دنیز ایشچی

دموکراسی، حکومت میتنی بر قانون، تضمین قانونی اجرائی آزادیهای فردی و اجتماعی، تفکیک قوا در مدیرت اجتماعی، شفافیت و مدیریت های نظارتی چند جانبه ، شکل گیری روزافزون نهادهای مدنی مردمی در ابعاد متفاوت از جمله پتانسیل هایی میباشند که میتوانند این دوران گذار با بصورتهای مدنی تری فراهم نمایند.

اگر ما فقط و تنها خود را جمهوریخواهان سکولار دموکرات آزادیخواه مینامیم، اگر ما معتقدیم که در دنیای امروز، این مقوله ها نسبی هستند، خودمان را فریب ندهیم؛ ما فقط خواهان آن هستیم که ولایت فقیه و نام اسلامیت از قانون اساسی کشور حذف شود، نه چیزی اضافه بر آن.

راهکار چپ رادیکال تنها در شرایطی قادر به پیش برد سیاستهای خویش خواهد بود که بتواند بخش عظیم نیروهای بالنده اجتماعی را با شفافیت تمام از راهکارهای آلترناتیو خویش آگاه نموده و از این طریق به یکی از سنگین ترین وزنه های اجتماعی سیاسی در کشور فرا روید.

این اقدام زمینه را برای تجارت‌های هنگفت قدرت‌مداران سیاسی در بازار سیاه باقیمت‌های چندین برابر فراهم می‌کند. این اقدام زمینه را برای صف‌آرائی بیشتر امنیتی در منطقه میان اردوگاه آمریکا، اسرائیل و عربستان ازیک‌طرف و جمهوری اسلامی ایران از طرف دیگر فراهم می‌نماید.

می‌توان گفت که دور از انتظار نیست اگر بگوییم که بیش از نصف جمعیت سکولار ایران، عملا خواستار نظام جمهوری سکولار دموکراتیک برای کشور می‌باشند. در تدوام می‌شود نتیجه گرفت که انبوه توده‌های خواهان جمهوری سکولار دموکراتیک سر به میلیون‌ها نفر انسان آزاده، روشنفکر می‌زنند. در ادامه این سوال مطرح می‌شود که نمایندگان سیاسی توده‌های میلیونی جمهوریخواهان سکولار و دموکرات کشور، کدامین سازمان‌های سیاسی می‌باشند؟

سوسیالیسم، تنها دوست واقعی دموکراسی می‌باشد. سوسیالیسم، تنها نیرویی است که نه تنها به نجات کامل دموکراسی از چنگال‌های خفه‌کننده نئولیبرالیسم همت گماشته است، بلکه قادر می‌باشد تا از دستاوردهای دموکراسی در قرن انقلاب تکنولوژیک دیجیتال جهت اعمال اراده "دموس" به نفع تمام مردم بهره‌گیری نماید

تبدیل‌شدن دنیای دوقطبی دوران جنگ سرد به دنیای یک‌قطبی دیکتاتوری یک‌جانبه جهانی آمریکائی، که نتیجه آن پروژه‌های ازهم‌پاشیدگی یوگسلاوی، جنگ در ایران، افغانستان، عراق ، سوریه و غیره بود، بالاخره به دنیایی چندین قطبی میان آمریکا، اروپا، کشورهای عضو پیمان بریکس و بالاخره کشورهای دیگر جهان سوم، نمونه بارز ناپایداری نظام حاکمیت سرمایه‌داری جهانی، قدرت‌مداری نئوکان‌ها و نئولیبرالیسم جهانی است.

تأثیرات روانی غالب چنین روایت سیاسی تبلیغاتی امنیتی و نظامی بر روی نیروهای چپ دموکرات این است که خیلی از آرمان‌گرایان راه سوسیالیستی به‌صورت شرمگینانه‌ای از شفافیت در بیان آرمان‌خواهی‌های سوسیالیستی خویش دوری می‌گزینند. این دوستان ما خود ناخواسته سوسیالیسم را تابویی ترسناک تلقی کرده و از گفتار شفاف در مورد آن فاصله می‌گیرند.

روایت سیاسی اخلاقی و تبلیغات سیاسی برای تعویض حکومت‌ها جایگزین کردن آن‌ها با حکومت‌های‌ دست‌نشانده کافی نمی‌باشند. اینجا باید ابزارهای قدرتمندتری را به میدان آورد. طبیعتاً ابزار اقتصادی یکی از این ابزارهای خیلی قوی است.

گرچه بخش عظیمی از نیروهای چپ و بخصوص چپ‌های دموکرات با آینده‌نگری و پویایی تمام در تلاش بوده و هستند تا خود را هرروز به میزان بیشتری به‌روز کرده و با دستاوردهای علمی، تجربی مدنی اقتصادی اجتماعی سیاسی تطبیق دهند، هنوز بخش قابل‌توجهی از چپ ایران در هاله‌ها و پوسته‌های الگوهای سیاه‌وسفید دوران جنگ سرد باقی‌مانده و در اذهان خویش بر خرده‌حساب‌های تاریخی خویش با رقیبان سیاسی خویش در میان نحله‌های مختلف چپ ایران غالب نیامده اند.