بیش از دو هفته است که کشور با قطع مکرر برق مواجه است. خاموشی‌های هر روزه و نیز چند باره و هر بار هم به مدت چند ساعت، مردم را گرفتار مشکلات جدی معیشتی و شغلی کرده، و ضمن ایجاد دشواری بیشتر در کار درمان بیماران در شرایط شیوع گسترده‌تر کرونا، امور تولیدی و خدمات کشور را هم به اختلال کشانده است. این وضعیت بحرانی به ویژه در مناطق گرمسیری کشور و در تابستان تفتانی که داغی هوا دور و بر 50 درجه سانتیگراد می‌چرخد، امان از مردم می برد و داد آنان را در می‌آورد. کمبود برق همزمان با بحران دهشتناک بی آبی، خبر از فاجعه در برخی از استان‌های جنوبی و جنوب غربی و شرقی کشور می‌دهد. دولت با توسل به جیره‌بندی ظاهراً می‌کوشد بحران را تعدیل کند، اما حتی در لفظ و حرف هم قادر نیست وعده رفع خاموشی‌ها را در چشم انداز نزدیک بدهد. مطابق ارزیابی‌ها، خطر بیشتر قطع برق و بی آبی رو به تشدید دارد.

دولت روحانی به عنوان کارگزار اجرایی نظام تنها مقصر این وضعیت نیست، ارکان جمهوری اسلامی و به ویژه در راس آنها خامنه‌ای مسبب این وضعيت اند. طبق گزارش‌های رسمی هم اکنون نزدیک به یک سوم برق تولیدی کشور به عراق صادر می‌شود. به علاوه این حدس که سهم قابل توجهی از برق تولیدی کشور توسط نهادهای حکومتی مصروف استخراج "رمزارز" بیت کوین می شود، قوت غیرقابل انکار یافته است. سئوال این است که چرا جمهوری اسلامی نتوانسته و دقیق تر نخواسته رابطه متعادلی بین مصرف داخل با میزان فروش برق برقرار کند؟ برقی که به زور سیاست ناسنجیده سدسازی‌های متعدد به قیمت خسارات غیر قابل جبران بر اقتصاد کشاورزی در نواحی جنوبی کشور و تخریب بیشتر محیط زیست و از جمله فزونی ریزگردها توليد می شود. با آن که گفته می‌شود استخراج رمزارزها و صدور برق به عراق نیاز ایران را به ۶۶ هزار مگاوات رسانده است، اما نیروگاه‌های ایران توان تولید بیش از ۵۵ هزار مگاوات را ندارند.

بحران برق تنها یک نشانه از وجود ابربحران ها در کشور است. تاراجگری، ناکارآمدی و فساد ریشه‌دار و ندانم کاری‌ها در این حکومت جنبه ساختاری و نهادینه دارد و فشار وارده ناشی از همه اینها بر جان و معیشت مردم موجبات اعتراضات پی در پی می‌شود. هم اکنون قطع برق موج دیگری از خشم مردم را راه انداخته و بر پایه گزارش‌های رسیده، صدای رسای اعتراضات به ویژه در تهران بزرگ، گیلان، مازندران، فارس و خراسان بلندتر به گوش می‌رسد. شعارها علیه خامنه‌ای به عنوان مسئول اصلی همه فلاکت‌ها در این نظام، با هر خاموشی و در دل هر خاموشی طنین بیشتری پیدا می‌کند.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با ابراز نگرانی از پيآمدهای بحران قطع مکرر برق، با فشار طاقت فرسای آن بر مردم، بر حقانیت اعتراضات آنان پای می‌فشارد و حمایت خود را از این اعتراضات اعلام می‌دارد. در کشور ما باندازه کافی برق توليد می شود، ولی مردمانش از قطع برق این چنین در رنج اند. نیازهای سیاست‌های برونمرزی و درونمرزی جمهوری اسلامی، که تماماً خلاف مصالح ملی و مردمی است، مانع از روشن ماندن چراغ خانه مردمان این کشور می‌شود. این حکومت حاضر نیست مراکز سرکوب پرهزینه شبانه روز زیر نورافکن‌ها، و اماکن عقیدتی و بارگاه‌های مذهبی متعدد خود را ولو موقت تعطیل کند، در میزان صادرات برق تجدید نظر کرده و مصارف نالازمی را که فشار مضاعف بر منابع برق وارد می‌آورند، تحت کنترل و مدیریت قرار دهد. در جمهوری اسلامی، چراغ به خانه مردم روا نیست تا مردم محروم از روشنایی و برق نمانند. پس مردم هم ساکت نخواهند ماند! دست به اعتصاب خواهند زد، بگونه مدنی به پروژه‌های جمهوری اسلامی "نه!" خواهند گفت.

هیئت سیاسی ـ اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق

۱۶ تیر ۱۴۰۰ برابر ۷ ژوئیه ۲۰۲۱