منشور

نظام پیشنهادی ما، نظام سیاسی ـ اجتماعی دمکراتیک در شکل جمهوری است. جمهوری مورد نظر ما مبتنی بر حق رای آزاد و همگانی، پای بندی به قانونيت و بر اصل جدایی دولت و دین، تفکيک قوای سه گانه، استقلال رسانه ها، تناوب قدرت و انتخابی بودن مقامات، نفی حکومت دینی و مسلکی، ساختار سیاسی و اداری غیرمتمرکز و پلورالیسم استوار است. در این جمهوری مذهب و ايدئولوژی رسمی وجود ندارد

حکومت اسلامی تاکنون نشان داده علاوه بر نیرنگ، زبان زور را خوب می فهمد زیرا راز ماندگاری خود را در توسل جستن بدان بارها آزموده است. چنانچه قرار شود حاکمان در مقابل جنبش اعتراضی مردم با نرمش قهرمانانه زانو زنند تنها با گسترش مبارزات سراسری مردم چنین فن و نسخه ای عملی خواهد زد.

در نظام سلامت کشور ما؛ میزان مشارکت مالی باید بر اساس "توان مالی" افراد، و میزان برخورداری از خدمات سلامت باید بر اساس "نیاز" افراد باشد.

این سند با شفافیت از محترم بودن مالکیت خصوصی و محدود کردن برخی از نتایج آن بوسیله دولت دفاع می کند. دوستان چرا این مساله حیاتی را مسکوت گذاشته اند؟ نکند قصد استقرار سوسیالیسم لنینی همین فردا کماکان روی افکار ما سایه انداخته است؟

در هر سه منشور نامبرده از گذار مسالمت آمیز نام برده شده است. چرا بر گذار مسالمت آمیز تاکید شده است؟ انقلاب مشروطیت، جنبش های اجتماعی دوره ملی شدن نفت به نخست وزیریدکتر مصدق، انقلاب بهمن عمدتا با حرکات مردمی مسالمت آمیز تحقق یافته اند. با این سوابق چه لزومی بر تاکید بر گذار مسالمت آمیز است؟

اصلاحات راهشگا برای خواستهای مردمی در جمهوری اسلامی ممکن نیست و آزادیخواهان، ضد تبعیض و عدالت جویانه مردمی از گفتمان اصلاح طلبان حکومتی پیشی گرفته اند. اکثر اصلاح‌طلبان حکومتی امروز بیشتر به دنبال آنند که به هر قیمتی، از جمله تن دادن به اراده رهبر جمهوری اسلامی، همچنان در ساختار قدرت باقی بمانند. ما اصلاح طلبان حکومتی را نیروی متحد طبیعی خود نمی دانیم

شورش مردم تهیدست ایران بدون وجود جامعه مدنی گسترش یافته در شرایط کنونی، اگر نتیجه ای مانند لیبی، سوریه و عراق، بوجود نیاورد، در بهترین حالت نتیجه انفلاب بهمن را خواهد داشت

"همبستگی"، آزادی" و "برابری" در هم تنیده اند .برابری، پیش نیاز آزادیست . همبستگی پیش نیاز برابریست و آزادی و برابری پیش نیاز همبستگی هستند. خواست آزادی، برابری و همبستگی سوسیال دموکرات ها از سوی منافع کسانی حمایت می شود که در فقدان آزادی و برابری از نفوذ بسیار کمی در اداره جامعه ای که در آن زندگی می کنند، برخوردارند. 

امروز، ایدئولوژی مسلط اما غیر قابل احساسی که نام و نشانی ندارد همه ریشه‌های گذشته ما را زیر سوال برده است. پس از چرخش فرهنگی در اواخر قرن گذشته، سخن گفتن از طبقه و مبارزه طبقاتی، سوسیالیسم و انقلاب، حزب و سازماندهی به تابو تبدیل شده است

 ما مدافع مبارزه مسالمت آمیز هستیم و معتقدیم رفراندوم و انتخابات آزاد يکی از قواعد اساسی یک نظام دموکراتيک است که متاسفانه در شرایط کنونی با ساختار استبدادی حکومت جهموری اسلامی همخوانی ندارد. زیرا پیش زمینه رفراندوم و انتخابات آزاد مشروط به تامین آزادی فعالیت احزاب مخالف، آزادی تشکل های صنفی و سیاسی، آزادی رسانه ها و گردش آزاد اطلاعات خواهد بود