شکست«انتخابات» نمایشی رژیم!
پیروزی مردم ایران خجسته باد!
جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ «انتخابات» دوازدهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره‌ی خبرگان رهبری به سبک و سیاق جمهوری اسلامی برای فرستادن مهره‌های دستچین شده‌ی شورای نگهبان به این دو مجلس برگزار شد. این «انتخابات» با چنان تحریم نیرومندی روبرو شد که دامنه‌ی آن جدا از اپوزیسیون رژیم، نیروهای خودی حکومت را هم، دربر‌گرفت.
در این دور شورای نگهبان فعال‌تر از پیش به میدان آمد و تمام کسانی را که در اطاعت و گوش به‌فرمانی مطلق آن‌ها از ولایت فقیه تردید وجود داشت، حذف و تلاش کرد تا مهره‌های دستچین شده را هر چه بیشتر یکدست نماید. از طرف دیگر، ولایتمداران دزد و فاسد بسیج شدند تا با تهدید و تطمیع، مردم را به پای صندوق‌های رای بکشانند. پدیده‌ی خرید و فروش رای با واگذاری شناسنامه‌ها نسبت به دوره‌های قبل شدیدا افزایش یافت و قیمت آن به رقمی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان رسید. مجموعه‌ی این شگردها و نیز ریختن آرای تقلبی، با استفاده از هر برگه‌ی شناسائی، از گواهینامه‌ی رانندگی گرفته تا کارت ملی و پاسپورت و حتی جمع‌آوری شناسنامه‌ها در خانه‌های سالمندان برای دادن رای به نام آن‌ها و ... استفاده شد تا بر شمار شرکت کنندگان افزوده شود. بالا بردن آمار رای‌دهندگان همواره از تقلب‌های رایج جمهوری اسلامی بوده که در این دوره نیز از آن استفاده شد. تقلای «چپ»های قلابی «ضد امپریالیست» و دلسوز رژیم و «روزنه‌گشایان» هم به جائی نرسید. لیست «صدای ملت» مطهری هم نتوانست سهم چندانی نصیب خود کند. اما با همه‌ی این شگردها، علیرغم خالی بودن حوزه‌ها در سراسر کشور، حکومت مشارکت مردم را ۴۱ در‌صد اعلام کرد، که همین رقم اعلام شده هم بە رغم تقلب‌های فراوان در قیاس با دوره‌های قبل، پائین‌ترین رقم مشارکت مردم در رای‌گیری برای انتخاب نمایندگان مجلس است. دست آخر، تخلف و تقلب در آرا آن‌قدر زیاد انجام شد کە مسئولین مجبور شدند، آمارهای متفاوتی را طی دو روز گذشتە اعلام کنند.
پدیده‌ی قابل توجه در این دور، رقابت بین آراء باطله با کاندیداهای گماشته شده بود. به نظر می‌رسد آرای باطله‌ی افراد شرکت کننده در این رای‌گیری بسیار بیشتر از دوره‌های پیشین است. هر چند در نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری در دور قبل هم، رقیب اصلی رئیسی، آراء باطله بود، اما در ماجرای مجلس که به دلیل رقابت های محلی و قومی و طایفه‌ای مشارکت، خصوصا در شهرهای کوچک کمتر سیاسی است، شمار آراء باطله تا‌کنون بی‌سابقه بوده‌است. در بسیاری از شهرها، از جمله یزد، آرای باطله با بالاترین رای نمایندگان راه یافته به مجلس، رقابتی شانه به شانه داشته‌است.
جمهوری اسلامی در این دور نیز به دنبال یک‌دست‌سازی کامل بود. هم‌زمان اما مشارکت حداکثری را نیز برای خرج در داخل و خارج کشور می‌خواست. این دو هدف متناقض و در برابر یکدیگرند. تحقق آن‌ها با توجه به موج عظیم مخالفت با رژیم بعد از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» حتی با بیشترین تقلب، فریب‌کاری، تهدید و تطمیع هم ناممکن است. مردم به دنبال برانداختن آن هستند. این را خود حکومت هم می‌داند. اما این دروغ‌ها نه به نیروهای خودی روحیه خواهد داد و مردم را مرعوب خواهد کرد و نه این انتصابات با شکل و شمایل زشتی که به خود گرفته‌است، چندان به‌درد مناسبات بین المللی حکومت خواهد خورد. همه، چه در داخل و چه در خارج از کشور، به عینه شاهد این اعمال جنایتکارانه‌ی رژیم از جمله بازداشت‌ها و محاکمات فعالان مدنی، کنشگران جنبش‌های اجتماعی و اخبار هر روزه‌ی چپاول اموال کشور و مردم، در عین حال گسترش فقر و سیه‌روزی حاکم بر جامعه هستند. افکار عمومی جهانیان چندان بی‌خبر از وضعیت ایران نیست.
مجلس در جمهوری اسلامی جایگاه تعیین کننده‌ای ندارد. در جمهوری اسلامی با این قانون اساسی و ساختار سیاسی تحت سیطره‌ی ولایت فقیه بهترین مجلس‌ها هم اگر از فرمان "رهبری" سرپیچی کنند با دستور از بالا دهانشان بسته می‌شود. حتی نیروهای خودی زمانی که با ولایت فقیه کوچک‌ترین زاویه ای پیدا کنند، حذف می شوند. بی جهت نیست تمام روسای جمهور گذشته (به جز خود خامنه‌ای) بدون استثنا حذف شده‌اند. به فردی چون علی لاریجانی که سابقه‌ی سه دوره ریاست مجلس هشتم و نهم و دهم، دبیری شورای امنیت ملی، وزارت ارشاد، ریاست سازمان صدا و سیما و عضویت در شورای مصلحت نظام را در پرونده داشت، اجازه ندادند خود را به رای بگذارد.
نتیجه‌ی این «انتخابات» گویای واقعیت پشت صحنه است؛ افراطی‌ترین جناح طرفدار دولت کنونی توانست بیشترین کرسی‌های مجلس و خبرگان را در اختیار بگیرد و پیروز «انتخاباتی» باشد که مجریان و اکثر شرکت کنندگان آن وابستگان بە نیروی یکدست حاکم و مسئولین وزارت کشور و سایر نهادهای حکومتی بودند. این «انتخابات»، صف‌بندی‌های تازەای را در درون هیئت حاکمە ایجاد کرد کە بی ثباتی و بحران‌های داخلی جدیدی را دامن خواهد زد که مهار آن‌ها برای خامنەای دشوار خواهد بود.
حزب چپ ایران با استقبال از رویگردانی یک‌پارچه‌ی مردم از نمایش انتخاباتی رژیم جمهوری اسلامی، بر این باور است که حتی اگر دیگران از ابعاد تحریم بی‌سابقه‌ی این انتخابات بی‌خبر مانده باشند، مقامات اصلی امنیتی، نظامی حکومت و شخص رهبر مستبد آن خوب می‌دانند که رژیم دیگر جایگاهی در بین مردم ندارد. بدون تردید این بار صدای «نه» به «انتخابات» بیش از هر زمان دیگری، در گوش عاملان سرکوبگر حکومت طنین انداز شده و لرزه بر اندامشان خواهد انداخت. این اقدام خجسته، اعلام شکست حکومت و پیروزی مردم بود. ما این پیروزی را، به مردم ایران شاد‌باش می‌گوئیم.
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۱۴ اسفند ۱۴۰۲ - ۴ مارس ۲۰۲۴
افزودن دیدگاه جدید