رفتن به محتوای اصلی

مارس 2025

سالی که نکوست از بهارش پیداست

مسعود شب‌افروز
تا زمانی که نپذیریم زن ستیزی در اشکال مختلف در ذهن ما رسوب کرده است قادر به تصحیح خود نخواهیم بود و( البته که خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست و صد چندان بر زشتی آن می افزابد) . مگر اینکه چشم ها را بشوییم و باورهای ضد زن را که محصول تلقین کلیشه های جنسیتی است مورد نقد قراردهیم.

بولتن محیط زیست، شماره ۴۳

در این شماره میخوانید:
-  وضعیت بحرانی سدهای تهران: موجودی آب سد لار به یک درصد رسید
- چاره‌ای جز جیره بندی آب در تهران وجود ندارد
- خشکسالی در ایران و مشکلات معیشتی سبب کوچ اجباری روستاییان شده است

وقایع ارومیە و ضرورت حل دمکراتیک مسئلە ملی

صادق کار
حال ایران بدون حل دمکراتیک مسئلە ملی و قومی بە صورت مسالمت آمیز نمی تواند بە آزادی و توسعە و عدالت برسد. انکار حقوق ملیتها و اقوام و تلاش های سرکوبگرانە طی صد سال گذشتە باید بە مرکز گرایان این واقعیت را آموختە باشد، کە انکار حقوق و سرکوب ملیتها نەلازم است،نە نتیجە بخش است، نە دمکراتیک و انسانی است. وقایع ارومیە با وجود اینکە عوامل رژیم در سازماندهی آن نقش اصلی را بەعهدە داشند، بار دیگر اهمیت حل دمکراتیک مسئلە ملی و قومی را عیان کرد.

علل و راه حلهای نابرابری جنسیتی در کار، بخش اول

چولین چو
در محیط‌های کاری موقت، موارد متعددی از نابرابری جنسیتی مشاهده می‌شود. نخست، زنان غالباً در محیط کار مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. فیتزجرالد (Fitzgerald) بیان کرده است که آزار جنسی از زمانی که زنان برای نخستین بار نیروی کار خود را به بازار عرضه کردند، به بخشی ثابت از زندگی کاری آنان تبدیل شده است. علاوه بر این، زمانی که زنان به عنوان قربانی مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند، به جای برخورداری از همدردی و حمایت، بیشتر مورد انتقاد قرار می‌گیرند. این مسئله نشان می‌دهد که عدم توجه کافی به حقوق زنان، زمینه‌ساز این نوع آزارها است. در مقابل، مردان به‌ندرت توسط همکاران یا کارفرمایان شان مورد آزار قرار می‌گیرند.

افزایش دستمزد قبل از پایان سال دود شد و بە هوا رفت

صادق
بازندگان بحث دستمزدی امسال نیز کسی بە غیر از کارگران، کارکنان دولت، بازنشستگان و برندگان امسال آن نیز کسانی غیر از حکومت، سرمایە داران و سرکردگان همین تشکلهای حکومتی مزدور و فریبکار نبودند. تجربە تلخ امسال بار دیگر ضرورت گسترش اعتراضات سازمانیافتە همە ی مزد و حقوق بگیران تا سطح اعتصاب عمومی سراسری و جدی گرفتن امر مبرم تشکل یابی طبقە کارگر بعنوان امکان رهایی از فقر و فلاکت و حاکمیت پاسدار این نظم جهمنی بردە دارنە را جلوە گر ساخت. ما براستی مجبور بە انتخاب هستیم. انتخاب بر سر بردگی و آزادی

مقدمه‌ای بر کتاب «۲۰۰ سال کارل مارکس»: درباره به‌روز بودن مارکس

امروزه، مارکسیسم به‌عنوان یک ایدئولوژی دولتی که حاکمیت حزب کمونیست را توجیه کند، فقط در معدودی از کشورها باقی مانده است. این همیشه نادرست بود که همه چیز را به تقابل بلوک شرق و غرب تقلیل دهیم، اما امروزه دیگر نمی‌توان مشکلات اصلی جهان، از جمله جنگ‌ها، نابرابری‌ها و بحران‌های زیست‌محیطی، را صرفاً به ایده‌های اشتباه یا آموزه‌های دوگماتیکی که به مارکس منسوب می‌کردند، ربط داد. اکنون ما می‌توانیم دوباره به خودِ مارکس به‌عنوان یک متفکر پیچیده، پرتناقض، روزنامه‌نگار، دانشمند و سیاستمدار نگاه بازتری داشته باشیم.

پیرامون حملە وحشیانە چماقداران مزدور بە اعتصاب نیبرها در هفت تپە

امید
شار بە کارگران در هفت تپە اما سویە های دیگری هم دارد و آن مجازات کارگرانی است کە با مبارزات درخشان خود توانستند پردە فساد های نجومی ناشی از خصوصی سازی را بر افکنند و کارخانە را از غارتگران پس بگیرند. اکنون کە دوبارە زمزمە خصوصی سازی هفت تپە شروع شدە، گسیل چماقدران برای سرکوب مشتی کارگر زحمتکش کە خواستی غیر از تامین امنیت شغلی شان ندارند و بە راە انداختن بحث عرب و عجم مقدمەای برای فراهم کردن زمینە واگذاری کارخانە، بە یکی از سرکردگان مافیای حاکم است. گویااین بار قرار است واگذاری با چوب و چماق و تفنگ انجام شود.

گزارشی کوتاه از شصت و نهمین نشست کمیسیون وضعیت زنان وسی امین سالگرد کنفرانس پکن

پروین ملک
شصت و نهمین نشست کمیسیون وضعیت زنان که از ده تا بیست و یکم مارس ۲۰۲۵ در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار شد، به بررسی و ارزیابی اجرای "اعلامیه و برنامه عمل پکن" و نتایج نشست ویژه مجمع عمومی سازمان ملل در این زمینه متمرکز بود. این نشست همچنین به چالش‌های کنونی که مانع از تحقق برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان هستند، پرداخته و به نقش آن در تحقق کامل دستور کار سال دوهزار و سی برای توسعه پایدار پرداخت.

پاسخ به یک دعوت

پروین ملک
نگاهی به فهرست سخنرانان این کنفرانس نشان می‌دهد که مخالفین رژیم اسلامی هنوز قصد ندارند از روش‌های گذشته دست بردارند و چشم‌ها را بشویند تا شاید دنیا را جور دیگری ببینند. از میان ۱۸ سخنران تنها نام دو زن به چشم می‌خورد. گویا برگزارکنندگان این کنفرانس فراموش کرده‌اند که جنبش انقلابی «زن – زندگی – آزادی» همچنان زنده، شاداب و موثرترین مقاومت را در برابر استبداد مذهبی ادامه می‌دهد.