تقریباً تمام ارزیابی های انجام شده از سرمایه گذاریهای خارجی چین، که من از نظر گذرانده ام، اگرچه از "استعمار نو" تا " مجالی برای توسعه" در نوسان اند، اما در این نکته متفق القول اند که مسئلۀ مقدم در نیک و بد این سرمایه گذاریها، دولتهای طرف قرارداد چین اند، زیرا یکی دیگر از مشخصه های اجماع پکنی عدم مداخله چین در شئون داخلی این و آن کشور است. برای چین مهم نیست که آیا دولت طرف قرارداد اش مشمول عنوان "حکمرانی خوب" می شود یا نه، سراپا فاسد است یا نه، حقوق بشر، حقوق محیط زیست و حقوق کارگران را رعایت می کند یا نه، ...
