در لرستان بر متن تاریخ صد ساله ایران که به پشتوانه قربانی شدن فرزندانی از آن چه در سال‌های حکومت پهلوی و چه طول حیات جمهوری اسلامی، معروفیتی در مقیاس ملی دارد. این را به نظر من باید اصلی‌ترین ویژگی "رنج راه" دانست که نویسنده توانسته است در قالب آن بخشی از تاریخ ایران را در هستی یک خاندان - خانواده لرستانی با قلمی شیوا، ذهنی منطقی و سرشار از عاطفه به تشریح بنشیند. این اما نه بدانمعنی که آفریده نویسنده، فقط در توصیف سرگذشت و سرنوشت خانواده‌اش خلاصه ‌شود. کتاب، آئینه‌ای است که در خود بخشی از تاریخ یک ملت را بازتاب می‌دهد.

بیانیه‌ی تشکل‌های کارگری به‌مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت ۱٤٠۱) روز اتحاد و همبستگی بین‌المللی طبقۀ کارگر در سراسر جهان

جهت در روز جهانی کارگر، که نظام حاکم همه ساله مانع برگزاری آن می‌شود، لازم است که ما کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان، زنان، جوانان دانشجویان و ... با اتحاد و همبستگی هرچه بیشتر و اتکا به سازماندهی و تشکل‌های مستقل خود و از این طریق گسترش مبارزات خویش، خواست‌های خود را به طور صریح و روشن اعلام نموده و با توجه به این وضعیت، همه هم طبقه‌ای‌های خود و پشتیبانان جنبش کارگری را به اتحاد عمل برای گسترش و تعمیق مبارزه حول محورهای زیر دعوت کنیم:

ارژنگ ۲۳ منتشر شد

با آثاری از: ع.آهنین/ ع.اردلان/ ح.الموسوی/ ک.امین‌آوه/ ر.براهنی/ ب.برشت/ ا.بهار/ ا.پوتیه/ ک.م.پیوند/ س.جاوید/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ک.جمالی/ ب.حسن‌زاده/ ر.خندان‌مهابادی/ م.دلیجانی/ ا.راستان/ ع.ا.راشدان/ م.رستگارفَسایی/ ن.رئیسی/ آ.زیس/ ش.سپنتا/ ج.سَرفَراز ....

جاده‌ برای تحول، اگر رهرو آن شویم!

بهزاد کریمی
فراگیری اعتراضات اجتماعی چه به لحاظ پسزمینه مادی‌ و چه بخاطر تغییراتی که در مناسبات جامعه و حکومت پدید آمده‌، حاکی از روندی برگشت ناپذیر است. روندی همه شمول که اگر تا چندی پیش در پی هر رخداد اعتراضی از سوی قشر و صنفی معین، سئوال مربوط به دوام داشتن یا نداشتن آن را پیش می‌آورد، اکنون اما چنان حالت عمومی به خود گرفته که باید سراغ باقیمانده‌هایی را رفت که هنوز به این روند نپیوسته‌اند! کارگران، کشاورزان، آموزگاران، بازنشستگان، مالباختگان، پرستاران، کارکنان و ... 

خيابان به مثابه شريان سپهر سياسی ايران

بهروز خلیق
خيابان در استراتژی گذار از استبداد به دموکراسی جايگاه ويژه دارد. در مبارزه با استبداد حاکم، جايگزينی برای خيابان  وجود ندارد. نه فضای مجازی و نه صندوق های رای نمی توانند جايگزين آن شوند. در عين حالی که هر کدام از ان ها نقش بس مهمی در اين روند دارند. تجربه گذر به دموکراسی در تعدادی از کشورها مويد اين امر است. در برخی کشورها، خيابان صندوق رای را بر حکومت ديکتاتور تحميل کرده و آن را به عقب نشينی و پذيرش حق رای مردم وادار ساخته است. در انقلاب های کلاسيک، اصقلاب ها، بهار عربی، جریان برچیده شدن دیوار برلین و در خيلی از تحولات سياسی دموکراتيک، خيابان نقش تعيين کننده داشت. 

از حق تشکیل سندیکاهای مستقل و آزادی فعالین کارگری و معلمین زندانی در ایران حمایت کنیم!

پنج تشکل دموکراتیک و سیاسی شامل: اروپرس، انجمن دوستی ایران و بلژیک ، انجمن فرهنگی و اجتماعی پرسپولیس، جمهوري خواهان سکولار و دمکرات ایران در بلژيک و حزب چپ ایران (فدائیان خلق)- بلژیک در جشن اول ماه مه روز کارگر که توسط یکی از بزرگترین سندیکاهای کارگری بلژیک اف.ژ. ت. ب.، در بروکسل برگزار می شود به صورت مشترک در بروکسل شرکت خواهند کرد

تکیه بر قامت سپیدار

رحمان
از کدامین سو می آیی
با نغمه هایی در گلو
و کلماتی که همانند
گنجینه اسرارِ ستاره ها
بر آسمان نشسته 

در معرفی «رنجِ راه»: روایت انسان‌هائی که سربلندی را زیسته‌اند…

رنجِ راه، فقط یک روایت یا خاطره نیست، بیان واقعیت‌هائی از زندگی جاری کسانی هست که راه دیگری را‌ انتخاب کرده‌اند. بسیاری از آن‌ها تا پای جان در راه آرمان‌های انسانی خود ایستاده، رنج تحقیر و توهین را بر نتافته و با سربلندی جان‌باخته‌اند. حکومت‌ها و ایادی آن‌ها در تاریخ معاصر ایران و علیرغم انقلاب مشروطیت و تاثیر آن، همواره به چیزی جز حذف مخالفان خود فکر نکرده‌اند و هنوز هم نمی‌کنند.