اعلاميه

ارزش تحریم این "انتخابات" فقط به برآمد گسترده‌ی مردمی در روز ٢٨ خرداد نیست، بلکه هم‌چنین به صف‌آرایی سیاسی گسترده‌ای است که در تقابل میان جمهوری اسلامی و مخالفان و منتقدان آن شکل گرفته‌است. صف‌بندی که در برابر نمایش جمهوری اسلامی در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفته است، کم سابقه و در نوع خود نوید دهنده‌ی گشایش جدیدی در سمت‌گیری نیروهای اپوزیسیون و منتقد نظام است.

در چنین شرایطی، همراهی نیروهای جمهوری‌خواه و دموکرات، بیش از همیشه اهمیت دارد. در پسا «انتخابات» دیری نخواهد پایید که اعتراضات گسترده مردمی به صراحت به حکومت و دولت دست‌نشانده‌ی ولی فقیه «نه» بگوید و در چنین شرایطی ائتلاف بلوکی از جمهوری‌خواهان دموکرات و سکولار، برای پرطنین ساختن پژواک صدای مردم بسیار ضروری خواهد بود. چه‌اینکه امروز هم در میان شکل‌گیری بزرگ‌ترین جنبش تحریم «انتخابات»، جمهوری‌خواهان خود را صدای مخالفان انتخابات حکومتی می‌دانند.

رویگردانی مردم از حکومت و تحریم انتخابات فرمایشی، از ماه‌ها پیش روشن بود، اما، تصمیم حکومت در قلع و قمع بی سابقه‌ی کاندیداها بر ابعاد این تحریم افزوده‌است. تجربه‌ی دو دهه‌ی گذشته به مردم یاد داده‌است که امیدی به معجزه در پای صندوق‌های رای جمهوری اسلامی نداشته باشند. تغییر در وضعیت زندگی آن‌ها تنها از طریق عقب نشاندن حکومت و تحمیل اراده‌ی خود بر آن میسر است. در این دور نیروی پیشاهنگ تحریم خود همین اکثريت مردم هستند که پرچم تحریم انتخابات را در دست گرفتند. اکنون امکانی برای مشارکت در چنین انتخاباتی باقی نمانده‌است.

رفیق طاهرپرور انسانی مقاوم، صادق، مهربان و فروتن بود و در میان زندانیان سیاسی به نشانه‌ی صمیمیت و خودمانی بودن ««مَشد ابول نامیده می‌شد. او بعد از آزادی نیز فعالیت سیاسی خود را در صفوف فدائیان خلق ادامه داد. مدتی جزو جریان فدائیان اکثریت بود ولی پس از چندی از فعالیت تشکیلاتی کناره گرفت، گرچه همواره به آرمان‌های انسانی و عدالت‌خواهانه‌ی خود وفادار ماند.

جمهوری اسلامی با بحران های درهم تنيده از جمله بحران‌های مشروعيت، اقتدار و ناکارآمدی، نارضايتی گسترده مردم، جنبش مطالباتی و خيزش های خيابانی از يکسو و از سوی ديگر فشارهای بين المللی بويژه تحريم های فلج کننده اقتصادی مواجه بوده و کشور را در وضعيت بن بست قرار داده است. رأس قدرت برای برون رفت از بن بست کنونی اعتقادی به باز کردن فضای سياسی، فراهم کردن شرايط برگزاری انتخابات آزاد و دگرگونی ساختار های سياسی، اقتصادی و اجتماعی ندارد. هسته سخت قدرت راه حل را در آن ديده که حکومت را يکدست کند تا بتواند در مقابل نارضايتی گسترده مردم و اعتراضات آن ها و فشارهای بين المللی مقاومت کند و امر جانشينی خامنه ای را بدون تکانه های شديد پيش ببرد. راه حلی که حکومت برگزيده است، کشور ما را به گرداب بحران های پايان ناپذير و تنش های ويرانگر سوق خواهد داد.

اسماعیل خوئی، بیش از همه، به عنوان شاعر شعر اعتراض در برابر اختناق و سرکوب، ستایشگر ستیز علیه ظلم و تباهی شناخته شده‌است. او همواره برای ایجاد جهانی انسانی و عادلانه و برای پاسداشت حرمت انسان مبارزه کرده‌است. برخی از اشعار او زمزمه‌ی رهروان آزادی و برابری در زندان‌ها و سیاهچال‌های هر دو رژیم بود، برخی دیگر، ورد زبان عاشقان زندگی در دنیای پاک آرزوها. زبان شعر اسماعیل خوئی سرشار از تصاویر دلنشین و بهره‌مند از گنجینه‌ی ادبیات کهن کشورمان است. او جزو پرخواننده‌ترین شاعران دوران خود بود و به طریق اولی، به عنوان یکی از سرآمدان شعر معاصر ایران در تاریخ ادبیات کشور ما خواهد ماند.

در مخالفت فراگیر با این "انتخابات" فرمایشی، هر فقره عدم شرکت در "انتخابات" مهم است و نقش خود را دارد؛ این به‌هیچ‌وجه کافی نیست که فقط خودمان به این نمایش حکومتی "نه" بگوییم. لازم است از هر ابتکار سود جست تا گزینه‌ی تحریم گستره بیشتری به خود گیرد‌. مبارزه در راه تحریم "انتخابات" با تشویق خانواده و دوستان به رأی ندادن تمام نمی‌شود، لازم است همکاران، هم محله‌ای‌ها و هر شهروند قابل دسترس خود را دعوت و متقاعد به خالی گذاشتن مراکز‌ رأی کرد.

سیاست زورگویانه‌ی دولت اسرائیل در ادامه‌ی اشغال سرزمین‌های فلسطینی و بی توجهی به تمام قطعنامه‌های سازمان ملل در مورد تخلیه‌ی این سرزمین‌ها، امکان دستیابی به صلح میان فلسطین و اسرائیل، منشاء اصلی ادامه‌ی تنش بین دو ملت و تبدیل این تنش به یکی از مشکلات لاینحل در منطقه است. در این میان دولت دست راستی اسرائیل به رهبری بنیامین نتانیاهو، با تعطیل کردن گفت و گوهای صلح، دامن زدن بیشتر به خصومت، عملا راه هر گونه تنش‌زدائی و نیز تلاش‌های بین المللی در این عرصه را با بن بست مواجه ساخته‌است.

تاکنون بر اساس قوانین و مقررات خود جمهوری اسلامی قاعده بر این بود که مجلس اسلامی قانون بگذارد و شورای نگهبان آن را تایید یا رد بکند و به مجلس برگرداند. حالا اما این شورا خود از فراز سر مجلس هم نقش قانونگذار و هم مجری قانون را به عهده گرفته است! این نیز، چیزی نیست مگر مطلق العنانی هر روز بیشتر. این، یعنی رسوایی "انتخابات" فرمایشی بی پرده‌تر از هر زمان دیگر.

نا گفته پیداست که این انتخاب، نه بر اساس واقعیت‌های موجود جامعه ایران و وضعیت بسیار دشواری که حکومت جمهوری اسلامی به زنان کشورمان تحمیل کرده است، بلکه با نظر داشت مصلحت های سیاسی، صورت گرفته است. هر چند در برخی رسانه ها در توجیه این انتخاب، به نبود کاندیدای دیگر از منطقه آسیا، اشاره شده است، اما این نمیتواند توجیهی باشد به چنین انتخابی که به جز توهین به زنان آزاده ایرانی، توصیف دیگری برای آن نمی توان یافت.