نسبت آقای رضا پهلوی با چماق‌داران منتسب به او چیست؟

بابک گرامی سلام و خواهش.

۱ - حتی احراز 75 درصد رای مثبت و بیشتر از ان نیز در شرایط مفروض برای سلطنت، لزوما حقانیت مضمونی دربرندارد؛ گرچه، پذیرش قانونیت را ایجاب می دارد. یک مثال همین جمهوری اسلامی که بیش از 90 درصد در رفراندوم رسمیت یابی اش شرکت کردند و 97 در صد هم رای مثبت به جمهوری اسلامی دادند. این تصمیم اکثریت جامعه ی انقلاب کرده بود، اما آیا به لحاظ تاریخی تصمیمی فاجعه بار نبود؟ اگر کسی می گفت این تصمیم عمومی را خطا می داند، خطا می کرد و دمکراسی اکثریتی را نقض می نمود؟ بنابراین کسی که پرنسیپال نظام‌ شاهی را غیر دمکراتیک و چه بسا آبستن دیکتاتوری و دستکم سیستمی نالازم و غیر مفید  بداند و در همان حال ناشی از پایبندی اش به الزامات دمکراتیک واقعیت اکثریت رای داده به سلطنت را بپذیرد، منطقا فقط روش قانونی التزام به قانون در پیش می گیرد و نه پیرو تصمیم شدن. بدینمعنی که، در برخورداری از حقوق دمکراتیک شهروندی، تلاش فکری روشنگرانه و بردبارانه در پیش می گیرد تا نظر شهروندان را از سلطنت به درستی جمهوریت تغییر دهد. این روند می تواند در مرحله ای به تغییر اراده سیاسی جامعه از سلطنت به جمهوری فرابروید و انتقال دمکراتیک ساختار قدرت شکل بگیرد.  آری، مکانیسم های دمکراتیک در این سطح از اگاهی ها وجود دارند و نباید نگران کمبود آنها  بود و شد. نگرانی آنجاست که در کشور 2500 ساله شاهنشاهی، دمکرات ترین شاه، دقیقا هم زیر فشار و تاثیر همین چماقدارانی که شما خوشبینانه گمان دارید "جایگاه چندانی" هم ندارند، می تواند طی مسیری رو به سلطانیسم بگذارد.

۲ - من هم قبول دارم که جامعه ایران در این چند دهه رشد فکری بسیار کرده است و به سادگی اجازه میدانداری به افراطیون نخواهد داد، امامقابله با افراطی گری نه کار فردا بلکه از هم امروز است و در هر نحله سیاسی از آن نیز.

۳ - می دانید که در این فضای برانگیخته علیه شیخ و شاه من حتی خلاف موج، بر آنم که هر "همه با هم" الزاما به "همه با من" نمی رسد و برای گذر از جمهوری اسلامی ما به "همه با هم" نیاز داریم اما فقط و فقط با تصریح قید و صفت اتباتی و نه صرفا سلبی که عبارت باشد از سکولار دمکراسی و البته این نیز در عمل و نه که صرفا وعده کلی دادن. "همه با هم" مد نظر من همراه است با تصریح بر تفاوت ها در خود و حتی رقابت دمکراتیک با هم و نه که فعلا همه فرباد سر خامنه ای باشد و اختلافات موکول به فردای جمهوری اسلامی شود!

۴ -  بابک عزیز، ملاک فقط قول دادن های فردی نیست که مثلا در نوفل نوشاتو گفته شود "من طلبه به قم خواهم رفت" و یا امروز به بیان درآید که شخصی نیستم "اصلا برای کاخ"!  با فعل و انفعالات اجتماعی - سیاسی سر کار داریم و تماس با مسئله ی مرکزی قدرت!

٥ - تمام مسئله اینست که  همسویی نیروهای دمکراسی خواه را به هماهنگی بدل کنیم و برای ایجاد ستاد هماهنگ کننده بکوشیم نه که فردی را محور قرار دهیم. این نه ممکن است و نه مفید. برای تعیین تکلیف با جمهوری اسلامی تجمیع نیرو و تمرکز قوا را نیاز داریم ولی بدانیم که ایران بلوغ یافته هم زور این یا آن جریان را بر نمی تابد.

۶ - اما بابک عزیز متاسف شدم که سخن اخرت را با خطر "تکه تکه کردن ایران عزیزمان" که "عددی هم نیستند" پایان می بری. اگر عددی نیستند - که از نظر من فقط به این دلیل هم نیستند که اصلا چنین رویکردی در حد نزدیک به صفر  مطرح نیست - پس چرا اینهمه در این مورد باید هراس افکنی صورت گیرد؟ زیرا این "خطر  تجزیه طلبی" شناسنامه ی جریان سیاسی خاصی در این کشور است که ان را به نام سلطنت طلبان می شناسیم. درست است که در تاریخ نباید ماند اما نمی توان امروز را از منشور تاریخ عبور نداد و تصفیه نکرد.

دستت را به گرمی فشارم.

جناب بهزاد کریمی عزیز، با احترام فراوان برای شما و با تشکر از اینکه وقت گذاشتید و پست من را خواندید و حتی سریعاً به آن جواب دادید، بی نهایت سپاسگزارم. 
بهزاد عزیز، مسئله اینجاست که آیا ما به قدرت توده ها و حق رای اکثریت اعتقاد داریم و پایبند هستیم یا نه؟ اگر اکثریت ۷۵ درصدی هر گونه نظامی را برای آینده تعیین کنند، آیا قبولشان خواهیم کرد یا نه؟ 
اینجاست که مرزبندیها و احترام به سیستم دمکراتیک کاملا آشکار میگردد. 
اگر اکثریت ۷۵ درصدی حاصل نشد، ائتلاف احزاب حتی اگر با ایدئولوژیهای گوناگون باشند قابل اجرا میباشد. من نمونه بارزش را در بسیاری از کشورها دیده ام.
مسئله هوادارانِ فحاش، پرخاشگر و در برخی موارد شدیدالرفتار سلطنت طلبی طرد شده است و من بطور یقین بشما عرض میکنم که حتی آقای رضا پهلوی هم بارها و بارها صف خودشان را از آنها جدا کرده و همواره میکند. لطفا به مصاحبه های اخیر ایشان رجوع کنید. مطمئن باشید که این طیف پرخاشگر و بی نزاکت در آیندهٔ ایران هیچ جایگاهی نخواهند داشت. من بطور یقین عرض میکنم که حتی اگر بالفرض اکثریت مردم به رضا پهلوی رای پادشاهی هم بدهند، ایشان اینکار را نخواهند کرد و این را من مستند از ایشان دارم.
در این برهه تمام قوا را فقط و فقط باید برای یک منظور منسجم کرد و آن چیزی نیست جز، براندازی.
باقی مسائل بعد از براندازی قابل بحث و گفتگو هستند. جامعه ایران از اعمال خشونت برای رسیدن به آرمانهای ایدئولوژیکی عبور کرده و به یک رشد سیاسی اجتماعی بزرگی رسیده. مگر اینکه جزئ جدائی خواهانی که خواهان تکه تکه کردنِ ایران عزیزمان باشند که فکر نمیکنم این افراد نیز عددی باشند.

با تشکر و عرض ارادت، بابک

سلام بابک گرامی. از اینکه به "بازگشت سیستم پادشاهی چه از نوع موروثی و چه غیر موروثی اعتقادی ندارید" بسیار خوشوقتم و عالی است. این اما دوست عزیز به گمانم همانی نیست که اقای رضا پهلوی در این زمینه می گوید؛ زیرا ایشان آمادگی برای شاه شدن در صورت اخذ رأی از ملت را دارد حال انکه شما منطقا حتی در  آن شرایط هم ضمن التزام به رأی ملت اما به مخالفت با نطام شاهی چه موروثی و چه غیر موروثی ادامه خواهید داد. حالا از این بگذریم چرا که اصل مطلب چیز دیگری است و آن همانا چیستی و کیستی رهبری جنبش انقلابی گذر از جمهوری اسلامی به سکولار دمکراسی است. از نظر من این رهبری سه ویژگی دارد، چه از نظر واقعیت سپهر سیاسی ایران و چه مخصوصا هم در رابطه با سلامت پروسه ی گذار و هم نتیجه ی دمکراتیک گذار. این سه عبارتند از:

 ۱ -برخاسته از و متکی بر ترکیب درون مرز  و برون مرز و مرتبط ارگانیک با جنبش میدانی مردم؛

 ۲ -در شکل جمعی؛

۳ - با استخوانبندی تشکل ها و در همان حال حاوی شخصیت های سیاسی و سلبریتی های مطرح که من این عضله بندی را تشکل تشکل ها فورموله کرده ام.

هم اکنون نیز ولو که هنوز هم نه با سرعت و شتاب مقتضی نیاز جنبش، اما و خوشبختانه در کنار کارزار پرسش برانگیز "وکالت" و به نیابت ملت ورود در روابط با محافل قدرت، شاهد شکل گیری بلوک ها هستیم و بروز تجمع های پلاتفرمیزه شده و منشور محور. بر این باید ایستاد.

حضور و فعالیت سیاسی آقای رضا پهلوی حق مسلم ایشان است،ژ ولی  خدمت بزرگ شان این خواهد بود هرگاه که این فعالیت را در راستای مشروطه طلب واقعی که تحزب الزام انست و نیز مرزبندی عملی با جماعات چماق دار پیش ببرد. فراموش نباید کرد که این جماعات، همه اعمال کریه خود را زیر جاوید شاه و زیر تمثال او پیش می برند. چنین انتساب هایی، به مرزبندی های مشخص  نیاز دارند و با گلایه گذرا رفع و رجوع شدنی نیست، چنانکه اقای پهلوی گلایه هایی هر چند گاه دارد اما این جماعات هر روز  دریده تر از پیش میدانداری می کنند! سخن بر سر اینست بابک دلسوخته ی گرامی. فردا را از امروز باید ساخت. دستت را می فشارم

بهزاد کریمی.

جناب بهزاد کریمیِ عزیز، با اینکه بنده به شخصه به بازگشت سیستم پادشاهی چه از نوع موروثی و چه غیر موروثی اعتقادی ندارم (همانطور هم خود که آقای رضا پهلوی در مصاحبه های بسیاری اعلام کرده اند که بدنبال سیستم دمکراسی پارلمانی و حتی جمهوری هستند)، ولی ایشان را در بین تمامی اپوزیسیون خارج کشور، اصلحترین، کاردان ترین و معتدل ترین فرد قبول دارم. ایشان در مصاحبه های گوناگونی علی الخصوص در این چند ماه اخیر بطور صریح برائت خودشان را از سلطنت طلبان فحاش، خشونت گرا، تهدیدگر و دگم بارها و بارها اعلام کرده اند. آقای رضا پهلوی هرگز نگفته اند که در این برهه از جنبش به دنبال نظام و یا سیستم خاصی هستند و هرگز هم اعلام نکرده اند که بدنبال گرفتن هر گونه پست و مقامی در آیندهٔ ایران هستند. ایشان همه چیز را به رای مردم، تصمیم مجلس موُسسان و از این قبیل واگذار کرده اند. ایشان با صراحت و بطور قاطع همیشه اظهار کرده اندکه در این برهه فقط اتحاد، از هر طیف فکری و وظیفهٔ هیئت ائتلافی نیز فقط برای گذار از رژیم منحوس آخوندی/اسلامی است. بعد از سر نگونی، مردم و مجلس موُسسان که متشکل از احزاب مختلف و آحاد مردم خواهدبود تصمیم خواهند گرفت که که آیندهٔ ایران چگونه رقم خواهد خورد. پس خواهشن از پخش اینگونه ایده های بدون دلیل و مدرک و یا تحریف آنها جداً خودداری کنید. در این مقطع ایران به تمام نیروهای اپوزوسون احتیاج دارد، از جمله خود شما وطیفهای فکریِ همراه با شما. پس بیائید برای براندازیِ این رژیم منحوس دست در دست هم داده و از تفرقه افکنی جداً خودداری کنیم. با تشکر.