محیط زیست

بدبختی درست در پاسخ به این پرسش رونمایی میشود؛ تمدن و فرهنگ ضد محیط زیست در یک احتمال خواهد کوشید محیط زیست را طوری نجات دهد که ادامه همین تمدن و فرهنگ ممکن گردد. چگونه؟ از طریق تهاجم قوی به ضعیف، مسلط شدن تنازع بقا، خریده شدن یا گرفته شدن محیط زیست بخشهای فقیر توسط بخشهای زورمند، و حتی اجرای برنامه های متمدنانه برای خلوت کرن کره زمین! فاشیسم زیستبومی در این مفهوم یک راه حل خواهد شد. راه حل دیگر همبستگی و همکاری مردمان و دولتها و اتخاذ برنامه و راه مشترک است.

مجمع حفاظت از گونه‌های زیستی برآمده از کنوانسیون تنوع زیستی CBD است که در سال ۱۹۹۲ در ریودو ژانیرو تهیه شد. در سال ۲۰۱۰، ۱۹۶ کشور عضو این کنوانسیون ۲۰ هدف را برای حفاظت از گونه‌هایی زیستی مشخص کردند که می‌بایست تا سال ۲۰۲۰ محقق می‌شدند. بر اساس این اهداف تعیین‌شده می‌بایست ۱۷ درصد از خشکی و ۱۰ درصد دریاها بیشتر و بهتر محافظت شوند تا از بین رفتن گونه‌های زیستی متوقف شود.

جهان و کشور ما با یک بحران بزرگ زیست محیطی روبروست. بهره‌بردارى‌ غارت‌گرانه و بدون آينده نگری نظام سرمایه‌داری از منابع پایان‌پذیر...

کشورهای مختلف در سراسر جهان در حال مبارزه با ویروس کرونا هستند و سعی می‌کنند وضعیت را به حالت عادی بازگردانند. حالا به تازگی سازمان ملل متحد به کشورها اعلام کرده که باید با تغییرات اقلیمی مانند کرونا مبارزه کنند تا زندگی‌های بیشتری در معرض خطر قرار نگیرد.

حکومت ايران نسبت به بحران بزرگ محيط زيستی بی توجه است و برنامه ای برای غلبه بر آن ندارد. گروه های متعدد دوستداران طبیعت و محیط زیست در کشورمان با امکانات بسیار محدود و با ابتکارات فردی اقدامات مفیدی انجام داده اند ولی نه تنها از حمایت دولتی بی بهره اند، بلکه تحت پيگرد ارگان های امنيتی ـ اطلاعاتی قرار دارند.

حفظ محیط زیست فقط مبارزه با سرمایه و صنعت‌سالاران نیست بلکه مبارزه با مصرف‌گریی توده نیز هست. بدینگونه، یک برنامه محیط زیستی معمولا یک برنامه مناسب برای به هم زدن تعادل قوا به خاطر کسب قوا نیست. کوشش آن به هم زدن تعادل قوا در سمت هدف‌های اعلام شده است. خیلی از احزاب محیط زیستی گاهی و در زمینه هایی خود خویش را با شعارهایشان تضعیف میکنند و خود بر این امر واقف هستند.

سبزها شعار اولین اجلاس زیست محیطی سازمان ملل را در سال 1972 گرفتند: جهانی فکر کنید، محلی عمل کنید. وگرنه تنها می مانید. در حدود سال 1980 ، یک جنبش زیست محیطی جهانی رخ داد، که به ژرفای تاریخ، به قرن 18 بازمی گشت و فراتر از همه مرزهای حزب بود: این شامل مواضع سوسیال دموکراتیک ، لیبرال و محافظه کارانه بود - و می توانست سیر وقایع را تغییر دهد.