حزب چپ ایران فرارسیدن روز جهانی کارگر، روز فرخندە‌ی همبستگی جهانی کارگران را بە همەی کارگران، مزد و حقوق بگیران و همەی آن‌هایی کە برای آزادی، برابری، عدالت اجتماعی و ایجاد جهانی فارغ از دیکتاتوری، استثمار، تبعیض و جنگ مبارزە می‌کنند، شادباش می‌گوید و یاد کسانی را کە در این راە مبارزە کردە و از جان مایە گذاشتەاند، گرامی داشتە و بە زندانیان سیاسی، کارگران و معلمان زندانی درود می‌فرستد و بە سهم خود برای رهایی آنان از بند تلاش می‌نماید.
از آغاز استقرار نظام سرمایە‌داری تاکنون پیکار میان طبقە کارگر و دولت‌های سرمایە‌داری در جهان با افت و خیزهایی بی‌وقفە ادامە داشتە‌است. اعتصاب کارگران نساجی شیکاگو در سال ١٨٨٦ کە با خواست کاهش ساعات کار بە ٨ ساعت شروع شد بە رغم کشتار رهبران کارگران بە نقطە عطفی در پیکار کارگران برای همبستگی، آزادی و رفاە در جهان تبدیل شد. مدت کوتاهی بعد از آن، کارگران در آمریکا و دیگر کشورها توانستند با متشکل شدن در سازمان‌های کارگری علاوە بر تحمیل ٨ ساعت کار بە سرمایە‌داران، گام‌های مهمی در راستای بهبود شرایط کار، افزایش دستمزد و بهبود زندگی خود بە جلو بردارند.
در ایران نیز روز جهانی کارگر از سال ١٣٠٠ بە بعد در اثر مبارزات احزاب و تشکل‌های نو‌پا در دوران انقلاب مشروطە، تشکیل حزب کمونیست ایران و حزب تودە و شکل‌گیری شورای متحدە‌ی کارگران ایران، بعد از سقوط رضا شاە، بالاخرە ٨ ساعت کار روزانه در نخستین قانون کار ایران کە در سال ١٣٢٥ پس از مبارزات سازمان‌های کارگری بە تصویب رسید، پذیرفتە شد. حق فعالیت سندیکاهای کارگری نیز رسمیت شناختە شد. با وجود قانونی شدن روز کارگر به‌عنوان تعطیل کارگری در قانون کار، این قانون نیز بە مانند حق تشکل از طرف دولت و کارفرمایان رعایت نمی‌شود. کارگران هم‌چنان خواستار تعطیل عمومی روز کارگر و برگزاری تظاهرات خیابانی بدون مزاحمت پلیس، برای طرح مطالبات خود هستند و برای آن مبارزە می کنند. اما هم‌چنان تجمع‌ها در این روز مورد یورش پلیس قرار می‌گیرند و شرکت کنندگان در این تجمع‌ها بازداشت و زندانی می‌شوند.
در سال گذشتە سیاست سرکوب دستمزدها و تعرض لجام گسیختە رژیم بە طبقە کارگر و دست‌آوردهای مبارزاتی آنان شدت پیدا کرد. دستمزدها ٥٠ درصد کمتر از نرخ رسمی تورم افزایش دادە شد، قانون بازنشستگی را تغییر دادند، موقتی سازی نیروی کار در مشاغل مختلف ادامە پیدا کرد، کار کودک با احیای مناسبات استاد شاگردی قانونی شد، اموال بیشتری از تامین اجتماعی بە غارت رفت، تبعیض علیە زنان و تلاش برای بیرون راندن آنان از بازار کار تشدید شد. در اثر این اقدامات کە همراە با فشار و سرکوب خیابانی پیش بردە می شود، نرخ مشارکت زنان کاهش و بە زیر ١٤ درصد تقلیل یافت.
بە موازات تشدید تعرض همە جانبە‌ی حکومت بە حقوق و معیشت مردم، اعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و سایر گروە های مزد و حقوق بگیر نیز گسترش پیدا کرد و صدها اعتصاب و اعتراض از طرف گروە‌های زحمتکش انجام گرفت. اعتراضات سال گذشتە سیاسی‌تر از قبل شد و در بسیاری از آن‌ها، شعارهائی نیز علیە رئیس جمهور، وزرا و مجلس دادە شد. غارت اموال عمومی زیر عنوان «مولدسازی» نیز بە صورت مخفی در سال گذشتە ادامە پیدا کرد و هیچ‌کس بە غیر از یک گروە چند نفرە از مقامات ارشد حکومت، هیچ اطلاعی از جزئیات آن ندارد.
کارشناسان غیر حکومتی با استناد بە آمار های رسمی، گزارشات تکان دهندەای از نتایج سیاست‌ها و عملکرد حکومت منتشر می‌کنند. افزایش ٨ میلیون نفر بە جمعیت زیر خط فقر، وجود ٧ میلیون کودک کار و خیابانی، ترک تحصیل ۴ میلیون کودک، افزایش دزدی و جنایت، تن‌فروشی و بی‌خانمانی، فروش اندام برای تهیە‌ی نان و کرایە‌ی مسکن، سوء تغذیە‌ی نیمی از جمعیت کشور و نابودی محیط زیست، این‌ها تنها بخش کوچکی از پیامدهای استبداد مذهبی هستند.
گستردگی اعتراضات و پیوستن گروە‌های مختلف مزد و حقوق‌بگیر بە اعتراضات، بە دلیل ایجاد فضای امنیتی شبە فاشیستی و سرکوب شدید و جلوگیری از فعالیت سندیکاها توسط رژیم، مانع از افزایش تعرض حکومت و کارفرمایان بە حقوق کارگران نشده‌است. با این همە و بە رغم تشدید سرکوب، مبارزات کارگران برای رسیدن بە خواستەهای خود، با قوت ادامە دارد و در حال گسترش است و هر روز کە می‌گذرد رادیکال‌تر می‌شود.
سرکوب فعالین کارگری نیز در سال گذشتە افزایش یافت و علاوە بر زندانی کردن عدە‌ی زیادی از کارگران و اخراج صدها نفر به‌خاطر فعالیت صنفی، صدها نفر از اعضا، رهبران و فعالین شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان نیز بازداشت، محاکمە و محکوم بە زندان و اخراج شدند.
مبارزات کارگران، هم در بعد صنفی و هم سیاسی، در سال گذشتە رشد چشمگیری کرد. حمایت تشکل‌های کارگری از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، کە از آغاز جنبش شروع شد، تداوم پیدا کرد و تشکل‌های موجود با انتشار منشور ١٢ مادەای حداقلی و موضع گیری‌های مختلف بر حمایت از این جنبش بە کرات تاکید کردند. به‌خصوص شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در دفاع از جنبش، سنگ تمام گذاشتند و تاوان سنگینی برای حمایت خود پرداختند. این حمایت‌ها حاکی از رشد و بلوغ سیاسی تشکل‌های کارگری است.
حزب چپ ایران سیاست سرکوب دستمزدی و اعتراضات معیشتی کارگران و بازنشستگان را هموارە محکوم نمودە و از مبارزە‌ی کارگران و مزد و حقوق بگیران برای افزایش دستمزد متناسب با هزینەهای واقعی زندگی، حمایت کردە‌است.
تعرض دولت‌های سرمایە‌داری بە حقوق و دست‌آوردهای مبارزاتی کارگران در اکثر کشورهای جهان نیز افزایش پیدا کرده و دامنە‌ی آن بە دموکراتیک‌ترین کشورهای شمال اروپا نیز تعمیم یافته‌است. با این همە به‌واسطە‌ی وجود آزادی فعالیت سندیکایی و احزاب کارگری مقاومت در برابر این تعرض نیز شدید است. انجام این تعرضات بار دیگر نشان داد، که نظام‌های سرمایە‌داری هر گاە در هر جا فرصتی بە دست آورند، در تعدیل و برچیدن قوانین حمایتی و پس گرفتن دست‌آوردهای مبارزاتی کارگران تردید بە خود راە نخواهند داد. قدرت‌گیری احزاب دست راستی و شبە فاشیستی در بسیاری از کشورهای پیشرفتە و تعرض بە حقوق و آزادی‌های مردم، نتیجە‌ی تضعیف اتحادیە‌ها و احزاب کارگری است و موثرترین راە مقابلە با آن، تقویت سازمان‌های کارگری و دفاع از دموکراسی می‌باشد.
حمایت اتحادیەهای کارگری جهانی از مبارزات کارگران ایران در سال گذشتە نیز، پا بە پای سرکوب فعالیت‌های اتحادیەای، تداوم یافت و باعث تقویت بیشتر همبستگی میان کارگران ایران با کارگران جهان شد. حزب چپ ایران این حمایت‌ها را ارج نهادە و در تداوم و تحکیم آن تلاش می‌کند.
تجربیات جنبش کارگری در جهان و ایران نشان دادە است که کارگران و مزد و حقوق‌بگیران در هیچ جایی از جهان بدون متحد و متشکل شدن در اتحادیەهای مستقل و احزاب کارگری نیرومند، قادر نخواهند شد حتی در دموکراتیک‌ترین نظام‌های سرمایە‌داری، از حقوق انسانی خود بە شکل بایستە دفاع کنند. کارگران در ایران نیز برای رسیدن بە حقوق و خواستەهای خود و رسیدن بە رفاە و آزادی، راهی جز متحد و متشکل شدن در اتحادیە‌ها و تشکل‌های مستقل و تداوم و افزایش مبارزات خود ندارند.
امسال در شرایطی روز همبستگی طبقاتی کارگران و عموم مزد و حقوق‌بگیران فرا‌می‌رسد، کە سرکوب جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» و تلاش برای زدودن دست‌آوردهای آن بە حد اعلا رسیدە و رژیم از هیچ وسیلەای در این راە دریغ نکردە و نمی‌کند. فضای کشور شدیدا امنیتی شده‌است. اوباشان آتش بە اختیار رژیم در هفتە‌های اخیر بە دستور مستقیم خامنەای، حملات فاشیستی بە زنان را تشدید کرده‌اند. این حملات ناشی از ترس و نگرانی آنان از ظرفیت و توان جنبشی است کە بە‌رغم سرکوب شدید با پایداری و مقاومت خود بە کابوس رژیم تبدیل شدە است. جنبش «زن، زندگی، آزادی»، کە از حمایت‌های گستردە‌ی مردمی و احزاب و سازمان‌های کارگری، نهادهای مدنی و سیاسی برخوردار است، مرعوب نشدە و هم‌چنان برای رسیدن بە مطالبات خود در حال نبرد با رژیم اسلامی است و هدف نهائی آن براندازی این رژیم است. حزب چپ ایران هموارە از این جنبش حمایت کردە است.
امسال هم‌چنین، با آغاز جنگی دیگر در منطقه، کشتار وحشیانە بیش از ٣٤ هزار فلسطینی بی دفاع، ویرانی غزە و آوارگی بیش از دو میلیون فلسطینی توسط دولت دست راستی اسرائیل بعد از حمله‌ی ۷ اکتبر حماس در سال گذشته، تشدید تنش بین رژیم اسلامی با اسرائیل پس از حملە بە کنسولگری ایران در سوریە، موشکباران تلافی‌جویانە‌ی رژیم و حملە متقابل اسرائیل بە پایگاە نظامی ایران در اصفهان، در عین‌حال کە خطر درگیری نظامی بین دو کشور و گسترش جنگ در منطقه را افزون‌تر ساخت، تاثیرات منفی اقتصادی و سیاسی نیز در ایران به‌جا گذاشته و موجب نگرانی بیشتر مردم شد. حزب چپ ایران مخالف هرگونه ماجراجوئی نظامی، علیه جنگ افروزان و مدافع صلح در منطقه است!
حزب چپ ایران بار دیگر تشدید تعرض مداوم رژیم بە حقوق کارگران شاغل و بازنشستە و اتخاذ سیاست‌های فقرآور را کە باعث راندە شدن بیش از نیمی از جمعیت کشور بە زیر خط فقر شدە، محکوم می‌نماید و از مبارزات کارگران برای افزایش دستمزدها، حقوق بازنشستگی، حق اعتصاب و تشکل، آزادی کارگران و معلمان زندانی و دیگر زندانیان سیاسی و مدنی، لغو قراردادهای موقت کار، رفع تبعیض جنسیتی و همەی مطالباتی کە در منشور ١٢ مادەای و نیز منشور ۶ ماده‌ای امسال تشکل‌های مدنی و کارگری آمدە، پشتیبانی می‌کند. ما کارگران و دیگر مزد و حقوق‌بگیران را بە اتحاد و همبستگی بیشتر فرا‌می‌خوانیم و در مبارزە برای آزادی، برابری و استقرار نظامی عادلانه و انسانی در ایران، قاطعانە همراه آن‌ها ایستاده‌ایم.
زندە و پایندە باد همبستگی جهانی کارگران
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۸ آپريل ۲۰۲۴
افزودن دیدگاه جدید