کمپین علیه ناموس پرستی پانزده روز پیش در فیس بوک آغاز به کار کرد. نخستین گام، کار تبلیغی بود و تشویق افراد به همراهی با این کمپین در اعلام انزجار از ناموس. پس از پانزده روز از فعالیت کمپین در فیس بوک، اینستاگرام و توییتر و همراهی افراد از گروه های مختلف سنی، جنسیتی، اتنیکی و سیاسی؛
ارزیابی از اشکال گونانگون خشونت های ناموسی و نحوه مقابله با آن، چرایی شدت گرفتن خشونت ناموسی در ایران و کم توجهی محققان و افکار عمومی نسبت به آن، نقش قانون و ایدئولوژی زن ستیز جمهوری اسلامی در تشدید ستم و خشونت ناموسی، اهمیت فرهنگ سازی، تغییر قوانین و افزایش دیگر منابع قدرت زنان برای مقابله با خشونت های ناموسی و همچنان اهیمت تغییر الگوهای مردانگی و ضرورت گسترش کمپین هایی علیه خشونت ناموسی علیه زنان
امروز هیچ عرصه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیست که زنان در آن نقشی اساسی ایفا نکنند.اکثر تشکل های همیاری مردمی، جمعیت های دفاع از محیط زیست ,نهاد های کمک رسانی به آسیب دیدگان از عوامل مختلف اجتماعی تا بلایای طبیعی،درهمه وهمه نقش زنان بسیار برجسته است.هیچ اعتراض اجتماعی نیست که زنان در آن حضوری چشم گیر نداشته باشند.
هر چند هر کدام از ما اگر به عنوان شهروندان عادی از این اتفاقات بنویسیم و بر علیه فراموشی مسلح به قلم شویم و در جامعه نیز به نشر حقیقت و فعالیت های میدانی هر چند اندک روی بیاوریم شاید بتوان اندکی از خلأهای موجود را پر کرد. فرقی نمی کند هاجر باشد یا سارا یا زبیده؛ هر کدام ازاینان نمونه هایی از قربانیان خشونت علیه زنان هستند که مرز هم نمی شناسند.
آزار های خیابانی شامل آزار های کلامی، غیر کلامی ، تعقیب و تماس فیریکی است. آزار خیابانی باعث ترس، افسردگی و گوشه گیری میشود. در مواردی حتی زنان ترجیح میدهند به خیابان ها نروند. بطور کلی آزار و اذیت روی زندگی آزار دیده تاثیر میگذارد. کسانی که مورد آزار قرار می گیرند در بیشتر موارد نمی دانند چه عکس العملی نشان دهند و می ترسند؛ می ترسند مورد حمله و آزار بیشتر قرار گیرند و یا وضع بدتر و "آبرو ریزی" شود. این واکنش بسیار طبیعی است.
