دیدگاه‎ها

شیون و داد و فغان اپوزیسیون نئولیبرال ناسیونالیستهای غالباً خارج نشین جمهوری اسلامی ایران در این زمینه که مملکت از دست رفت، بیشتر از این بابت است که آنها نه تنها خواهان برقرای چنین توافق نامه هایی با نئو لیبرال های امپریالیستی آمریکایی اروپایی هستند، بلکه خود همیشه مبلغان یک چنین توافق نامه هایی با اربابان خویش بوده و هستند که همیشه موجب به غارت رفتن واقعی ثروت های کشورمان بوده است

این گونه شركت ها بعد از چندین سال نتوانستند و یا نخواستند وام های دریافتی را با بانكها تسویه نمایند. به همین علت بدهی آنان به بانك ها بسیار افزایش یافته است با افزایش چندین برابری ارزش اینگونه شركت ها، قصد دارند كه بعد ازین افزایش این شركت ها با مراجعه به بانكها و دریافت مجدد وام این بار بر مبنای قیمت گذاری جدید پول هنكفتی را به عنوان وام دریافت نموده و بخشی از آن را به عنوان بدهی گذشته و بخش هایی را نیز برای چپاول در اختیار خود قرار دهند.

یکی از درس هایی که مطالعه تجربه یکصدمین سالگرد تاسیس حزب کمونیست ایران به ما آموخت این است که در یکصد سال پیش، احزاب کمونیستی – کارگری ایران، بطور غالب از میان کارگران و زحمتکشان عضوگیری می کردند، نه روشنفکران سیاسی. به گفته دیگر، این خود کارگران بودند که اکثریت غالب اعضا، نمایندگان و رهبران احزاب سیاسی چپ سوسیالیستی و کارگری را تشکیل میدادند.

در امریکا فرهنگ پلیس بر مبنای نگاه نظامی و کنترل کننده بر نظم سیاسی عجین یافته که انواع تبعیضات اجتماعی، نژاد پرستی و حتی سرکوب حق رای، بخشی از آن است. در جائی که، سرمایه گذاری در برنامه های معطوف به رفاه اجتماعی و از جمله فعالیتهای کاریابی و بهداشتی میتواند به بهبودی شرایط زندگی برای طبقات و اقشار کارگری و محروم انجامد؛ متأسفانه، از جانب قدرتمندان سیاسی و اقتصادی موازین تنبیهی عمده شده اند.

یکی از عرصه هائی که این جنبش به چالش گرفته است، خودکلیشه نژاداست. این سخن در موردباوربه اصالت نژادها نیز صادق است که کسی با نژادخاصی بدنیا نمی آید بلکه در جامعه و مناسبات قدرت و الزاما ت آن است که پیکرهای بیولوژیک افراد و از جمله تفاوت های رنگ پوست، تبدیل به پیکرهای اجتماعی رمزگذاری شده می شوند. نژاد بربنیادستیزبا تفاوت ها ساخته و پرداخته می شود و گرنه رنگ پوست نیز همانند بی شمار تفاوت های طبیعی چیز دیگری نیست.

متن سخنرانی رفیق باقر ابراهیم زاده در اتاق تلگرامی گفتمان ما.

پرسش این است که مگرامنیت ملی به مویی بند است که با کوچکترین حرکت منتقدان درچارچوب هرمصاحبه، مقاله، شعر، تصویریا همایش متزلزل شود یا فرو ریزد؛ یا اینکه گردانندگان نظام از نتیجه های این کار بیمناک اند که اگرهر منتقد را به حال خود رها کنند تا هرچه دل تنگش می خواهد بگوید، سنگ بر روی سنگ بند نمی شود؟ بی تردید خانه ای که از پای بست ویران باشد سرنوشتش چیزی بجزفرو ریختن نخواهد بود و نقد یا تبلیغ، هیچ یک نمی تواند از فروریختن آن جلوگیری کند

اشتباه رهبری مجاهدین در به عهده گیری انفجارها و ترورهایی که بعضاً ارتباطی به نیروهای مجاهدین نداشت، عامل دیگری بود که امپریالیسم و عوامل آن در داخل برای استتار خود و هدایت آن بسوی مجاهدین استفاده می‌‌‌‌کردند. متأسفانه بابت سودی که امپریالیسم و جناح‌‌‌‌های متخاصم حکومتی می‌‌‌‌بردند، مجاهدین تاوان می‌‌‌‌پرداختند.

تیره پوستان که تا قبل از جنگ داخلی شمال و جنوب برده بوده اند همچنان در عمق نگاه مهاجران سفید پوست، شایسته حقوق برابر نیستند. بسیاری از مواقع سفید پوستانی که می خواهند انسانیت به خرج دهند رابطه شان با سیاهان بیشتر ترحم آمیز است تا احساس برابری؛ این در حالی است که قوانین آمریکا به روشنی حقوق یکسان برای همه مردم آمریکا قايل است.

سخن به درازا کشید. آری نهادینه شدن دیکتاتوری در ضمیر جان انسان زیسته در جامعۀ استبداد زده، امری است واقعی و تعیین کننده در برخورد ما به مسائل و رابطه های پیرامونی و با انسان های دیگر؛ در این فرهنگ نهادینه شده در ضمیر انسان جامعه استبداد زده تحمل مخالف نظری معنائی ندارد.