اعلامیه‌ها و بیانیه‌های کارگری

خواست ما لغو این احکام ظالمانە، آزادی بی‌قیدوشرط آقای حبیبی و سایر رهبران کانون‌های صنفی معلمان، بە رسمیت شناختن و رعایت بی‌چون‌وچرای حقوق سندیکایی معلمان و منع دخالت نیروهای امنیتی و دادگاە ها در امور فعالیت‌های سندیکایی است.

تشکل‌های کارگری ازجمله سندیکای کارگران شرکت واحد، اتحادیه آزاد کارگران ایران، گروه نفتگران متحد خوزستان و اتحادیه تشکل‌های کامیون داران و رانندگان سراسر ایران نسبت به بازداشت کارگران فولاد اهواز اعتراض کرده و خواهان آزادی آن‌ها شده‌اند.

حمایت ها و همبستگی های گستردە گروە های مختلف اجتماعی از اعتصاب کارگران هفت تپە نشان داد کە آمادگی برای شکل گيری همبستگی بين جنبش های اجتماعی بالاست و کارگران و مزدبگیران می توانند نقش بزرگی در آن داشتە باشند.

بازداشت اعضای شورای کارگران هفت تپە در حالی صورت گرفت کە افراد بازداشت شدە مرتکب هیچ خلافی نشدە و این اعتصاب نیز علیرغم حضور تحریک آمیز نیروهای ویژە امنیتی در محل بە شکل کاملا مسالمت آمیز در حال انجام بود و آقای بخشی یکی از رهبران کارگران هفت تپە روز گذشتە در جمع کارگران و در حضور نیروی های ویژە امنیتی کە برای ایجاد رعب و درهم شکستن اعتصاب کارگران گسیل شدە بودند بر رعایت نظم و آرامش توسط کارگران تاکید نمودە بود.

اعتراضات کارگران و سایر گروەهای اجتماعی در سراسر کشور بطور مرتب در حال افزایش ولی پراکندە و کم اثر اند. با تشکیل گروەهایی در شهر های مختلف باید تلاش کرد بە این پراکندگی ها غلبە کرد. تشکلهای کارگری می توانند در شهر های مختلف برای غلبە بر پراکندگی و ایجاد هماهنگی درعرصە اعتراضات کارگری اقدام کنند.

اهمیت دارد این اعتراضات با استفادە از شرایط جدید سازمان یابد و همسو شوند. به هر میزان این حرکات سازمانیابی شوند، به همان میزان نیز امکان سرکوب و خاموش کردن صدای اعتراض ان‌ها دشوارتر می شود. اکنون زمانی است کە کارگران باید تلاش کنند با تشکیل اتحادیە ها و سندیکاها، مبارزاتشان را ارتقا دهند و با تکیه بر آن‌ها از حق و حقوق شان دفاع کنند.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) از مطالبات رانندگان کاميون و کامیون‌داران پشتیبانی می کند، خواهان پاسخ گوئی به خواسته های آنان است و نسبت به سرکوب این اعتصاب توسط رژیم، هشدار می دهد. ما از احزاب و فعالان سیاسی، نهادهای مدنی و دموکراتیک می خواهيم صدای اعتراض رانندگان کاميون و کامیون‌داران اعتصابی را در دفاع از حقوق و مطالبات برحق شان، پر طنین تر نمایند.

خواست کارگران و عموم مزدبگیران ایران رفع ممنوعیت و موانع فعالیت های سندیکایی، تأمین حق اعتصاب و اعتراض، اجرای مقاولە نامە های بنیادین سازمان بین المللی کار و مقدم بر همە، مقاولە نامە های ٨٧ و ٩٨ سازمان بین المللی کار است. طی چند سال گذشته فعالان سندیکائی بارها از مسئولان بخش اتحادیه های کارگری آی.ال.او. خواسته اند که دولت ایران را به اجرای تعهدات خود نسبت به حقوق کارگران مصرحه در مقاوله نامه های این سازمان مکلف کنند. اما این خواست به طور مؤثر پیگیری نشده است و نقض مقاوله نامه ها کماکان به قوت پیشین ادامه یافته است.

برای اينکه شما کارگران بتوانید آزادانە خود را سازمان دهید، حق اعتصاب، تجمع و اعتراض داشتە باشید و از حقوق تان دفاع کنید، لازم است مبارزه صنفی را با مبارزه برای آزادی و دمکراسی همراه سازيد. در کشورهائی کە آزادی بيان و سازمان يابی کارگران وجود دارد، دولت و کارفرمایان بە آسانی نمی توانند مانند ایران حق و حقوق شان را نقض کنند و دستمزدهایشان را زیر خط فقر نگاە دارند.