دنیز ایشچی

آنچه که حاکمیت ایران در حال تبلیغ کردن آن میباشد این است که علت بحران اقتصادی و مشکلات و نارسائی های داخلی اجتماعی فعلی ما ناشی از تحریکات و تحریمات آمریکا است. به همین دلیل آنها میتوانند توجیه نمایند که این، آمریکا و اقمار منطقه ای و دوستان داخلی آنها هستند که در درجه اول دشمن مردم ایران هستند، نه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران.

بر بستر سقوط بی سابقه ارزش های اخلاقی اجتماعی است که چنین شخصی میتواند با شعارها و رفتارهای بی سابقه ضد انسانی، ضد اخلاقی، سرکوب گرانه و خشن خویش، تنها یار و یاوری خویش را در آقای دونالد ترامپ یافته و قبل از سر کار آمدن، وعده انتقال سفارت برزیل به اورشلیم، قلع و قمع کردن مخالفین و چپ ها و دشمنان خیالی خویش می یابد.

واقعیت این است که پیکار در راه رفع ستم ملی یکی از نزدیک به ده محور مبارزات دموکراتیک پیکار نیروهای چپ را تشکیل میدهد. میزان اهمیت، توان و قدرتی که ما در راه این پیکار دموکراتیک میگذاریم، با دیگر نیروهای اجتماعی که این مساله برایشان محور اساسی و اصل اولیه مبارزاتی است، میتواند برابری بکند؟ میتوان در جواب با جرات گفت که نه. میخواهیم این مساله را روی میز آورده و راجع به آن صحبت بکنیم، یا اینکه میخواهیم زیر فرش قایمش کرده و بصورت حاشیه ای در گوشه ای نگهداریم.

نظام ارزشی نوین آینده بر پایه‌های ارزش‌ها و حقوق انسانی مبتنی بوده و تعالی و ترقی جامعه بشری، آزادی‌های فردی و اجتماعی، تأمین حقوق انسانی، استقرار عدالت اجتماعی و فراهم کردن شرایط لازم جهت سعادت، تعالی و ترقی بشری را آبستن است.

وقتی جنایت فجیعی مانند قتل منتقد سیاسی عربستان سعودی در کنسولگری کشور عربستان در استانبول صورت می‌گیرد، هر انسان آزاده ای، هر سازمان سیاسی دموکراتیک و آزادیخواهی بر پایه های پرنسیپ‌ها و الگوهای آرمانی خویش از یک طرف و در نظر گرفتن ماهیت ساختاری سیاسی تاریخی عربستان سعودی از طرف دیگر نمی‌تواند سکوت اختیار کند، لذا عکس العمل نشان داده به نحوی این عمل را افشا نموده و محکوم می نماید.

تازه داشتیم کم‌کم حادثه در قفس‌های آهنین کردن‌های کودکان جداشده از دامن مادران پناهنده آمریکای لاتین در آمریکا توسط دولت ترامپ را به فراموشی می‌سپردیم، که کلمات قصار دیروزی آقای ترامپ بر دهان ایشان جاری شد. موضوع از چه قرار است؟

چه کسی میتواند تضمین کند که شکل گذار از جمهوری اسلامی ایران بصورت شکل کلاسیکی صورت خواهد گرفت که در آن برای تمام احزاب اپوزیسیون، از جمله احزاب چپ ایران به میزان برابری ازادی و امکان ایفای نقش فراهم خواهد شده تا اینکه بتوانند در پروسه روند تحولات سیاسی، تشکیل مجلس موسسان و تنظیم قانون اساسی نوین ایران نقش کارا، موثر و برابر حقوقی خویش را ایفا نمایند.

امروزه همه پان ترک ها، پان کرد ها، پان فارس ها، پان عرب ها و دیگر پان ها بدون استثنا تامین و تضمین منافع گروهی خویش را در همپیالگی با بلوک ترامپ- نتانیاهو – پمپئو می یابند. بعضی از آنها تا آنجا پیش می روند که اعلام می کنند همزمان با اعلامیه "نه قرارداد" بلفور در زمان جنگ جهانی اول که توسط آن استعمار انگلیس بخش فلسطینی سرزمین اعراب را به صهیونیست ها بخشیده بود، همین استعمار کبیر همان زمان به این دوستان "پان" ما هم چنین وعده هائی داده بود و امروز بعضی از آنها وفای  به وعده اعلامیه بلفور را از اربابان بزرگ تقاضا می نمایند.

هنوز نیروهای چپ دموکرات و آزاده به‌صورت آلترناتیو قدرت سیاسی سنگین نتوانسته‌اند حضور خویش را آن‌طور که بایدوشاید در جامعه به نمایش بگذارند. این کمبود خطر کانالیزه شدن پتانسیل عظیم نیروهای تحول طلب اجتماعی در راستای سیاست ورزی‌های خارجی امپریالیستی و  نیروهای نئولیبرال وابسته به امپریالیسم تقویت می‌کند.

بحران مالی سال دوهزار و هشت که کم مانده بود نظام سرمایه داری کلان  را به زانو در بیاورد، بر اساس فروش اسناد اوراق بهاداری صورت گرفته بود که بر پایه های پشتوانه ای وام های بی در و پیکری که به مردمی که امکان باز پرداخت آنها را نداشتند جهت خرید خانه داده شده بود، تهیه و صادر شده بودند.