به مناسبت پنجاه و سومین سالگرد «سیاهکل»، آغازی راهگشا به سوی آینده‌ای دیگر!

۵۳ سال پیش، ۱۹ بهمن ١٣٤٩، در زمانی کە هر نوح فعالیت حزبی و سندیکایی بە استثنای احزاب و سندیکاهای شاە فرمودە، جرم تلقی شده و سرکوب می‌گشت، در سیاهکل جنبشی جرقه‌ زد و از دل آن نیروی جدیدی سربرآورد که افق نوینی را پیش روی چپ ایران گشود. جنبشی با پاسخی در نوع خود متفاوت به آرزوهای بخش بزرگی از نسل مشتاق، پر تلاش و تحولخواه آن سال‌ها برای گشودن راهی دیگر، از دل شکست‌های پیشین به سوی رهائی از قید دیکتاتوری، بی عدالتی، و برای نیل بە آزادی و برابری. حمله به سیاهکل گرچه در هدف مقدم خود قرین موفقیت نگشت، اما طنینی را در فضای کشور برانداخت و پیامی را در خود داشت، که رسا بود و تبدیل شدن به نیروی تغییر را در بطن خود داشت. همین هم، بخش بزرگی از نیروی جوان و جستجوگری را که دل در گرو آرمان‌های بزرگ داشت، جذب خود کرد، به حرکت درآورد، به نیروی متشکل مقابله با سرکوب و دیکتاتوری فرارویاند و به جریان مبارزه برای فردائی بهتر، عادلانه و انسانی، نفسی تازه دمید. «سیاهکل» از این منظر، تاریخ معاصر چپ را ورق زد و به یک نقطه‌ی عطف تاریخی بدل شد.

فدائیان خلق از دل شکست‌های چپ و اختناق حاکم بر جامعه با سری افراشته بر خاستند؛ هر چند ٢ تن از چریک‌های سیاهکل حین نبرد جان باختند و حکومت ۱۳ تن دیگر را پس از شکنجه‌های وحشیانه در ٢۶ اسفند همان سال در عرض فقط چند هفته به جوخه‌ی اعدام سپرد، اما با شکل گرفتنِ بلافاصله‌ی تشکیلات چریک‌های فدائی خلق، صدها و هزاران تن دیگر به این جنبش دل بستند و با آن همراه شدند، جان بر کف نهادند تا راه آغاز شده، تداوم یابد. گامی که در سیاهکل برداشته شد، فارغ از درستی یا نادرستی آن، سنگ بنای گردآمدن هزاران تلاشگر چپ آن دوره را گذاشت و بر متن آن، معتبرترین و پر طرفدارترین تشکل چپ ایران بالید و بدل به نقطه‌ی امیدی برای مبارزات آزادیخواهانه و عدالت‌طلبانه در کشور شد.

فدائیان خلق، همان‌گونه که از دل نقد گذشته سربرآوردند، زیست و زندگی خود را هم در تداوم این راه شکل دادند و با بازبینی و نقد عملکرد خود، مسیر جدیدی را در جنبش چپ ایران گشودند؛ پرچم مبارزه برای آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم را برافراشتند و سنت‌های تاریخی خود را آفریدند. در عرض چند سال، علیرغم تمام ضرباتی که خوردند، در آستانه‌ی انقلاب بهمن به مهم‌ترین نیروی چپ در سپهر سیاسی کشور تبدیل شدند. اما بعد از انقلاب، نظام جمهوری اسلامی هم از همان آغاز مسیر سرکوب و اختناق را در پیش گرفت و فدائیان خلق با هر رویکردی که در بخش‌های مختلف آن وجود داشت، دیر یا زود، زیر تیغ سرکوب این رژیم رفتند. دستگیر و شکنجه شدند و در زندان‌های جمهوری اسلامی هم قهرمانانه ایستادند و به آرمان‌های خود وفادار ماندند.

حزب چپ ایران که عمده‌ی نیروهای آن به شاخه‌های مختلف جنبش تاریخی فدائیان خلق تعلق دارد، زایشی بود از دل این جنبش متحول و در تداوم  آن، ولی در پاسخ به نیازهای امروز و در سیمای امروزین چپ زمانه‌ی خود. حزب  ما تاریخ خود را  ارج می‌گذارد، بر خاستگاه خود می‌بالد، بی آن‌که در این تاریخ بماند و درجا بزند. این حزب بزرگداشت گذشته را در درس‌آموزی از راه طی شده، نقد تجارب و بازبینی مکرر دیدگا‌هی می‌داند که در مرکز آن امر اتحادهای وسیع‌تر چپ قرار دارد، اتحاد چپ مدافع سوسیالیسم دمکراتیک. حزب ما با همین نگاه هم بود که در آخرین کنگره‌ی خود به تدقیق نام خود برخاست، تا نیاز چپ امروز را بازتاب دهد و به‌الزامات اتحاد‌های آتی آن پاسخ گوید.

حزب چپ ایران در پنجاه و سومین سالگرد ۱۹ بهمن، دیگر بار به تلاش و مبارزه‌ی بنیانگذاران جنبش فدائی که برای نظامی عاری از ستم و استثمار جانبازی نمودند، ارج می گذارد. ما با وقوف بر تلخکامی‌های سربرآورده از انشعابات، اختلافات و انحراف‌های گاه عمیق میان نحله‌های مختلف این جنبش تاریخی، وظیفه‌ی خود می دانیم از حرمت همه‌ی شاخه‌های‌ این درخت کهن‌سال، کە نسبت بە اهداف و آرمان های بنیانگذاران جنبش فدایی وفادار ماندند، پافشاری کنیم. حزب ما در پنجاه و سومین سالگرد «سیاهکل»، همه‌ی نیروهای برآمده از این جنبش تاریخی و نیز دیگر نیروهای چپ را به گفت‌وگو، هماهنگی و همکاری عملی در جهت یک اتحاد فراگیر و ایجاد بلوک چپ در دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان و تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی فرامی‌خواند. بگذار چپ امروز هم مثل چپ آغازگر در «سیاهکل» و بعد از آن، تحولی دیگر در سپهر سیاسی چپ و توانمندسازی آن ایجاد نماید.

هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
١٩ بهمن ماه ١۴٠۲ برابر با ٨ فوریه ٢٠٢۴